Anaokulunda psikoloğum; böyle bir durumda kar- zarar hesabı yapmak gerekiyor bence. Çocuklar aylardır evde, en büyüğünden en küçüğüne kadar bu durum hepsini etkiliyor, özellikle anaokulu grubunda 1 ayın bile çok önemi var. Marttan sonra çocukları tekrar aynı düzene sokmak öğretmenleri o kadar zorluyor ki, anlatamam. Gelişimleri ciddi anlamda sekteye ugruyor. Bir çoğunda daha önce hiç olmayan davranışlar gozlemleniyor. (Tırnak yeme, parmak emme, şiddet vs gibi). Her hafta 2 3 veliyi terapi ya da bireysel destege yönlendiriyorum desem abartmıs olmam.
Bazı ozel cocukların mutlaka Anaokuluna gidip sosyalleşmesi gerekiyor yine. Velisi de bu durumun farkında.
Bir de bırakacak başka hiçbir yerı olmayan insanlar var. Dediğim gibi kar zarar hesabı bu.
Peki benim çocuğum olsa ne yapardım? Güvendiğim bir anaokuluna gönderirdim. Cocuklarin sosyal, bilissel, davranissal gelişimleri için bu yaş aralığı çok önemli çünkü. Ben zaten calisiyorum, ailemde kronik hastalığı olan kimse de yok. Ayrıca virüsün götürdüğüm parktan bulasmayacağının da garantisi yok. Yukarıda söylendiği gibi bir iki aylık durum olsa neyse ama ne kadar süreceğini bilmiyoruz; hayat bir şekilde devam etmeli o yüzden.
0