öncelikle sizi tanıyıp sürekli geleceğinizden emin olmaları lazım. daha sonra çocuklarla görüşebiliyorsunuz.
elinde bi kutu çikolata/oyuncakla günden çıkıp gelen ablaları 'birileri sizin evinize elinde çikolatayla geliyor mu, burası da onların evi, kafanıza göre gelemezsiniz.' diyerek nazikçe çok kovduğuna şahit oldum arkadaşımın.
ha ama yıllardır her hafta düzenli gelip müzik, resim öğreten, kitap okuyan gönüllüler de vardı. onlar zaten çocuklarla akraba gibiydi. ben de gittiğimde çok fazla etkileşime geçmezdim çocuklarla yukarıdaki arkadaşın bahsettiği sebepten ötürü.
0