Bir tek onlar değil ki Jirki. Sokak satıcıları, klakson hastaları, gürültülü müzik dinleyenler, merdivenden paldır küldür inenler, gecenin bir vakti gürültülü bir şekilde temizlik yapanlar, arabasının alarmını bir tatil sabahında saatlerce insanlara dinletenler, hemcinsim olan ve lafları bitmeyip kapı önünde sohbetlerine avaz avaz devam edenler, çocuklarını parka götürmeyip evde top oynatanlar. Hangi birini sayayım? Bir arada yaşıyorsak, kim olursak olalım, hiç kimseyi rahatsız etmeye hakkımız yok. Başkalarına rahatsızlık vermediğimiz noktaya kadar özgürüz. Daha fazla değil. Ben çocukları çok severim. Zaman zaman dış hatlarda deniz otobüsü ve feribotlarda en gıcık olduğum şey ise, anne babaları keyifle gazetelerini okuyup, sohbet ederlerken, diğer yolcuların tepesinde zıplayan çocuklardır. Sayısız anonsla bile, rahatlarını bozmazlar. Bunlar da başka tür insanlar. Toplumumuz çok karışık. Her türden insan var ne yazık ki. Biraz eğitimin, medeni olmanın, kendini yetiştirmenin nesi yapılamıyor? Neresi zor geliyor ki? Hepsini devlet mi yapsın? Çocuk yapmayı bilen, yetiştirmesini de bilsin. Çocuk yaparken, bize mi soruyorlar? Devlete mi soruyorlar?
0