araba kullanmaya o kadar hevesim yoktu ki annem beni zorla kursa yolladı 28 yaşımda, ciddiyim. bence istanbul trafiğinde araç anlamsızdı ve gerek de yoktu ama annem kursun parasını verdiği için ayıp olmasın diye gitmiştim.
33 yaşımdayım, araba kullanmaya birkaç ay önce başladım ve çok da zorlandım ilk zamanlar. benim kafam araba kullanmaya yönelik çalışmıyordu, hani şoförü izlersin falan biraz içinde hevesin olsa kaparsın bişiyler ya, ne bileyim öndeki aracı falan en azından takip edersin. o bende hiç yoktu, bu yaşıma kadar bütün yolculuklarda sadece yolu izlemişim dolayısıyla arabanın hareketlerini kestiremeyip bir canlıya zarar verir miyim korkumu aşmam bayağı zaman aldı :') yanımda birileriyle trafiğe çıka çıka alıştım, çok yakın zamanda da bildiğim her yere tek başıma gidebilmeye başladım. crucio çok güzel söylemiş, bu bir araç sonuç olarak o düzlükte bakmak lazım. bazı araçları daha iyi kullanabilmek için de o araçla daha çok haşır neşir olman lazım. bu düzlükte bakmayı başardığın zaman zaten kendiliğinden gelişiyor olay, hazır oluyorsun. yoldaki her şeye eksiksiz dikkat ettiğini fark ettiğin anda yalnız çıkmaya hazırsın demektir, çok da büyütme gözünde. hadi bakalım.
0