30 yaşındayım, 18 yaşındayken tanışıp sevgili olduğum kişiyle evliyim. Zamanda geri gitsem yine onunla birlikte olurum. Eşten öte en yakın dostum, kelimenin tam anlamıyla hayat arkadaşım. Onunla birlikte olduğum için hiçbir şeyden geri kalmadım (hayallerim, kariyerim vb.), aksine bana hep destek oldu ve kendimi zorlayıp daha fazlasını yapmam için beni motive etti. İstediğim pek çok şeyi onun benim yanımda olduğunu bilerek gerçekleştirdim, gerçekleştiriyorum. Hal böyle olunca başka bir seçeneğin peşinden gitmek anlamsız geliyor.
0