[]
Yalnızlık ve yalnızlaşmak
Bununla başa çıkabiliyor musunuz ve nasıl ?
Benim hayatta en büyük korkularımdan biri yalnız kalmaktı ve sanırım bu kadar korktuğun için de yavaş yavaş başıma geliyor.
Yalnızlıktan kastım asla sevgilisizlik değil. O da var tabi ama bahsettiğim başka. Öncelikle şunu söyleyeyim tek başına vakit geçiremeyen , yemek yemek için bile tanına birini arayan insanlardan değilim. Tek başıma da pek ala vakit geçirip mutlu olabiliyorum. Ama benim canımı sıkan artık bu tek başınalıklar çoğaldı ve zevkten ziyade mecburiyete döndü. Şöyle özetleyeyim
Benim hiçbir zaman uzun süreli ve düzenli bir ilişkim olmadı. Kısa süreli, bir yere varmayan ve bana hiç de iyi gelmeyen iflört dememeleri yaşadım genelde. Ama sırf bu sebepten kendimi yalnız hissetmemiştim pek. E insanız aşk isteriz tabi ama çok da sorun olmamıştı benim için. Çünkü bir sürü arkadaşım vardı, ailem vardı. Ama sonra iş hayatına atıldık herkes yoğun çalışma temposuna kaptırdı kendini, e sonrasında herkes evlendi çoluğa çocuğa karıştı. Bir de pandemi çıkınca kimseyle doğru dürüst görüşemez olduk. Herkes ailesiyle takılıyor. Bekar olanlar da ilk fırsatta sevgililerine koşuyor.
Ailemde ise 4 sene önce en yakın arkadaşım olan annemi kaybettim. Meğerse ailedeki iletişimi sağlayan annemmiş ve annem gidince aile içi iletişimsizlkler başladı. Kimsenin kimseyle problemi yok ama kimsenin kimseden de haberi yok. Kısacası ailede de yalnızlaştım.
Biraz önce yine 2 hafta evvelden yaptığımız plan içim arkadaşlarım önlerine çıkan başka seçenekleri tercih ettiği için beni ektiler. Tribe girme hemen şöyleydi böyleydi diye açıklama yaptılar ama ben aşırı bozuldum. İkinci seçenek olmak üzdü beni. Biri sevgilisi için biri de ailesi için ekti. Ama hastalık, ya da acil bir durum yok, tamamen keyfi. Biz piknik yapmayı düşünüyorduk bu havada olmaz zaten diyip geçiştirdiler başka seçenek bir aktiviteyi öne sürmediler hemen başla plan yaptılar. Çok kızdım ve bozuldum onlara da söyledim. Abartıyor muyum? Bu arada kendileri karantinalarda sevgilileriyle ufak tatiller yaptılar, görüştüler gezdiler tozdular. Ben ise işten de çıktığım için sürekli evdeyim ve sadece ayda yılda bir onlarla görüşmek için dışarı çıkıyorum. Ve bu plan benim için hem işsizliğim yüzünden hem de uzun süredir evde olmam yüzünden biraz olsun nefes aldıracaktı ve onlar da bunu gayet iyi biliyor. Bu yüzden de çok bozuldum.
Sonuç olarak böyle böyle yalnızlaştım. Benim sevgilim yok ve açıkçası olacağını da düşünmüyorum. Bu konularda çok şanssızımdır. Birlikte vakit geçirdiğim arkadaşlarım kendi ailelerini kurup beni ikinci plana attılar. Ailemden geriye pek bir şey kalmadı. Kalanla da iletişimim yok. Zaman içinde yalnızlaştım ve bu durum beni aşırı üzüyor. Siz bu durumda napardınız ya da napıyorsunuz? Durumu kabul etmek mi lazım? Hep böyle mi devam edecek?
Benim hayatta en büyük korkularımdan biri yalnız kalmaktı ve sanırım bu kadar korktuğun için de yavaş yavaş başıma geliyor.
