Cocujlugumu iyi hatirlarim. Evet tatlari berbat geliyor. Kendi adima konusursam acliktan kivransam da kalkip pirasa, patlican, dolma vs yemezdim.
Gerci 31 yasindayim hala da yemem.

Yemek seçmeye alışırsa ilerde kötü olur. Küçük yaşta her yemeğe çocuğun alışması lazım. Aç kalırlarsa o yemekleri yemek zorunda kalırlar, alternatif sunulmazsa. Düzensiz beslenmek de iyi değil tabi.

nedeni türk aileleri bence. çocuklara çok ısrar edildiği ve daha da kötüsü kandırılarak; uçak geliyormuş, kuş geçiyormuş vs gibi yalan dolan cümlelerle yemek yedirildiği için böyle oluyor. çocuktur anlamaz sanıyorlar ama anlıyor işte ve bunu reddediyor. başından beri kendi haline bıraksalardı, yemek yemeyi bu kadar büyük bir olay haline getirmeselerdi bugün her şeyi yerdi.

yabancılarda genelde gördüğüm şey, yemek ye bile demiyorlar çocuklarına. çocuk oynuyor, koşuyor, yoruluyor, gelip acıktım diyor, ne verirlerse yiyip gidiyor. hatta yabancı çocuklar bu saydığınız türk yemeklerine özellikle bayılıyorlar. ablamın da çocuğu var ve o da böyle örneğin. annem geldiğinde çocuğun ağzına köfteler tıkmaya çalışır hep. oysa bıraktığında zaten her yemekten kendi istediği kadar yiyen bir çocuk. gayet de sağlıklı, hatta biraz tombik. ama annem onun yediğini hep az buluyor.

bence çocuğa her canı istediğinde cips mips almazsan, iki günde bir sırf onu seviyor diye köfte patates yapmazsan, sofraya sağlıklı yemekler koyarsan çocuk her türlü buna alışır ve yer o dolmaları ıspanakları.

çocuk o yemeği yemek istemiyor, çünkü yemediği zaman ilgi göreceğini biliyor. yemiyor, ilgi odağı oluyor.

yemezse bir halt olmaz. akşama kadar aç kalır, akşam it gibi yer. ben şahsen kendi çocuğumu yemediği bir gün masadan kaldırıp akşama kadar yemek vermedim, o gün bu gündür "ye" demedim. 3 sene geçti, hala hatırlar o günü.

önemli olan çocuğun yemek seçmemesi, yemek düzenine alışması, kendi yemesi, bunu sorumluluk olarak taşıması. yiyip yememesi hiç önemli değil.

bu kadar ısrar edilmesinin tek sebebi var, manyaklık.

Olması gereken: peki, acıkınca yersin.
Bizde olan: yavrum ye, gözünü seveyim ne olur ye. Peki, başka şey yapayım sana. Canın ne ister?

alıştırılmadığından yemeyen de var da
bizim tat alma duyumuz bozulmuş. çocuklar daha hassas bu konuda; kötü, lezzetsiz yemeği ayırt edebiliyorlar

@ cemallamec: hayır. olması gereken "bir sonraki yemek akşam, akşama kadar başka yemek yok. sen bilirsin." demek ve akşama kadar bir tek lokma yemek olmaması.

Genelde asiri tuz-asiri seker ve yag, hazir gida ile yemek aliskanliklari bozuluyor cocuklarin. Yemek yemezse, cikolata, dondurma, borek vs. yemesinde sorun gorulmuyor. Cocuk biraz cilizsa, daha da kotu besleniyor, ac kalmasin diye bir ton sacma sey konuluyor onune.

Evet tatlari kotu geliyor, sagliksiz alternatiflerin yaninda cok da cekici bir sey gibi gelmiyor. Ben topraktan cikan her yesili, sebze ve meyveyi cok severek yiyen bir insanim, veganim senelerdir. Kucuklugumde makarna-pilav, bol ketcapli doner ve birkac meyve disinda cok sey yememisimdir. Hic sebze yedigimi hatirlamiyorum kucukken. Duzelir yani, o kadar israra gerek yok.

Bizde ne arar disiplin? Ama israri severiz, taciz etmeyi, orasi ayri.

