Herkesin sevgisini yasama ve gosterme şekli farklı, benim de bir ablam var, burada iki kelime ile anlatilmasi mümkün olmayan biri ve bir iliskimiz var, yillarca 'kardeslerim benim icin her seyden önemli' cumlesini defalarca duydum, 2 gun gorusmedigimizde ucuncu gun 'ozledim' demeler, gece gunduz her saniye konusmalar, onun haberi olmadan bir adim bile atmadim denebilir, bense yapi olarak cok farkliyim, romantik cumleler duymamistir benden, acikcasi pek ozlemezdim de (anlasmasi da inanilmaz zor bir insan) sonuc olarak 2020 senesinde babamizi kaybettik, cenazeden 2 gun sonra kavga ettik, bi sure uzak kalmak istiyorum dedi, sürekli kafama takilmasina ragmen saygi gösterdim, sonra bir hastalik durumu oldu, o zaman aradı ve ben gerizekali gibi, bu kotu durum iyi bir sonuca vesile oldu, normal iliskimize donecegiz diye sevindim ama daha tam iyilesmeyi bile beklemeden sacmasapan bir mesajla hic acik kapi birakmadan hayatimdan cikip gitti, bir de intikam almak istercesine zor durumda birakarak beni. Ozetle hayatimin gercekten en zor zamaninda yanımda olmamakla kalmadi, daha da zorlaştırdı bu zamani. Görünürde kardesini cok seven kendisiydi ama pek ilgi gormuyodu ama gercekteki durum benim su an guvenebilecegim bir ablam yok ve evet pamuklara sarip sevgi sozcukleri soylemedim kendisine hic bir zaman ama bir kere bile zor zamaninda yalniz birakmadim.
Sizin durumunuzu bilmiyorum ama bence iliskinizin dengesini oldugu gibi kabullenin, kendinizi cok degersiz hissediyorsaniz da acik acik söyleyin, eminim kardesiniz de sizi kendince seviyodur ve farkinda bile degildir bu kadar kirildiginizin.
0