Sabah uyanır uyanmaz iştahı olmayanlardanım. Eskiden günün en önemli öğünü zırvasına inandığım için zorlardım kendimi, o yüzden keyif de alamazdım. Okuyup ettikçe kahvaltıyı atlamanın da kendince yararları olabileceğini, olmasa bile yediklerimizi hangi saatte yediğimizin şu zamana kadar anlatıldığı kadar kritik etkili bir şey olmadığını öğrendim. O yüzden artık zorlamıyorum kendimi. Yine kahvaltı ediyorum çünkü kahvaltılık yiyecekleri çok seviyorum ama öğle yemeği saatinde. Çoğu zaman iki öğün + bir atıştırmayla geçiyor günüm, böylece hem kendimi tokken yemeye zorlamamış, hem de kalori olarak çok abanmamış oluyorum. Bana çok uydu bu sistem, vücudun biyolojik saatiyle de alakalı.
0