Küçüklükten beri zaten az az olan bilimsel merakım, şu anda doruk noktasında. Ülkemizin güzide bir üniversitesinde fizik bölümü öğrencisiyim ve son bir kaç aydır ders çalışmaktan mutluluk duyuyorum ki önceki dönemlerimi düşünürsek ciddi bir gelişme var.
Bir şey okumadığım izlemediğim kısacası o an bir işle meşgul olmadığım zamanlarda böyle manyetik alanlar elektrik potansiyeller ıvır zıvırlar düşünüyorum sürekli. yok efendim kare bir iletkenin ortasına mıknatıslı bir sarkaç bağlasak ve iletkenden akım geçirsek hall effect ile sürekli potansiyel farklı elde edebilir miydik, aa yok edemezdik bi süre sonra olmazdı ıvır zıvır gibi. ve bundan rahatsız olmuyorum. içimde dayanılmaz bir öğrenme isteği ve merak var. mutlaka boş isem yapacak bir şey buluyorum ya da fizik çalışıyorum. ama dediğim gibi böyle değildim. ayrıca iilaki bir bilimsel referans ile duyduğu ilginç bir olayı doğrulama kuşkuculuğu da var hep. ya da biri bir şey derse o an mekanizmayı aklımda modelleme düşünceleri falan. son olarak belirteyim imkansızlık kavramı konusunda farklı düşünmeye başladım. en uçuk düşünceleri bile -dayanağı varsa- yadırgamadan mantıklı olabilir diye nitelendirebiliyorum.

hayatımdaki sorunları kanıksadığım için onları görmezden gelip acaba fiziğe - bilimime ni odaklanıyorum? lustral+modiodal bunda bir pay sahibi olabilir mi? anormal miyim? Bu kadar gerçeği arama hevesi normal mi değil mi bir türlü karar veremiyorum.