Tabii burası psikologlar ve yaşam koçları derneği falan olmadığı için, şüphesiz, kafasına göre atıp tutan, boş tavsiyeler veren de vardır ama ben bunun geçerli bir tavsiye olduğunu düşünüyorum.
Bir süre önce okuduğum bir kitapta insan vücudunun ve zihninin onu ihtiyacını çözmeye yönlendirecek bir sistemde işlediğinden bahsediliyordu. Acıkmak sizi yemek yemeye teşvik ediyor, yorgunluk uykuya teşvik ediyor, keza cinsellik vs de böyle; sizi yönlendirdikleri eylemler probleminizi çözüyor. Fakat depresyon gibi rahatsızlıkların sizi yönlendirdiği şey sorunu çözmeyen, aksine pekiştiren şeyler. Mutsuz oldukça, melankoliye gark oluyoruz; kendi başımıza kalmak, hiçbir şey yapmamak, üzücü şeyler izleyip dinlemek vs. Haliyle dışarıdan bir güç gerekiyor (ilaç ile kimyevi denge, dışarıda yürüyüş, az miktarda da olsa bir sosyalleşme, dikkatimizi dağıtacak bir hobi vs) bu durumlarda.
Ben şimdiye kadar hayatımda kimseye "bir kursa git" dememişimdir tavsiye olarak herhalde, zira biri bana söylese saçma bulurum, uğraşmak istemem. Ama "ya biraz spor mu yapsan/ yemeğe gidelim mi/ yeni birileriyle tanışmak iyi gelir mi acaba" gibi şeyler söylemişimdir şüphesiz.
0