filmlerde ağlayabilmek kendinle özdeşleştirebilmekle alakalı bence yani empati. bende manyaklık derecesinde yksek empati yeteneği var o yüzden bayram şeker reklamlarında bile ağlarım ama. annemin hüngür hüngür ağladığını gördüğüm tek film, babam be oğlumdu. çünkü babam o dönemde kanser tedavisi görüyordu, babam ve abim küslerdi ve ortada 10 yaşında bir annesi olmayan bir torun vardı. sinemadan çıkınca annemi hastaneye götürdük tansiyonu tavan yaptığı için.
kısaca rastgele duygusal filmler yerine, onun kendisiyle özdeşletirebileceği bir karakteri olan, ya da kendisinin yaşamış olduğu hikayelere benzer hikayeleri olan filmler arayın.
0