uludağ zirveye çıktım. çıkarken yine dağcıların önceden koydukları yön tabelaları oluyor, hepsi zirveyi tarif ediyor ama farklı farklı rotalar var. bu rotalar arasında bazı kuytu diyebileceğimiz düzlükler var. bu kuytuların en diplerinde sığınacakları bir kuytu, bu kuytuda da karı eritme şansları olduysa hayatta kalma şansları var bence. montun içindekilerle o kadar düzenli katlanıp konması bir süre üstünde oturma amaçlı olabileceğini gösteriyor. sonrasında belki bir ses, belki gördükleri bir patikayla heyecanlanıp montu bırakıp şansı değerlendirmek için o yöne koşmaları...
çok fazla sayıda ihtimal var, düşündükçe insan kahroluyor.
öte yandan dağ komando okulunda 10 gün 250 km kamplı yürüdüğümüz rotada 300 kişinin içinde her türlü önleme rağmen helikopterle alınıp hastaneye götürülen üniversite sınıf arkadaşım da oldu. sabahın körü, bizim üzerimize kar yağmış, çözülmeye çalışırken şen şakrak kar topu oynayanımız da. her insanın direnci, motivasyonu farklı.
sene başında Uludağ'da kaybolan arkadaşlar gibi bulunurlar inşallah.
0