compadrito, buranın zaten yardım ettigine inandıgım icin yazdım. intiharı hic dusunmedim, o boyuta hic gelmedi durumum. kendime yetmeyi ogrendim zamala, en basitinden cok sıkıldıgım zamanlarda sadece sıkıntım gitsin diye, aksamın bir vakti saatlerce kostugumu bilirim. su acaba ben mi asosyalim, yoksa isteseme sosyallesebilir miyim durumu var gibi. istiyorum bi yandan, ama bir yandan da yapı itiabri ile cok samimi olamıyorum cogu insanla. universitede bir iki kisi vardı onlar yetiyodu onlardan ayrılınca zor olmaya basladı baska insanlar. calıstıgım yerde arkadasım var en basitinden bir kac kere gittim evine sonra o da sarmadı ki cok iyi anlasıoruz, kafa dengi biri. yalnızlıgı dengeleyemedigim icin belki de bugun bu sitem cıktı. biraz caba gostersem belki farklı olabilir.
0