Ekşi Duyuru

merhaba. önceleri hayata dair hiçbir şeyi umursamazdım. hiçbir hırsım, beklentim yoktu. hiçbir ağrı, sızı rahatsız etmezdi. çocukken götürüldüklerim dışında hiç ihtiyaç duyup doktora gitmedim. dünyanın her yerinde, her koşulda yaşayabilecek gücü şevki kendimde gören birisiydim. çünkü hayatta hiçbir şeye bağlı hissetmiyordum. dünyanın bir ucunda bir tarlada çalışabilir, sokakta gitar çalıp tren garında yaşayabilirdim mental olarak. sonra babam hastalandı. kanser, 4.evre. bu öyle bir süreç ki sanırım ben ömrümde ilk defa babamı ve annemi hayatıma gerçekten "henüz" dahil etmişim. şimdi ne bir yere gidecek cesaretim var ne de zorluklarla savaşacak gücüm.

soruma gelecek olursak, bu süreç içerisinde birçok mental değişiklik yaşadım ben buna bağlıyorum; geçenlerde vücudumun bir yerinde bir leke gördüm cildiyeye koştum, sırtımda 2-3 gün geçmeyen ağrı vardı ciğer filmine kadar çektirdim. arada başımın döndüğünü hissediyorum ve beynimde bir tümör olma olasılığı içimi kemiriyor. bu akşam da ağzımın içerisinde -muhtemelen dişimin yanağı tahrişi sonucu- ortaya çıkan sızı ve kızarıklık bütün modumu düşürdü. ya aslında dişimden dolayı tahriş olmadıysa? ya kanser belirdiyse? gibi düşüncelerle boğuşuyorum. takıntı boyutunda kafama taktığım söylenemez ancak ciddi anlamda modumu düşürüyor tüm bunlar. bir şeyleri yitirmenin, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağının endişesini yaşıyorum hep.

ne yapmalıyım? nasıl üstesinden gelebilirim bu durumun? ben eskisi gibi olmayı çok isterdim