güzel video, kurzgesagt beybimi çok severim zaten. videodaki tanımıyla yalnız hissediyorum evet. en doğru kısmı da "yalnızlık yüzünden coşup herkesin olumsuz olduğunu düşünmek, bu yüzden davranışlarının değişmeye başlaması ve çok soğuk/tuhaf görülmek". "ben seni ilk gördüğümde burnu kalkık itin teki zannetmiştim hiç kimseyi umursamıyo gibi duruyodun" cümlesini 83583 kez duydum sanırım. aslında gayet canayakın, konuşkan, ilgili biriyim ama düzenli ve düzgün iletişim kurmadığım için sosyal ortamlarda sapık gibi davranıyorum ister istemez. hem karşımdaki insanları hem de kendimi çok fazla yargılıyorum. eziyete dönüşüyor sohbet. tam olarak osuruktan nem kapan biriyim ama tutumum agresif değil. mesela insanların beni aralarında istemediğini düşünüyorum ama kendimle ilgili olumsuz bir şeyle ilgili görmüyorum bunu. "ben eğlenceli değilim, o yüzden istemiyorlar. başkası olsa isterlerdi" demiyorum. genel olarak "beni niye istesinler ki" diyorum. samimiyetle, bi' insanın benimle oturup konuşmak ve arkadaş olmak istemesi için bir sebep göremiyorum. bu bana eksik hissettirmiyor, üzmüyor. ben de mesela hayatımda kimseyle durduk yere arkadaş olmayı istemedim. herhangi bir konudan açıldı muhabbet, öyle yürüdü.

bence bu zamanda bu histen kurtulmak çok ama çok zor. gerçekten kimsenin kimse için vakti yok. 1-2 yakın arkadaş, aile üyeleri, aynı ortamda bulunduğun için az buçuk muhabbet ettiğin insanlar... o kadar. beynimiz 50 bin yıl önceki gibi çalışıyor evet ama biz artık 5 kişi toplanıp da gece aynı ateşin etrafında toplanmıyoruz veya birlikte yaşamıyoruz. şu an öyle yapsak bile millet birbirini boğazlar. konfora, yalnızlığa alıştık bi nevi.

bak yalnızlıktan şikayet ediyor insanlar ama hiçbiri de oturup seninle bir saat geçirmez. hepimiz için geçerli bu. hızlı yaşıyoruz ama yavaşlama şansımız da yok. herkesin işi, gücü, sorumluluğu başından aşkın. modern yaşamda bunun alternatifi olduğunu sanmıyorum. bazı insanların ilişkileri daha kuvvetlidir, daha sağlamdır ama yalnızlık hissinin şehirlerde yaşayan günümüz insanları için tamamen geçmesi bence imkansız.

gerek de yok zaten. tamam evrimsel bi tepki bu ama artık beynimiz de yalnız kaldığımızda ölmeyeceğini idrak edecek kadar akıllanmıştır herhalde. yani 50 bin yıl öncenin yalnızlığıyla bugünün yalnızlığı evrimsel/zihinsel açıdan aynı şekilde etkilemiyordur sanırım. bugün yalnız olan netflix izliyo işte, o zaman yalnız olan ölüyomuş direkt. bence çok fark var jsfjs.

yalnız dikkatimi çekti sen son zamanlarda hep yalnızlıklı, bunalımlı duyuru açıyosun. böyle yapma. bira iç.

ben sanırsam ergenliğimden beri

edit:Aaaa eski ev arkadaşım yazmış önce

Basindan sonuna kadar izledim videoyu simdi, tam da ne kadar yalnizim diye dusunurken cikti karsima cok ilginc:) dedigim gibi cok yalniz hissettigim bir donem, aslinda kendimi bildim bileli alisik oldugum bir durum ama videodakinden farkli oldugunu dusunuyorum. Yani benim tavirlarimdan ya da asasyolligimden gittikce icime kapanmam vs. degil aksine sosyal birisiyimdir fakat ya sevdigim insanlardan uzak kalmak zorunda kalmisimdir( tasinma vs. nedeniyle), ya anlasabilecegim birileri denk gelmemistir yalnizligi tercih etmisimdir, sansla alakali birazda.
Aslinda videoyu izledikten sonra dusunmedim de degil acaba bilmeden farkinda olmadan itiyormuyum cevremdekileri diye. Videonun bi yerinde yalniz kalmaya alistikca cevrendekileri yaklastirmiyorsun, daha savunmaci oluyorsun diye, ozel hayatim icin dogru olabilir o kismi bu arada.

"being alone" ve "being lonely" farklı şeyler.
birçok şeyi tek başıma yapmaktan hoşlanan biriyim. kendi kendime yetebiliyor olma hissi beni mutlu ediyor. kalabalık ortamlara girdiğimde ise genellikle ortamdaki kişilerin birbirleri ile yarıştıklarını gözlemleyip topluluktan tiksinmem uzun sürmez. diplomalarını, telefonlarını, tatillerini, fotoğraflarını, içebildikleri alkol miktarını...vb yarıştırıyorlar.

hayatımda, etrafında birkaç saat durmaktan sıkılmayacağım çok az kişiyle tanıştım. karşı cinsle aram iyi ama internet üzerinden onaylanmaya karşı duydukları açlık beni rahatsız ediyor. whatsapp'tan günde 45616581 kez mesajlaşmasza ölecekmiş gibi yaşayan, bi yerde oturup iki çift laf ederken kafayı telefona gömüp like'larını sayan kadınlar hevesimi kaçırıyor.

Çok güzel videoymuş teşekkür ederim öncelikle. Ne zamandır böyleyim bilmiyorum ama videoda 'bu genellikle yıllarca süren yavaş ve ürkütücü bir süreçtir' dediği tanım çok doğru. 27 yaşına girmek üzereyim. Yaklaşık 20 yaşından beri arkadaş sayım azalarak 2'ye düştü. Ve artık bu kalan iki kişiden bile uzak durmaya başlama sürecindeyim. Nereye kadar yok olucam bilmiyorum.

Video çok ironik fakat. Yalnızlık hissinin seni giderek yalnızlığa itmesi. Daha iyi bir cehennem tasviri düşünemiyorum. Ve önerdiği çözüm de beklentisiz bir şekilde insanlarla iletişime geçmek olmuş. İnan ki denemedim değil. Hali hazırda yalnızlığa itilmeme sebep olan yalnızlık hissini tekrar tekrar yaşamaktan başka bir şey olmuyor. Beklentileri nereye kadar düşüreceğiz abi, kişiliğimiz de bir yere kadar el veriyor. Öyle çok özellikli bir insan değilim, çok özel biri değilim, çok eşsiz kişiler olsun istemiyorum hayatımda. Yine de bir şekilde o enerjinin tuttuğu insan sayısı hep çok az olmuştur. Sanırım videodaki her şeyi olumsuz görme illüzyonu bu oluyor. Ben hep şanssızlık demiştim.

Cevaplara bak, klonlar gibiyiz. Tekrarlamak gibi olmasın diye yazmadım ama yukarıdaki çoğu şeye katılıyorum da. Hey allahıma ya. Cidden her şey çok ironik :D