Yalnızlıktan kastım asla sevgilisizlik değil. O da var tabi ama bahsettiğim başka. Öncelikle şunu söyleyeyim tek başına vakit geçiremeyen , yemek yemek için bile tanına birini arayan insanlardan değilim. Tek başıma da pek ala vakit geçirip mutlu olabiliyorum. Ama benim canımı sıkan artık bu tek başınalıklar çoğaldı ve zevkten ziyade mecburiyete döndü. Şöyle özetleyeyim
Benim hiçbir zaman uzun süreli ve düzenli bir ilişkim olmadı. Kısa süreli, bir yere varmayan ve bana hiç de iyi gelmeyen iflört dememeleri yaşadım genelde. Ama sırf bu sebepten kendimi yalnız hissetmemiştim pek. E insanız aşk isteriz tabi ama çok da sorun olmamıştı benim için. Çünkü bir sürü arkadaşım vardı, ailem vardı. Ama sonra iş hayatına atıldık herkes yoğun çalışma temposuna kaptırdı kendini, e sonrasında herkes evlendi çoluğa çocuğa karıştı. Bir de pandemi çıkınca kimseyle doğru dürüst görüşemez olduk. Herkes ailesiyle takılıyor. Bekar olanlar da ilk fırsatta sevgililerine koşuyor.
Ailemde ise 4 sene önce en yakın arkadaşım olan annemi kaybettim. Meğerse ailedeki iletişimi sağlayan annemmiş ve annem gidince aile içi iletişimsizlkler başladı. Kimsenin kimseyle problemi yok ama kimsenin kimseden de haberi yok. Kısacası ailede de yalnızlaştım.
Biraz önce yine 2 hafta evvelden yaptığımız plan içim arkadaşlarım önlerine çıkan başka seçenekleri tercih ettiği için beni ektiler. Tribe girme hemen şöyleydi böyleydi diye açıklama yaptılar ama ben aşırı bozuldum. İkinci seçenek olmak üzdü beni. Biri sevgilisi için biri de ailesi için ekti. Ama hastalık, ya da acil bir durum yok, tamamen keyfi. Biz piknik yapmayı düşünüyorduk bu havada olmaz zaten diyip geçiştirdiler başka seçenek bir aktiviteyi öne sürmediler hemen başla plan yaptılar. Çok kızdım ve bozuldum onlara da söyledim. Abartıyor muyum? Bu arada kendileri karantinalarda sevgilileriyle ufak tatiller yaptılar, görüştüler gezdiler tozdular. Ben ise işten de çıktığım için sürekli evdeyim ve sadece ayda yılda bir onlarla görüşmek için dışarı çıkıyorum. Ve bu plan benim için hem işsizliğim yüzünden hem de uzun süredir evde olmam yüzünden biraz olsun nefes aldıracaktı ve onlar da bunu gayet iyi biliyor. Bu yüzden de çok bozuldum.
Sonuç olarak böyle böyle yalnızlaştım. Benim sevgilim yok ve açıkçası olacağını da düşünmüyorum. Bu konularda çok şanssızımdır. Birlikte vakit geçirdiğim arkadaşlarım kendi ailelerini kurup beni ikinci plana attılar. Ailemden geriye pek bir şey kalmadı. Kalanla da iletişimim yok. Zaman içinde yalnızlaştım ve bu durum beni aşırı üzüyor. Siz bu durumda napardınız ya da napıyorsunuz? Durumu kabul etmek mi lazım? Hep böyle mi devam edecek?
