psikolojik soruna bağlı.
bir kız tanıyordum mesela, sürekli "2 yaş sendromu"ndan ve o dönemde sevilmediği için b*k gibi biri olduğundan falan bahsediyordu. bir kez olsun güldüğünü görmedim. uzun bir kışın ardından ilk kez güneşin sıcaklığını hissettiğimiz bir gün, kazak giydiği için neredeyse ağlayacaktı "bu ne yaaa ne biçim sıcak" diye. böyle hiçbir şeyden keyif almayan, her şeye tepkili, istisnasız her konuda herkesi suçlayan ve daima "kurban" olduğuna inanan biriydi. böyle bir psikolojik sorunla asla baş edemem, hiç uğraşamam.
yok kızın anksiyetesi vardır, sosyal fobisi vardır, duygusal açıdan azıcık dengesizdir vs. o zaman çok sorun değil. yani özünde taşların sağlam olduğuna inanıyorsam soğumam. bazı insanlar dönem dönem psikolojik rahatsızlıklar yaşar, sonra kurtulur. kurtulmasa bile nispeten normal şekilde yaşamaya devam edebilir. bazıları ise çok abuk bir kafa yapısına sahip olur, hiçbir zaman düzelmez çünkü düzelmek istemez. öyle biriyle muhatap olmak dahi istemem.
0