Ekşi Duyuru

daha önce de en uzun 5 ay olmak üzere sigarayı bırakmıştım. şimdi türkiyede ilk covid çıktığı günden beri içmiyorum. arada canım sigara istiyor. 5 ay bıraktığımda da arada istiyordu. ama öyle abartı bir can çekmesi olmuyor. dediğiniz gibi bir sigara ne güzel giderdi şeklinde istiyor canım.

ayrıca sigara muhabbeti açılmadığı zaman komple unutuyorum. şuan sizin yazınızı gördüğüm için canım sigara çekti. :D ama 4-5dk içinde geçecek ve ilk haftalardaki gibi kriz şeklinde gelmiyor bu. Canınız çekecek ama o kadar da çekmeyecek yani.

sigara içmeyi ve kendisini gerçekten seviyorum. kötü kokusu ve sağlığa zararı olmasa bırakmazdım. gerçekten felaket kötü kokuyor. ben sigara içerken dahi sigara kokusundan nefret ediyordum. yani sadece kötü kokusu için bile bırakabilirim.

dip not: yaklaşık 10 senelik içiciyim. bundan sonra sigaraya hiç başlamam mı bilmiyorum. ama başlarsam en yakın zamanda bırakmaya çalışacağım. son 2 senedir bu şekilde parça parça bıraktım. rahat 1 seneden fazlasını sigara içmeyerek geçirmişimdir.

deniz kenarı için ise deniz kenarına gitmeyi seviyorum. deniz kenarında sigarayı içmeyi daha bir seviyordum ama sigarayı bıraktım diye deniz anlamsız gelmiyor.

edit: 2 dk bile olmadı sigara içme isteğim söndü.

Ben de başta nefes vb. gibi tıkanmalar olmak üzere sosyal ve ikili ilişkilerden dolayı bıraktım, dokuzunca ayın içindeyim.
Arada bir aklıma geliyor o kadar. 1 dakika boyunca aklımda kalmıyor bile, birkaç saniye sonra unutup gidiyorum.
İlk haftadan sonra zaten nikotin isteği azalmaya başlıyor. Sonrası psikolojik ve el alışkanlığı kısmını atlatmak oluyor.
Evet ben de mesela balkona çıkıyorum, efil efil eserken bazen "ulan ne sigara içilirdi şimdi be" diyorum. Ya da sigara içen arkadaşlarla bi ortam oluyor, "lan şimdi ne tatlı olurdu ha" diyorum ama içmiyorum.
Ben bu sigara olayının fazla edebiyatlaştırıldığını düşünüyorum şahsen. Kendi kendime "bu kadar mı iradesizim gerçekten?" soruyorum bazen mesela. Sırf o an canım istedi diye bir tane sigaraya yenilecek kadar iradesiz miyim diyorum.

Ben 12 yıl falan içtim. Son 6 ay günde 2 paket içiyordum. Özellikle alkol alırken arka arkaya yakıyordum.
Ama bırakılıyor. O sigarasız ölürüm biterim, yaşayamam, bırakamam imkanı yok diyenler bence iradesi fazlasıyla zayıf insanlar. Bu zayıflıklarını da edebiyatlaştırmaya çalışıyorlar, başka bir şey değil.
Ben bıraktıysam herkes bırakır diyorum.


EDIT:
Bu arada aşağıda birisi yazınca aklıma geldi ben de belirtmek istedim.
Ben ilaçla bırakmadım.
Kendime bir gün/saat hedefi koydum. Ve o güne kadar kendimi alıştırdım psikolojik olarak, son 5-10 gün iyice bokunu çıkardım hatta bilerek.
O gün ve saaat gelince de son sigaramı içip bıraktım.
Bence siz de bunu deneyin, bi hedef koyun. Öyle bir anda "tamam lan hadi bıraktım bak çöpe atıyorum paketi" diyerek bırakmak kendini kandırmak oluyor. Aradan 1 saat geçtikten sonra "lan acaba o son 5 sigarayı da içip öyle mi bıraksaydım, dur ben bi paket daha alayım sonra bırakırım" deniyor.
Önce kendi kendini bi ikna etmen gerek, bunun için de kendine hedef koyarak bir yandan sigaranı içip, bir yandan da kendini alıştırman gerek. Bence tabi.