öncelikle başınız sağolsun, teyzenin mekanı cennet olsun.
aynı durumdayız, ben de tam olarak sizin durumunuzdayım. tek farkımız sevgilim de var, ailemle de aram iyi, işimi de görece iyi. rahatım yani. ama çok yalnızım. neden böyle hissettiğimi çokça soruyorum ama cevap bulamıyorum.
ben de akışına bıraktım artık. ne enseyi karartıyorum ne de hevesleniyorum. su akar, yatağını bulur diyorum.
aynı durumdayız, ben de tam olarak sizin durumunuzdayım. tek farkımız sevgilim de var, ailemle de aram iyi, işimi de görece iyi. rahatım yani. ama çok yalnızım. neden böyle hissettiğimi çokça soruyorum ama cevap bulamıyorum.
ben de akışına bıraktım artık. ne enseyi karartıyorum ne de hevesleniyorum. su akar, yatağını bulur diyorum.
- azzlack
(16.06.21 17:49:23)
Ben de benzer durumdayım sizinle. Hayatımda sevgili denebilecek biri olduğunda onunla ve onun arkadaşlarıyla vakit geçiriyorum, o kişiden ayrıldığımda tümü hayatımdan çıkıyor ve eski yalnızlığımla tekrar buluşuyorum.
Eskiden bu durumu değiştirmek, belki küçük bir sıcaklık görebilmek için çokça çabalar ve kendime fırsatlar yaratmaya çalışırdım. Bunu yaparken insanlara bir hayli tolerans da gösterirdim, günün sonunda bu sebepten yalnızlığıma ek olarak bir de yıpranmış bir hale bürünürdüm.
Açıkçası artık hiç önemsemiyorum, ben de akışına bıraktım. Eskiden olsaydı sık sık bu durumu düşünüp kendimde bir sorun arayarak üzülürdüm ama artık "Olursa olur, olmazsa olmaz." düşüncesindeyim. Payıma düşeni doğrudan kabul etmiyorum ama onunla ilgilenmiyorum da, önüme bakıyorum.
Ben kesinlikle umutsuz değilim, siz de olumsuz düşüncelere saplanıp onları kendi gerçekliğiniz haline dönüştürmeyin lütfen.
Eskiden bu durumu değiştirmek, belki küçük bir sıcaklık görebilmek için çokça çabalar ve kendime fırsatlar yaratmaya çalışırdım. Bunu yaparken insanlara bir hayli tolerans da gösterirdim, günün sonunda bu sebepten yalnızlığıma ek olarak bir de yıpranmış bir hale bürünürdüm.
Açıkçası artık hiç önemsemiyorum, ben de akışına bıraktım. Eskiden olsaydı sık sık bu durumu düşünüp kendimde bir sorun arayarak üzülürdüm ama artık "Olursa olur, olmazsa olmaz." düşüncesindeyim. Payıma düşeni doğrudan kabul etmiyorum ama onunla ilgilenmiyorum da, önüme bakıyorum.
Ben kesinlikle umutsuz değilim, siz de olumsuz düşüncelere saplanıp onları kendi gerçekliğiniz haline dönüştürmeyin lütfen.
- kedimedi
(16.06.21 18:06:27 ~ 18:07:26)
Yalnızlık tercih, yalnızlaşmak ise hayatın doğan bir döngüsü.
Aile üyelerinle yolların elbette günün birinde ayrılacaktı ama bir sevgilin vs. yoksa hâlâ bunu değiştirmek de senin elinde.
Aile üyelerinle yolların elbette günün birinde ayrılacaktı ama bir sevgilin vs. yoksa hâlâ bunu değiştirmek de senin elinde.
- Avoiding The Puddle (16.06.21 18:39:10)
kendimi yalnız hissediyorum öyleyim de zaten. akrabalarımla hiç çok samimi olamadım. zamanla arkadaşım da kalmadı. annemle babam var bir tek. hem bu durum değişsin istiyorum hem de hiçbir şey yapmıyorum. içten içe böyle süreceğini düşünüp kendini gerçekleştiren kehanet olacak diye korkuyorum. bir sevgilim olsa bile günün sonunda yalnız olacağım sanırım ama sevgilim olsun istiyorum falan filan.
- Sonsuzluk ve Bir Gün (17.06.21 17:25:43)
1
