cok tehlikeli. beynin o 8 lirayi 10 katina, 40 katina cikarmanin aldigi hazzi uzun sure arayacak. eroin gibi dusun, kumar bagimliligi boyle bir sey, gercek bir bagimlilik. bu gibi kazanclar dopamin dengeni alt ust ediyor, o hissi tekrar yasamak icin hayattan kopartiyor beynin seni ve o amaca goturmeye calisiyor tum kuvvetiyle. bazi insanlar genetik olarak daha yatkin.
sonra ne oluyor? o heyecan icin oynamaya devam ediyorsun. tabii ki hic bir "edge" in olmadigi ve uzun vadede kaybetmen matematiksel olarak garanti oldugu icin kazanmak bir kenara kaybetmeye basliyorsun. bu sefer olur, bu sefer kesin diye diye daha cok kaybediyorsun. kendinden utanmaya basliyorsun "nasil bu kadar salak oldum nasil bu kadar para kaybettim" diye, sonra o paralari geri almak icin beynin hirs yapiyor, her seyi birakip ona kanalize oluyorsun, arada sansa kazandigin 3-5 sana hala imkanliymis gibi bir iluzyon yaratiyor ama o kazandigin 3-5 in yaninda kaybettigin daha fazla oluyor. gideren daha cok bataga dusuyorsun. arkadas iliskileri, aile iliskileri buyuk yara aliyor. zaman gidiyor, para gidiyor...
sen en iyisi yol yakinken beyninin bu bagimlilik yatkinligini farket, unutmaya calis, o 400 lirayla kendine guzel bir kiyak yap, yemek olur, sevdigin biriyle harcamak olur, bir luks ihtiyac olur. beyninin o hissi unutmasi biraz zaman alacak, ara ara "lan bi daha yapsak, kazansak, ne guzel olur di mi?" diyecek, bu uzuun bir sure olacak. buna direnmen lazim. ozellikle bastan amatorken kazanmak daha tehlikeli. genetik olarak bagimliliga bu kadar yatkinsan duble tehlikeli. irade isi degil bu. valla dikkat et. su an sordugun soru "eroyin denedim ulan ne guzel hismis milletin dedigi kadar var. bu arada bildigniz torbaci?" gibi bir soru. eyorlamam bu kadar, kolay gelsin.
0