yakın zamanda başıma geldi.
toplanmışlar bir araba dolusu insan. ve bunlar dostum da değil, akraba. telefon açmış, diyor ki "senin mahalleye geldik, evde misin"
programları önceki günden belliymiş. telefon açıp, "belki gelebiliriz" deseler bile yeterdi. ev hali oturuyordum, salaş halde. aralarında elini öpmem gereken akrabalar da var. evde yokum maalesef, dedim.
yalan söylemek yerine "müsait değilim" deseydim, anlamayacak, "bir şey beklemiyoruz ki" diyeceklerdi. kızacaklardı. anlayacak olsalar müsait olmadığımı söylerdim. ama yokum deyince bende yemek yeme planlarının olduğunu da öğrendim. iyi ki de yalan söylemişim. seviyorum yalanlarımı.
en az birkaç saat önceden haber edilmesini istiyorum. farklı şehirden gelip, eve beş dakika kala söyleyen insanlar var. kanka değilsek bu yapılanı hoş bulmuyorum. ama bunu akrabalara ve bazı arkadaşlara söylemek zor.
0