bizim arkadaş bıraktı. o süreçte yanındaydım, üç günde toplam iki saat uyuyabilmişti, ağzında yüzünde yaralar çıktı, baş ağrıları falan. şimdi öldürsen tekrar başlamam diyor, çünkü çektiği o eziyetin boşa gitmesini istemiyor.

ben ilaçla bıraktım. çok rahat geçti süreç. 4-5 ay sonra gece gündüz her saniye aklımda sigara vardı. bi ömür bu düşünceyle yaşayamam dedim, bir iki derken tekrar başladım. dönüp baktığımda biraz daha dayansam tamamen kurtulurdum belki diyorum.

netice olarak büyük bir nefret geliştirmek ve yüksek irade istiyor. yüksek tempolu spora başlayacağım bir hafta sonra. bedenimi ne hale getirdiğini görüp akıllanırım biraz ins.

Şu an içiyorum ama geçen sene kırk gün kadar bırakmıştım. Hiç özlemedim. Özlediğimden tekrar başlamış değilim. Herkesin stres veya sıkıntı ile bir baş etme yöntemi var, sigara da bunlardan biri bağımlılar için. Yine bırakmak istiyorum yakın zamanda.

Sorunuza cevap olarak özetle, özlemedim. Keyifli bir manzara veya sohbet esnasında şimdi bi sigara yaksaydım keşke diye hiç düşünmedim. Kolaylıklar dilerim, muvaffak olursunuz umarım.

görebileceğin en gerizekalı ve iradesiz insanlardan biriyim. sokakta bir bankta otururken kucağıma bir kedi kıvrılsa, onu sevsem, "kedi sevme bağımlısı" olurum, ertesi gün kedi sevemezsem moralim bozulur. bağımlılığa o kadar meyilli biriyim. bırakalı bir yılı geçiyor. sıkırtı yok.

asla aklıma gelmiyor ya da özlemiyorum diyemem. durakta otobüs bekleme gibi "boş boş durma" dışında bir şansının olmadığı ortamlarda "bi' tane olsaydı da tellendirseydim" demiyor değilim ama anlık bir düşünce bu sadece, öyle canın sigara çekmesi, sigara olmadığı için dertlenme vs. söz konusu değil.

gerçek şu ki yıllar geçse bile hep temkinli olman gerekecek çünkü geri dönmek arkadaş ortamında 1-2 sigara içmeye bakar sadece. ama "bıktım bu salak şeyden" deyip kararlı bir şekilde bırakır, sigarayla arana mesafe koyar, "ben bıraktım ve artık içmiyorum, hadi sie" demeyi başarırsan her türlü yaparsın.

fiziksel bağımlılık 3-4 gün sürerse anca sürer. sonrası psikolojik. o psikolojik etki de zamanla azalmakla birlikte 6 aya kadar çıkabilir. böyle dedim diye gözün korkmasın, bıraktıktan 4 ay sonra sigara krizine falan girmiyosun, yine en fazla 3-4 dakika "sigara olaydı da içeydim" dersin, o kadar. sonra zaten unutuyorsun.

hepsini geçtim, diyelim ki sen gerçekten çok ağır bağımlı ol, geri dönecek ol... vereceğin 6 ay bile o dönemi sigara içerek geçirmekten daha yararlı olacaktır. tek seferde bırakan çok azdır zaten. ben belki 10 kez denedim. gözün korkmasın. şu an zaten içiyorsun sen. kaybedecek bir şeyin yok. bugün yapamadıysan, üç gün bırakıp geri döndüysen canını sıkma. bir daha dene.

