21 yaş gayet erken bi yaş. Daha fazla zaman kaybetmeden planını yapıp harekete geç derim.

ofiste bir eleman 33 yaşında. ilk 2000'e girdi ve üniversiteye başlayacak bu sene.
örnek olması için yazayım dedim.

potansiyeliniz buymuş demek ki. aşamazsınız o yüzden her şey için artık çok geç.

21 18'den daha makul bir yas

başarılı olabileceğiniz ama aynı zamanda geleceğiniz açısından (çünkü sadece bölümünüzde başarılı olmanız, sevmeniz yetmiyor, iş imkanları vs açısından da değerlendirme yapın) mantıklı doğru bir bölüm seçerek yolunuza devam edin yeter. geç değil.

Hocam 18 çok erken zaten, 21-22-23 bence daha iyi yaşlar üniversiteye başlamak için. Hayata biraz daha geç atılacaksın belki ama aklın daha başında olacak, sıkma canını o yüzden.

21 yaş asla geç bir yaş değil, 25-26 yaşlarında mezun olacaksınız, okurken kendinizi yetiştirin, kendinize güvenin, ailenin desteği çok önemli evet ama siz bir şeyler başardıkça o destek de yavaş yavaş gelir zaten. Bir an önce başlayın.

sapıtıp aklının başına gelmesi daha iyi bir deneyim. üstelik üniversiteye başlamak için en ideal yaş 21'dir. öncesi erken yaşta evlenenlerin ki gibi kendini tanımadan gerçekleşiyor, sapıtma dönemde kendini biraz olsun tanımışsındır.

35 yaşında mühendislik tamamlamaya gelen abiler vardı bizde. 21 gayet normal.

liseden mezun oldum 18de üniversiteye başladım. iki sene üst üste yaz okulu aldım ki alttan derslerimi vereyim de okul uzamasın. son dönemimde bölümün en zor 2 hocasından 3 ders alıyordum. derslerden birini 3. defa alıyordum hatta. kıçımdan ter akıyordu bir dersi veremicem, okulu uzatıcam diye. öyle böyle derken verdik dersleri 22de mezun oldum. 2 sene kpss için çalışmaca vs derken 24te işe başladım. 4 senedir de çalışıyorum. geldik 28e. ne oldu? acele acele ter akıtınca noldu? instagrama bakıyorum hala bir gün bile iş tecrübesi edinmemiş arkadaşlarım gayet mutlular :D dert eden bir benmişim heralde. her zaman söylüyorum, şimdiki aklım olsa bir iki dersi bırakır bir sene daha okulda aylaklık ederdim. sanki cernde atom parçalayıp dünyaya katkı sağlayacakmış gibi koştur koştur yaşadık.

neyse uzattım. diyeceğim o ki geç kalmış değilsin.

21 yaşında (2. üniydi ama olsun) üniversiteye başladım ve mezun olduğumda 25 yaşındaydım. Pırıl pırıl bir kariyerim var.

Hepinize cook tesekkur ederim boyle olumlu seyler duymak gercekten moral konusunda cok yardimci oluyor

Hangi bölümü okuyacağına bağlı olarak geç olup olmadığı değişir.

18 de işsiz mezun eden bir bölüme girsen de diploman sadece bir kağıt parçası olacakken bu yaşlarda düzgün bir bölüme girersen mezun olunca hemen işe başlarsın.

Tavsiyem romantik seçimler yapma. yani demek istediğim bu benim hobim işsiz kalsam da okurum mantığı ile bölüm seçme. iş olanaklarını ve mesleğin geleceğini araştır. İş para kazanmak için hobi eğlenmek içindir. profesyonel düşün

bir de apartman üniversitelerinde okuyacaksan hiç okuma. git anadoluda bir devlet üniversitesinde oku ama ticarethanelere diploma almak için para ödeme

ben 20 yaşında üni mezunuydum

bi faydasını görmedim, sonradan tembel oldum

21 iyi, 22 de iyi, 30 bile olsa ne olacak ki

21 de geçse biz bırakalım bu işleri. ben bu sene odtü hazırlık taydim, her sınıfta min. 2-3 tane 21+ yaş vardı. (20 kişilik) normal yani. kimse dert etmiyor, sen de etme.

