Gönlünüze göre olsun her şey ;
Sakın yanlışta anlamayın, gerçekten ihtiyaç sahibi olup şunu al, bunu ver diyene denk gelmedim hiç.
Atölyeye iş almaya gelen bir ablamız var, lokum gibi yani nasıl desem ekmeğin içine koyup yiyeceğiniz bir de oğlu. Beraber geliyorlar iş almaya kaçtır dikkatimi çekiyor kadının ayağında mes gibi elde dikilmiş bezden bir şey , oğlanın ayağında çift çorap terlik bu soğukta. İnanır mısınız 3 hafta uğraştık ayakkabı vs. alabilelim diye , en sonunda ikna etmiş hanım, anasına oğluna kızına ayakkabı mont pijama alabildik. Merdiven yıkayıp,bizden aldıkları 3 kuruşla evine destek olan kadından bahsediyorum.
Geçen ay , kazandığı her kuruşu başka kadıncıklara harcayan şerefsizin biri ile evli bir ablamızın 4 kızına ayakkabı, üst baş , iç çamaşırı alabildik. Yine kavga kıyamet zorla. aldığımız botları evde hiç çıkarmadan giyen , hatta depremde sokağa fırlarken botlarını giyip üstüne market poşetinide giyip çıkan insanlar bunlar. En ufak talepleri olmadı , beklentileride yoktu ama göz görüyor.
Marketlerde bazen denk geliyorum , kasada para alışverişe yetmiyor önümdeki vatandaşın, onun bile talebi olmuyor, usulca bu kalsın diyor, dayanamıyorum bakıyorum temel ihtiyaç malzemesi ben öderim diyorum, ısrar ısrar zorla kabul ediyorlar ama gözlerinin içi yakıp geçiyor adamın ciğerini.
Not: Bunları , bak ben ne kadar yardımseverim , sevin beni övün beni diye yazmadım. Umurumda olan şeyler değil. Bu kadar ihtiyaç sahipleri insanların bırakın yardım demeyi iğne bile talebi olmadığını , o kendilerine has dik durma çabalarını bilebilmeniz için anlattım.
Dediğim gibi gönlünüze sorun , o en güzel teraziniz.
0