99 depreminde dedem ve babannemle adapazarındaydık. Orada bile İstanbul'a geri dönmemiz 1 ayı bulmuştu. Sağımızda solumuzda arama kurtarma çalışmaları yapılırken öyle dışarıda oturup bekliyorduk. Yollar kapalı, afedersiniz ceset kokuları, toz duman, insanların çaresizliği falan çok kötüydü ya. Çocuktum o zamanlar ama hiç unutamam, bunları tekrar yaşamak beni çok korkutuyor.
Planlara gelirsek, plan falan yok. Adapazarından bile aylar sonra çıkıyorsak, istanbul gibi bir yerden çıkamayız. Yan evin büyük bir bahçesi var, 20 yıllık komuşumuz ve ordulular. Onlarla bahçede oturur bekleriz işte 99'da olduğu gibi. Bizim mahalle yıllardır birbirini tanır, bu deprem olursa herkes birbirine yardımcı olur diye düşünüyorum. Haa zaten bu ev yıkılırsa ben ölmüşüm ölmemişim farketmez :D Yıkılırsa ve ben dışarıda olayım beni öldü sayın zaten derim. Yaşamam o saatten sonra :D
Çıkamayız ama çıktık diyelim. Gidebileceğim yerler gebze, ordu, adapazarı olabilir.
0