26 yaşında bilgisayar mühendisliğine başladım 30 yaşında bitirdim. 21 ne ki =)

ben, "artık karar vermem ve okumam gerekiyor, daha fazla saçmalama lüksüm kalmadı" dediğimde yaşım 23'tü. hazırlık da okudum (ingilizce değil, bölümün kendisi için. 5 yıllık düşünebilirsin) şu an birinci sınıfı bitirmiş durumdayım, 25'i doldurdum. velhasıl en iyi ihtimalle arkama yaslanıp "aaa işim var, okulu bitirdim, tam zamanlı çalışıyorum" dediğimde yaşım 30 olacak. bölümümü ve alanımı çok seviyorum, mevcut durumda başka bir alanda üniversite okumayı sanırım asla hayal dahi edemezdim.

gelgelelim gerginlikten gebermek üzereyim ve son bir yılda okulda çoğu şey oldukça iyi gitmiş olmasına rağmen ruh sağlığımın bozulduğunu hissediyorum. 25 yaşında, okulu bitirmekten hâlâ üç yıl uzakta, deneyimsiz, görünürde iki yabancı dil bilmek dışında hiçbir yeterliliği olmayan, tişörtü yırtılsa yenisini almakta zorlanan birisi olmak inanılmaz bunaltıcı. kaldı ki mezuniyet sonrasında nefes alacağımın da garantisi yok, malum kimse diplomasını aldıktan sonra işe giremiyor. girdi diyelim, "günde 11 saat çalışıp 2250 lira alacağım öyle mi?" deyince "şükürsüz" oluyor, insanca şartlar istediği için şımarıklıkla itham ediliyor haha.

tüm bunlara rağmen ben kendimle gurur duyuyorum ve lisansı bitirmeye kararlıyım. çünkü en başta yaptığım şeyi seviyorum. ikinci olarak da alternatiflerimin hepsinin uzun vadede benim açımdan daha kötü olacağının farkındayım. zaman hızlı geçiyor. hiç "geç kaldım" diye düşünme. ölürsen zaten sorun yok ama yaşarsan 25-26 yaşını göreceksin, değil mi? o yaşa geldiğinde iş hayatına atılmaya hazır, en azından lisansını başından savmış birisi olmayı mı istiyorsun yoksa hâlâ üniversiteyle cebelleşen biri olarak kalmayı mı?

21 yaş okumak için, 25 yaş da lisansı bitirmek için geç değil AMA bu süreçte mental olarak çok zorlanabilirsin özellikle de ailenin parası yoksa. herkes yine adet olduğu üzere 30-35 yaşında üniversite okuyan insan örneği vermiş... hep söylüyorum, yine söyleyeceğim: arkadaşlar, 18-25 yaş aralığında olup da üniversiteye yeni başlıyor olmanın kaygısını taşıyan insanlar %90 ihtimalle herhangi bir alanda uzmanlığı olmayan, iyi para kazanamayan kişilerdir. 10 sene devlet memurluğu yapmış, altında arabası olan, bir anda mühendislik okumaya karar veren adamlarla 22 yaşında sıfırdan, elinde hiçbir şey yokken üniversite okuyan insanları aynı kefeye koymayın artık. tamamen farklı hikayeler çünkü.

velhasıl, sakin ol. kolay olmayabilir ama inan bana, böyle düşünüp de sene üstüne sene kaybederek kendini içinden çıkılmaz berbat bir duruma sokarsın. 4-5 sene dişini sıkıp, sefillik çekip okumak bu kaygıları ömür boyu taşımaktan daha iyi. kolay bir yol değil ama alternatiflerin arasındaki en kolay yol işte, öyle söyleyeyim.

tabii bu tamamen benim şahsi düşüncem ve beklentim. her zaman olduğu gibi "okul okuyacağına tesisatçı ol" falan diyenler olacaktır. dört sene üniversite okumak mı yoksa direkt iş hayatına atılmak mı vs. o kısmı senin bileceğin iş, orasına bir şey diyemem.

üzülme. genciz. fiziksel ve zihinsel sağlığına dikkat et. dünya değişti, teknoloji gelişti. ecelimizle ölecek olursak muhtemelen 80'i göreceğiz en az. artık insanlar 30 yaşından öncesini ciddiye almaz oldu, 40-50 yaş "genç" sayılıyor, anca 60 yaşındakilere "yaşlandı" diyorlar... o açıdan çok da şeyapma, 21 yaşında lisansa başlamak dünyanın sonu değil. yaparsın. kendine yüklenme.

