var elbet.

tabiki sevmeme hakkı vardır. ama babam şu an öl dese ölürüm onun için o kadar severim canımdır o benim su an insan olabildiysem onun sayesindedir ama vardır senin gibi sevmeyen çok vardır haklı nedenleride vardır tek sen değilsin üzülme takma kafanada o kadar.

kesinlikle var.

tabi ki olmalıdır. valideyi becermekle baba olunmuyor zaten. babalık namına birşey göstermediyse "baban" sevmemen normaldir.

tahminen aynı yaşlardayız. benim babam daha geçen cumartesi vefat etti. güzel anımızdı diye hatırlayabileceklerim yok denecek kadar az. kendisi yüzünden boğaziçi gibi bir ünv. bırakma noktasına gelmiştim, orada konuştuğum psk. danışmandan halime acımasını beklerken bu kadar zamandır yaptıklarına göz yumduğunuz için hatalı olan sizsiniz dedi, eğer bir şekilde tepki vermiş olsaydınız yaptıklarının bir bedeli olacağını farkedip ve buna göre kendine çeki düzen verecek, bunu yapmadığı takdirde yollarınız ayrılacağı için bu problemleri yaşamamış olacaktınız dedi. velhasılı, bu kadar süre sonra isyan bayrağı açmışsın iyi güzel, zararın neresinden dönsen kardır diyelim. bütün bunlara rağmen içinde yetiştiğim aile yapısı nedeniyle birkaç konuşmanın dışında babasına rest çeken birisi olamadım hiçbir zaman. ben de şu an bir babayım ve ne olursa olsun yine de babamı kötü anamıyorum. sanırım kendi içimde çok çeliştim :) mümkünse bazı şeyleri düzeltme yoluna git eğer bir umut ışığı görüyorsan

Ne olursa olsun o senin baban bunları sölerken için acımıyo mu hiç hiç mi iyliğini görmedin babanın çok mu kötüydü yani ben babam hakkında böle konuşsam oturup ağlardım heralde ne kadar sevmesemde

edilir. hakediyosa.

ah şu an babam yaşasada bi sarilaydim ona,
bogazindan hiç mi ekmeği geçmedi adamcağızın?diye sorasım geldi bi an.adamida tanimiyoruzki ne desek,her alalhin gunu sopalamis olabilir seni,eve alkolu gelip annenide tartaklamis olabilir bunlar donup duruyoda olabilir beyninde,babayi sevmemk icin buyuk sebepler bulmaya calisiyorum..

bazı değerler kaybedilince anlaşılıyor. kalp kırmak benim mentaliteme göre verilecek hasarların en büyüğü hele ki ebeveyn ise bu pişman olabilirsiniz.
sonuçta hayatta bazı şeyleri seçmiyor, seçemiyoruz. bu açıdan sonuna kadar haklı yanınız da var.
onun gösterdiği rahatlığı sizde gösterebilirseniz ona karşı kendinizi yıpratmamış olursunuz belki de
göze göz dişe diş olmadan

sevmedigini soylemek iyi bir baslangic. belki bu aranizi duzeltmek icin sana itici gucu verebilir. ha duzeltmek zorunda da degilsin. icinde yahu babami sevseydim keske diyosan bu senin icin iyi bir baslangic yok demiyorsan eger. sevgi kan baginin boyundurugu altinda degildir. ben babami cok severken. senin yaslarinda baska birini baba gorebilecek kadar sevdim. birak kan bagini ayni ulkeden bile degildik.

her zalimden bir alim doğarmış. o alimin bir görevi de zalimi alim yapmakmış.evet o babalık yapmdı ya da yapamadı ama şimdi olgun vev şuurlu bir birey olarak üstüne düşen görevi biliyosun.zararın neresinden dönsen kardır.

babam pek süper bir insan değildi, çoğunlukla yanımızda olmaz, olsa da pek bir yararı olmaz, zararı olurdu. kendisi 6 ay kadar önce göçüp gitti, o zaman bir babam olduğunu hissettim. belki de hiç yaşamamıştı. babam bir insandı. her insan gibi mükemmel değildi.