benim babam sanırım 20 sene kadar içti. o da keyfine düşkün, sevdiği şeyden vazgeçmektense kendini yok etmeyi tercih edecek tipte bir adamdır. bir gün "bu ne amk" diye attı paketi. arkadaşlarının neredeyse hepsi hala sigara içmesine rağmen o günden beri sigaraya el sürmedi. "baba nasıl beceriyon, sürekli o ortamda olunca insanın canı çeker" diye sorduğumda da "yoo niye çeksin" diyor jsfsk.

velhasıl hiç korkma, iki sene sonra sigarayı özlemek dediğin şey aklından geçecek bir "sigara olsa da içsem" düşüncesinden ötesi olmayacak - kaldı ki bunu sigara içmeyen insanlar bile yaşıyor, hani "şu ortamda bir sigara iyi giderdi" düşüncesi için bağımlı olmaya gerek yok, bunu içmeyen bile düşünebiliyor.

şansın bol olsun, ver mehteri.

20 yil ictim. Son 5-6 yili agir tiryaki olarak gecti. Gunde 2 paket. Sigarasiz fotografim yoktu neredeyse. Her anima/duyguma sigara eslik ediyordu. Bu surecte cok fazla edebiyatini yaptim. Ne kadar aptalca. Sigara tiryakiligi aslinda bir balon. Sunu fark ettim ki ilk kirk gunu atlattiktan sonra dusunmezsen canın cekmiyor. 5 aydan sonra da deniz manzarasinda artik aklina gelmemeye basliyor. Dusunmemekten kastim tamamiyle zihinde yasak koymak ve muhabbetini yapmamak. Hatta biraktiktan sonra ekside falan soyle biraktim, boyle yaptim gibi mevzulara bile girmemek. Bana kalirsa kurtulamiyorum diyenler sigarayi bir sekilde gundemlerinde tutarak kendileri iskencelerini uzatiyorlar. Yoksa belli bir sureden sonra can cekmeleri cok kucuk ataklar seklinde oluyor. Biraz da sana bagli isin ozunde.

10 seneden fazla içtim 9 ay oldu bırakalı aynı gün kardeşimde bıraktı. İçtiğim dönemde istediğim zaman 15-20 gün hiç içmediğim yada günde sadece 1 tane içtiğim zamanlar oldu. Ama geneline vurduğumda günde 2 pakete yakın sigara içiyordum.

Bazı ortamlar ve bazı anlarda insan gerçekten arıyor ve özlüyor. Ben ilk zamanlar molaya hava almaya çıktığımda hep bir şeyi unutmuşum gibi geliyordu mesela.

Bu 9 aylık dönemde de hiç paket almadım fakat istediğim için farklı zamanlarda (2 ayda bir gibi diyebiliriz) tek sigara içmişliğim var ve tekrar başlamayı yada arttırmayı düşünmüyorum. Kardeşim ise bu süreçte bir nefes bile almadı sigara çünkü bir kere içerse tekrar başlayacağını düşünüyor. Arada konuşuyoruz hatta onun da bazen "bir sigara olsaydı" dediği zamanlar oluyor.

Süreç herkeste farklı işliyor sonuçta. Sizde kendinizi herkesten iyi tanıyorsunuz.

merhaba, bir ara sigaranız geldiğinde, ortamınız olduğunda yarım saat boyunca içmeyin o sigarayı, ve o yarım saatte sessiz, gözleriniz kapalı olarak kendi içinize dönün, bu isteğin içinizde yavaş yavaş artmasını izleyin, canınızın nasıl çektiğini hissedin ve tamamen inceleyin onu. Daha sonra bu sigara öğününüzde sigara içmediğinizde isteğin bir süre sonra geçtiğini göreceksiniz. Öğünsel olarak gelen sigara içme dürtüsünün nasıl bir döngüsü olduğunu kavramak, neyle karşı karşıya olduğunuzu bilmek ve anlamak, size bırakma sürecinde çok yardımcı olacaktır. Sonuç olarak bir "öcü" ile karşı karşıya olmadığınızı bileceksiniz.