19 yaşımda girdim ama 26 yaşımda mezun oldum. Benden daha çok uzatanlar da vardı beraber girdiğimiz arkadaşlardan. Niye geç kalmış olasın ki? Kim ne derse desin dinleme lütfen. Ama maddi açıdan zorlanabilirsin ailen çok rahat değilse. Bu yüzden derslerine engel olmayacak bir iş bulmalısın bence.

Bir dönem bir üniversitede mühendislik bölümünde Akademisyenlik yapmıştım. iyi bir bölümdür.

Bir öğrencim vardı. Bir kadın. Kocasından psikolojik ve fiziki şiddet gördüğü için boşanmış tek çocuğuyla ve annesiyle yaşıyordu. Çocuğun da kronik rahatsızlığı var sürekli hastane hastane geziyorlardı.

O kadın 38 yaşında üniversiteye başladı. Ben ayrıldığımda sene kaybı olmadan 3. Sınıfı bitirmişti. Ortalaması öyle çok iyi bir ortalama değildi ama olsun yani sene kaybı yaşanmadan oraya gelmesi bence zaten başarı.

Eğer kendinizi bu durumdan daha zor bir durumda görmüyorsanız yapabilirsiniz. 21 yaş hiç bir şey değil.

Su an sana oyle geliyor. 21sin yahu..25te mezunsun, hadi 26 diyelim. Bi kayip olmuyor merak etme. Alt tarafi 2 veya 3 yas buyuk olursun sinif genelinden. Ne olacak yani...
Belki sana sans da gulucek digerleri is bakarken sen hemen ise giricen. Ayrica bu bi yaris da degil. 26, 27 gayet dinamik olacagin yaslar hala. Bak 27ye de ciktim :) Bu gunlerini zehir etme kendine, sorun yok. Universite hayatinda basarilar simdiden

sormaya değmez

bu eyvah gec kaliyorum mental konseptini bir kenara birakmaliyiz. kendini bir yarista gormemeli insan. hayat kesinlikle bir yaris degildir. her bir anin hakkini vererek yasanmasi gereken bir seydir hayat.
mesela hayat, su an benim icin, sana cevap yazmaktir. bu cevabin bitmesini arzulamadan yazmaktir.

kendinizi taniyin. hangi isi yaparken icinizde heyecan ve istegin bitmedigini kesfedin. ondan sonra eger o is icin akademik egitim gerekiyorsa gidin universiteye egitiminizi alin. gerekmiyorsa universite okumayin, bosuna zaman harcarsiniz.

cogu kisi, goz onunde durmamak, okuyorum demek ve toplum oyle istedigi icin universiteye gidiyor. kendisini degil, dis etkenleri baz alarak hareket ediyor ki bu da en sonunda husrandan baska bir sey getirmiyor. cunku dis etkenler ve onlarin istekleri hicbir zaman bitmez. hicbir yasta bitmez.
mesela universite bitince baska bir yaris baslayacak. o bitince baska yaris. bu yasliliga kadar devam eder. en sonunda da yasitlar patir patir öluyor olacak. kendini o zaman da halen kiyasliyor olacaksin. kendine ben neden ölmuyorum? diye soruyor bulacaksin kendini.

bu sebeple ne kadar erken bu fake etkinin farkina varir ve ondan vazgecersek, hayat kalitemiz o kadar artacaktir.
her an bir yere bir seye ulasmaya calismak, bitirmek... bunlar mental konsept. bunlar kabullenis. bunlari kabullenmek zorunda degiliz.
hayati yasamak icin baska bir yol daha var. simdiyi yasamak.
insanlar ve toplum kabullenislerinin hicbiri gercek degil. bu gerceksizligi farkedip, insanin kendisini tanimasini ve kendisini yasamasini dogru buluyorum.

yas ve rakamlara da takilmayin. pratikte isimize yararlar evet ama derinde kendimizi bunlarla tanimlayamayiz. yas bir zamandir, zaman ise bir iluzyon. bir kabullenis. yani gercekte zaman diye bir sey de aslinda yok. insani bir icat sadece.
bu iluzyonu derinde kabullenerek zamani hayatimizin dikdatoru haline getiririz. ancak pratikte kullanir ve derinde yassiz oldugumuzun farkinda olursak, o zaman zaman sorun olmaktan cikar.