Ekşi Duyuru

Bilen bilir zaten maddi sıkıntı cekiyorum. Eski zamanlardan arabamdan kalma bir iki parca vardi. Onlari internetten sattim. Adam ucreti eft yapti 350. Ben de urunleri kargoya vermek icin arabaya yukledim (araban var maddi sikinti diyorsun diyecekler icin not: araba kayinpederin ama ben kullaniyotrum cocuktan dolayi). Kargo sirketinin karsi sokagina cektim arabayi.

Kargoyu verdim geldim, araba yok. Çekmişler. Park yasagi olacak bir yer degil. Tenha, ara sokak. Kapi isgali, kaldirim isgali vs de yok. 350 tl - 100 tl etti mi? Kaldı 250.

Neyse gittik iste cekici ucreti 100 kusuru odedim aldim ya arabayi. Sonra ise gececegim. Arabayi eve biraktim. Metrobuse bindim. Inince cebime baktim. Surpriiiz. 30 yaşındayım. Hayatimda bir tl bile kaybetmemis ben, 200 tl para cebimde yok. Dedim acaba arabada mi kaldi. Dondum baktim arabada da yok. Calindi demek ki cebimden. 50 de kargoya vermiştim. Kaldi bana 0 tl.

Maasa kadar idare eder beni diye sevinmisken iki saat icinde geldi gitti para. Bir lirasini bile harcayamadim. Hatta kargo ucretini bile ben odemis oldum bir noktada. Ustune trafik cezasi da gelecek daha. Yani 350 tl kazanayim derken aslinda 150-200 civarı eksiye dustum. Sansima tukureyim. Kafam allak bullak su an belki yanlis hesapliyorum.

Bugun bu yasadiklarim benim hayatimin ufacik bir ozeti. Bunu daha büyük olaylarla kurguladiginizda ortaya buyuk bir sanssizlik, kismetsizlik, aptallık cikiyor.

O parayla bir suru sey yapabilirdim mesela. Boyle gidecegine Faturalarimi yatirabilir, kizima. Ve esime hediye alabilir, sokak hayvanlarina mama alabilir, bir çocuğu sevindirebilir, guzel bir yemek yiyebilir baska baska bircok sey yapabilirdim. Hic oldu gitti iste. Normalde maddiyata önem vermem ama yokluk zamanlarda insan kiymet veriyor iste ister istemez.

Siz kendinizi nasil avuturdunuz boyle durumda? Bir diger sorum da boyle kucuk capli, olay vb seylerden hayatinin butununu tanimlamak sagliksiz bir dusunce mi? Depresyonda olabilecegimi düşünüyorum. Bu bir belirti sayilir mi?