seven herkese saygı duymakla birlikte, karikatürle uzun yıllardır ilgilenen, bunu meslek edinmiş insanlardan çevresi olan biriyim. Erdil Yaşaroğlu karikatürlerini komik bulmam, gördüğümde usulca sayfayı çeviririm. kurbağa ya da patlak göz esprileri beni güldürmez. gülenle küsmem, ama gülen arkadaşım da yok. zevk işte, saygı duyup geçiyorsun.
ama Varol Yaşaroğlu mizahını çocuklar seviyor. aşırı komik değil, ama onlara karikatürü sevdirmeyi başardılar. bu anlamda boşluğu doldurdular. ders verme kaygısı olmadan, onları güldürebilecek esprilerle (doing diye düşmek gibi) iyi bir yer kaptılar. doğru zamanlama her şeydir. günümüz çocukları redkit görmedi, karikatür okumadı. "nasıl ıspanak yemeği sevdim" isimli bir kitaptansa Kral Şakir'in macerasını karikatür ve koca koca yazılarla takip etmek eğlenceli geldi çocuklara. bence olay bu.
ha, belki de kaptan maydonoz, ben ve birkaç kişi yanılıyoruz. belki komik. belki çocuklara uygun. belki çok başarılı. sevene hayırlı olsun.
son olarak, yeğenlere elbette her çıkan seriyi alıyorum. her görüşe saygı duyan, modern biri olmama yardımcı oluyor bu kitaplar. para veriyorum hep.
0