büyük bir tahmin yürütüp senin babanın da insan olduğunu farzediyorum. insanlar hata yapar, zalimdirler, yalan söylerler, hile yaparlar. sırf senin baban olduğu için elinden geldiği kadar sana iyi bakacak/davranacak diye bir şey yok. kendi çocuğunu öldürenler veya daha kötüsünü yapanlar var.

neyse, babanı sevmiyorsan bence bu normal bir şey. böyle bir şeyi kabul etmeyip, bir yalanı yaşayanlar, bunu ahmakça savunanlar tuhaf.

bence önce şunu kabul edin ki böylece vicdan azabı çekmekten kurtulasınız: buradaki yorumlardan da çıkarabileceğiniz üzre, babalarıyla çok güzel ve sağlıklı- ya da hadi vasat bile olsa-bir ilişkileri olan insanlar sizi anlayamazlar. "aaa olur mu öyle şey canım, hiç mi iyi bir şey yaşamadınız, hiç mi ekmeğini yemedin?" derler. sallamayın bu yorumları. şöyle düşünün, o insanla şu kan bağınız, ya da toplumca baskılanan "aa babandır" bıdıbıdısı olmasa aynı muameleye maruz kaldığınız arkadaşlıklarınızda ya ara verir ya da tamamen bitirebilirdiniz. ama sözkonusu olan böyle mecburi bir bağ olunca hem nasıl davranacağınız konusunda zorlanmanız hem de vicdan azabı çek(tiril)iyor oluşunuz normal. muhtemelen nefretinizde haklısınızdır, eğer çekip gitme şansınız varsa bırakın gitsin.

20 yılda geriye dönüp bakıyorum 1 kez bile ne güzel bir gün/hafta geçirmişim babamla dediğimi hatırlamam. orospu çocuğunun tekidir. soyadımı değiştirmeye kalktım yasal prosedürü görünce ülkeye lanet ettim. ben göz falan yummayacağım, paramı kazandığım ilk gün terk edeceğim hepsini. yıllarca üzerimden övünüp durdular ki kendilerine hiçbir masrafım olmadı. yıllarca tiyatroya sinemaya gitmedim. 7. sınıfta devletten burs almaya başladım. bunların hiçbirini yapmak zorunda değildim ama yaptım, kendimle gurur duyuyorum fakat hiç yük olmadım.
bir evlat babasına yük olmaz mı* ben olmadım işte.

allah kahretsin orospu çocuğunu. defalarca söyledim yüzüne baba sıfatını haketmiyorsun diye hala çıkıp telefonda para istemeyeyim diye bişeye ihtiyacın var mı bile demiyor. bir şey diyor musun diyor. ben demiyorum, sen demiyor musun diyorum. piçin oğlu ben de demiyorum diyip hiçbişey olmamışçasına kapatıyor.

dedim ya, paramı kazandığım gün siktir edicem. şimdi edecek göt yok mu bende.
var ama bu sefer üzülmemesi gereken insanlar üzülüyor, annem üzülüyor..çünkü annemin de durumu benden farksız :( o yüzden diyemiyorum atıyorum içime sonra da google'a babamdan nefret ediyorum yazıp buraya geliyorum işte...

lan bir günde insan paraya ihtiyacın var mı demez mi be..
20 koskoca yılda bir gün ..

hiç unutmam, arkadaşlarımla ilk defa buluşmaya gidecektim, para istedim baba bilip.
bana 5 lira verdi onu da annemden alıp..
şöyle yüzüne bakıp gözüm yaşardı sadece bişey diyemedim. bu para mı dercesine ..
.1 haftadır söylüyordum paraya ihtiyacım olduğunu çünkü.
nerden bakarsak bakalım gideceğim yerden 20-25 liranın aşağısında çıkmayacaktım, ulan sen bir de babasın, erkek çocuk babasısun
al oğlum cebinde dursun diyeceğin yerde 5 lira veriyorsun.

sonuç, utancımdan gidemedim o buluşmaya..

anlatmak istedim :( bunun gibi yüzbinlerce örnek vardır hafızamda ..

aslında anne ve babalarda bazen çocuklarını sevmiyor.yani her anne ve babanın çocuğuna karşı sevgi duygusu yok.çok rastlanan bi durum değildir belki ama var.anne ve babaların çocuklarını koşulsuz sevdiğine inanırım,genelde herkes böyle düşünür,ama çocuk sevmek zorunda değil annesini ve babasını bence.