Ekşi Duyuru

geçende bir yerde bir konu konuşalım kahve içelim diye rastgele bir kafeye oturduk. adamlar kahve nazisi çıktı. menüde adı sanı duyulmamış kahveler var. hangi çiçeklerin, meyvelerin aromalarını taşıdıkları yazıyor. kafenin sahibi geldi, kendini tanıttı, beş dakika kahveleri nereden aldıklarını, kahveyi nasıl demlediklerini anlattı. kırmamak için o enteresan olan özel kahvelerden birer tane söyledik.

tam konuyu konuşucaz bu sefer de "kahveyi masanızda hazırlayalım görün istedik" diyerek filtre kahve makinesi getirdiler. 5 dakikalık sunum gibi anlattılar. yok kaç derecede ne kadar su koyuluyor, kaç gram kahveye kaç litre su, yarısını dinlemedim valla hı hı yaptım. neyse kahveleri fincanlara döktüler, artık rahatız herhalde diye düşünüp konuşmaya başlamıştık ki masalarda şeker olmadığını fark ettim. çayı kahveyi az da olsa şekerli içiyorum. garsondan şeker istedim, işte asıl nazilik de o zaman başladı.

"bu kahveyi şekerle ziyan etmeyin lütfen" diye tersledi önce beni, köylü muamelesi gösterdi. kahvenin benim için çok da önemli olmadığını söyledim, bu sefer de yüzü asıldı. "masalara şeker koymamamızın bir sebebi var, biz bu kahveleri çok özel yollarla getiriyoruz" falan filan yine bir şeyler anlatıyor. "biraz süt koyun o zaman yumuşasın" dedim, onu da vermedi. netice itibarıyla canımın hiç istemediği bir şeyi zorla içirdiler gibi oldu. zaten kahve konusunda öyle rafine zevkleri olan bir adam da değilim, aromaları falan da almadım. düz filtre kahvenin bir ekşisi gibiydi tadı.

herhangi bir şeye gereğinden fazla bağlı olan insanların uyguladığı bu tür dayatmalara siz de uyuz olmuyor musunuz? ulan bırak ister şeker koyayım, ister karabiber dökeyim. alt tarafı kahve içip yarım saat oturup siktir olup gidicem. adamlar kahveyi namus meselesi yapmış.

not: "şekeri bırak bla bla" diyip sağlıktan girmeyin. tatlı yemeyen bir insanım. normalde şeker tüketmiyorum. tuz neredeyse hiç kullanmam. niyeyse şeker için gösterilen naziliği tuzda kimse göstermiyor, o da ayrı bir tartışma konusu.