@babilbaligi nin dediklerini dogumdan sonra her anne babanin eline bir zarf icinde vermek gerekir.

ozellikle 2 yasindan sonra cocuklarda cok guclu bir sekilde kendi iradesini ortaya koyma hissi oluyor. kendini kabul ettirmek icin otoriteye karsi cikma, ya da tehlikeli birsey varsa israrla yapmaya calisma, inat etme seklinde oluyor. cocuk aslinda acikiyor, yemek yemek istiyor, ama yemek ye denilince bu otoriteye karsi koyma hissi galip geliyor ve tam tersini yapmaya calisiyor. Israr ettikce de bu iyice pekisiyor ve aliskanlik haline geliyor.

bu durumda da aileler bunu birkac sekilde cozuyor, bazilari siddetle baskilayarak, kizarak cocugu sindiriyorlar. bu cocuk ilerde ozguven problemi yasar. bazilari da mukafatlandirarak asmaya calisiyorlar, yemegini yersen bu oyuncagi alirim diyerek. bu durumda da cocuk ilerde kendi iradesi ile birsey yapmaz, hep mukafat bekler, simarik bir cocuk olur.

ideal olan kendi haline birakmak, yemek yemeyince sofrayi kaldirip bir sonraki ogunu beklemek. cocuk acligi tatsin, aclik nedir bilsin ki bir sonraki ogunde yemegin tatini iyi alsin, damak tadinin ne oldugunu bilsin. elbette cocuklar devamli ac birakilmasin ama aclik nedir bilen bir cocuk o disiplini edinmis olur, yemek yemenin otorite koyma, iradeye karsi durma gostergesi degil de kendisinin bir ihtiyaci oldugunu bilmeli. zaten aclik ic gudusel birsey, acliga karsi koymak zor. ama cocuklardaki irade koyma hirsi bunun onune geciyor.

o nedenle cocuklari direktiflerle, emirlerle egitmek yerine, bazi seyleri iyi kotu hayatlarini riske atmayacak sekilde deneyimleyerek ogretmek cok daha iyi bir yontem. biz bile bu yaslarda sirf biri bize emrettigi icin once yapmak istesek bile sirf emredildigi icin veya zorunlu oldugu icin yapmadigimiz seyler oluyor.

gerçekten acıksalar dolma da yerler, ıspanak da yerler. canlıdan bahsediyoruz sonuçta. acıktığında hayatta kalmak için kakasını bile yer.

çocuğum olsa muhtemelen nazi gibi yetiştiririm. yemeği yemezse peki der tabağını kaldırırım, bir sonraki öğüne kadar da bir lokma ekmek vermem. herhalde birkaç güne ne yapası gerektiğini öğrenir. kedi/köpek bile öğreniyor.

Ben olsam bu yemekleri yemiyorsa ısrar etmem belki yeterince acıkmamıştır diye. Sonra yine yemezse bu yemekler var başka yemek yok derdim. Çocukların sevmedikleri sebzeler farklı şekillerde de çocuklara sunulabilir aslında mesela ıspanak yemeği değil de ıspanaklı börek şeklinde yapılabilir ya da ilgisini çekmek için sebzelerden figürler yapılabilir.

çocuğum yok ama yakın çevremde gözlemlediğim şöyle bir durum var; çocuk bu ıspanak, kereviz vesaire zaten sevmez ki diyerek her şeyi birbiri ile karıştırıp blenderdan geçirip yediriyorlar çocuklara, sonra ilkokula başlamaya yakın sadece ıspanak yedirmeye çalışıyorlar, o zamanda çocuğa tadı çok farklı ve tuhaf geliyor. çocuğa sakatat yedirmek için kakaolu ev pudingi yapıp içine sakatatı karıştıran ebeveynler var. ya da 8. sınıftaki çocuğa meyveyi soyup, dilimleyip çatalla yedirenler var. çocuklarda bir yemek yeme kültürü / alışkanlığı gelişemiyor. sadece bunlardır demiyorum ama bunlarında bir sebep olabileceğini düşünüyorum.

bir de en yakın arkadaşım okuduğu bir şeylerden yola çıkarak evet hayır sorusu sormuyordu çocuğa, yani ıspanak/yemek yer misin değil, ıspanak ve tarhana çorbası var, hangisini istiyorsun şu anda şeklinde soruyordu.

Bizim oğlan 4 yaşında ciddi bir yeme sıkıntısı yok ama biz de yemeğe oturttuğumuz zaman yemez ise ısrar edip uğraşıyoruz çünkü öğünü kaçırırsa özellikle dışarıda enerjisi düşüyor, bazen hırçınlaşabiliyor, daha kötüsü az biraz üşürse veya kreşten kaptığı bir bakteri veya virüsle mücadele halinde ise hasta olabiliyor. Akşam eve döndüğümüzde ona uygun bir yemek hazır olmayabiliyor. Yemek masasında oturup önündekileri yeme alışkanlığı kazanmasını ve herkes ile birlikte yemesinin doğru olduğunu düşünüyoruz. Ne yazık ki çocuk söz konusu olduğunda biraz ısrar gerekli oluyor çoğu zaman.