henüz bırakamadım ama az kaldı.
geçtiğimiz yaz ilaçla bıraktım ama ciddi sıkıntılar üst üste geldi ve tekrar günde bir paket içmeye başladım. son iki aydır önce günde yarım pakete düşürdüm şimdi de günde 5 adet falan içiyorum.

taktik: sigarayı yakıp yarısına kadar içip söndürüyorum. bir kaç saat sonra kalanı içiyorum. arada çok canım çekerse su, şeker, mekik vs ile geçiriyorum. bende işe yarıyor. yakında tamamen kurtulucam, kararlıyım.

benim için en zoru el alışkanlığı sanırım. ilk bir haftadan sonrası kolaylaşıyor. iradeyle kavga etmek = sigarayı bırakmak
son olarak, psikolojik açıdan berbat bir zamanda sigarayı bırakmayı denememek gerekiyor bence. bi halta yaramıyor.

Sigarayı bırakalı 5 yıldan fazla oldu. Başta resmen rüyalarıma giriyordu, rüyamda sigara içip mutlu uyanıyordum. Sonra bir gün (belki 1,5 sene sonra) rüyamda biri sigara uzattığında "teşekkürler kullanmıyorum" dedim. O gün artık tamam dedim, sigarayı bırakabildim ben.

Geçen yıl 3 ay arayla anneannemi ve annemi kaybettim. Her ikisinin cenazeleri sürecinde sanırım 4-5 sigara içtim, çok aradım. Sonrasında içmemeye devam ettim ve özlemiyorum. Bazen bir filmde falan çok güzel sigara içiyorlar, canım ister gibi oluyor, o sahne geçince unutuyorum. Hiç özlemiyorum demek zor ama sigarayı yeni bırakmış gibi de olmuyor, merak etmeyin.

Yılbaşında falandı spor yapmaya başlayalı 1 ay olmuştu. Paket bitince neden içiyorum ki diye düşündüm. Bir an çok saçma geldi içime duman çekmek. Bıraktım ve bir daha aklıma bile gelmedi.

10 yıllık içiciliği 10 ay önce bıraktım ve şuan hiç canım çekmediği gibi aklıma da gelmiyor. bazen sadece alkollü ortamlarda canım çeker gibi oluyor ama gün içinde hiç yok. Bir psikoloji kitabında gördüğüm bir taktik var. bu işi biraz daha kolaylaştırdığını düşünüyorum;

- Öncelikle sigaranın avantajlarını içeren bir tablo yapıyorsunuz. Sonra canınız çektiğinde 1 sene sonra sigarayı halen içmiyorken yapacağınız bir aktiviteden ne kadar keyif alacağınızı düşünün. Örneğin çok güzel bir restoranda soğuk havada içerde yemek yemek, barda sigara içmeye çıkma dürtüsü olmaksaızın içeride delilercesine eğlenebilmmek, koşuya çıktığınızda, merdiven çıktığınızda yorulmayacak olduğunuzu düşünmek, bir avrupa ülkesine gittiğinizde sigara içen sevimsiz azınlık değil, sağlıklı büyük çoğunluktan olmak vs. vs. bu motivasyonunuzu artıracaktır.

- sigara kullanmayan insanların sizin sigara ile yaptığınız aktivitelerden keyif almadığını düşünmek mantıksız. sigara içmeden de manzara izleniyor, türk kahvesi içiliyor ve bunlardan sigara içen bir insana göre daha fazla tat ve zevk alıyorsun.

- sigarayı bıraktım cümlesi yerine, sigara kullanmıyorum cümlesini kurun. bırakmak kelimesi bilinçaltınızdaki yoksunluğu artırır. kullanmamak ise kişisel bir tercihtir.