ne güzel sormuşşun, hayatımızın bir amacı olsun mu, diye. şimdi biyolojik olarak bakarsan biz de doğanın bir parçasıyız. at gibi, kedi gibi, marul gibi... özel bi amacımız var gibi gözükmüyor. yaşayıp gidiyoruz işte. yemek ye, iç, sıç, seviş. olan biten bundan ibaret. iç dünyamız ise hayatta varolmayı sürdürmeyi başarmak üzerine çeşitli taktikler geliştirmekle, bizi yönetmekle meşgul. bazen "ulan böyle yatmakla olmicak, bu gidişte kimseyi bulamayıp neslini devam ettiremicem" falan gibi temel dürtülerle kendimizi kötü hissettiriyor, böylece biz de birşeyler yapma ihtiyacı hissediyoruz. Hormonları tatmin etmek. Mutluluk için yapmamız gereken bu. Acıktın mı yiyecen, kakan mı geldi sıçacan. Azdın mı, sevişecen. Hiçbir şey yapmak gelmiyor mu içinden? Büyük ihtimalle geçicidir, hayatta aslında fazla derdin yoktur, canın tehlikede değildir, aç değilsindir, vs. Yani o kadar da kötü durumda olmadığını gösterebilir. Biraz şımarıklık da diyebilirsin yani. Eğer bu durum hiç geçmiyorsa o zaman kafan başka birşeylere takık durumda olabilir. Bu durumda bir psikiyatrla konuşmak faydalı oluyor. Benim düşüncem bu şekilde. Umarım daha iyi hissedersin tez zamanda.
0