Hector'un Mutluluk Arayışı adlı filmde yolun sonu "her insan mutlu olmak ZORUNDADIR"a çıkıyor.
Kendi deneyimimle örtüşen bir nokta ise şu; her şey senin içinde.
Mutluluğu bir şeylere endekslediğim zamanlar hayat bana gerçekten acı veriyordu, ta ki kendimin farkına varana dek.
Var olmamın, mutlu olmam için yeterli olduğunu, hem bir başlangıç hem de mutluluk dediğim süreçte bir kanal olduğunu anladım.

Dışa dönük yapıda olan ve sürekli bunun sorunlarıyla uğraşan biri olarak benim için mutluluk başkalarıdır.
Kendi kendine mutluluktansa benim gözlemim iç huzur var, kendini dış etkenlerden, başkalarının konumlarından belirli oranlarda soyutlamak olarak tanımlıyorum bunu. Başkaları yerine kendi koyduğun prensip, yol ya da öngörü üzerinden hayatını devam ettirip bunlardan haz almak da iç huzuru tamamlıyor.

Ben de bu bağlamda kendimi "iç huzursuz" olarak nitelendiriyorum.

bununla alakalı çok güzel bir yazıyı bırakıyorum buraya.

eksisozluk.com

İç huzuru olmayan, kendi kendine mutlu olmayan insanı en muhteşem insanların arasına koysanız da mutlu olamaz. Mutluluk kişinin kendinde başlar, sonra çevresine sirayet ettikçe çoğalır, yoğunlaşır, sağlamlaşır.

ben de ic huzur demeye geldim, benim icin de mutluluk ic huzur oluyor, icim huzurluysa kim ne demis ne yapmis, kim gelmis kim gitmis pek onemi olmuyor. elbette sevdigimiz insanlarla iliskilerimizin bitmesi vs. uzucu seyler ancak bu sistematik bir mutsuzluk ya da mutluluk sebebi degildir, o zaman baskalarina bagimli mutluluklar ve iliskiler yasariz. oldugum gibi varligimla mutlu ve huzurlu muyum soru bu sanirim, ve boyle bir mutluluk var. kendimizin ve yasamimizin 'ne oldugunu fark etmek' ve oldugu gibi kabul etmek, birinci adim bu. ikinci adim duzeltmek istedigimiz konulari gercekci beklentiler dahilinde iyilestirmek. ama birinci adim, kendimle ve yasamimla baris icinde sadece 'var olmak' mutluluktur.

evet parasiz olmamiz, issiz olmamiz, birini kaybetmek vs. mutsuzluk sebebidir o zaman icin, ancak bu ayni zamanda bir gercekliktir, bir olaydir. ama bu olaya sarilip akintiya kapilmak farkli bir sey oluyor.

mutluluga cok anlam yukluyoruz bu nedenle, cunku yeni donem ve tuketim toplumu bunu pompaliyor, tatile gidene kadar mutsuzsun diyor adama, ise girene kadar mutsuzsun diyor, canta alana kadar tam degilsin diyor mesela. halbuki issiz adam da, tatile gidemeyen de pek tabi temelde varligi ile mutlu olabilir. illa bir sey yapmaya gerek yok.

Mutluluk kimseye, bir şeye bağlı değildir. İnsan hayattan ne kadar zevk alabiliyorsa ya da kendi çapında zevk almanın yollarını bulabiliyorsa o kadar mutludur.ama mutluluğa kesinlikle fazka anlam yüklüyoruz çünkü herkes hep "mutsu"