false pretension
bir süredir yalnızım. son sevgilimi her ne kadar çok sevsem de travmatik birkaç olay sonucunda ilişki azalarak bitti. ek olarak uzak mesafeydi. yaşadığım bu ilişkiden sonra kendimi hiçbir insana karşı yakın bulamıyorum. kimseyle tanışmak istemiyorum. içimden her zaman "kim uğraşacak" diyorum ama yal
bir süredir yalnızım. son sevgilimi her ne kadar çok sevsem de travmatik birkaç olay sonucunda ilişki azalarak bitti. ek olarak uzak mesafeydi. yaşadığım bu ilişkiden sonra kendimi hiçbir insana karşı yakın bulamıyorum. kimseyle tanışmak istemiyorum. içimden her zaman "kim uğraşacak" diyorum ama yalnızlık da bazen çok can sıkıcı olabiliyor. birşeyler yapmalıyım diyorum.
hayatımın büyük bölümünde kimseye bağlı olarak yaşamadım. hayatımda birisi olsun diye birilerini sokmadım. yeni insanlarla tanışıyorum ama anlık oluyor, içimden ilerletmek gelmiyor. bu konu canımı sıkıyor ve hafiften korkutuyor. eminim benim gibi insanlar vardır yada hayatının bir bölümünde böyle birşeyi tecrübe etmiştir.
bir insanın beni mutlu edebileceğine inanmıyorum, çok zor geliyor. zaten bu aralarda çok mutlu olduğum söylenemez. bu olay nasıl geçer? depresyon olabilir mi?
not: 29e
hayatımın büyük bölümünde kimseye bağlı olarak yaşamadım. hayatımda birisi olsun diye birilerini sokmadım. yeni insanlarla tanışıyorum ama anlık oluyor, içimden ilerletmek gelmiyor. bu konu canımı sıkıyor ve hafiften korkutuyor. eminim benim gibi insanlar vardır yada hayatının bir bölümünde böyle birşeyi tecrübe etmiştir.
bir insanın beni mutlu edebileceğine inanmıyorum, çok zor geliyor. zaten bu aralarda çok mutlu olduğum söylenemez. bu olay nasıl geçer? depresyon olabilir mi?
not: 29e
0
eğer mesele "kim uğraşacak" ise ve bu durum canını sıkıyorsa çözüm basit, sen uğraşacaksın. uğraşmama seçimini yapıp sonra da bundan sıkılmak çok çocukça. ikisinden birini seç, ya çok motive olmasan bile uğraşacaksın ya da bu kararınla barışıp dikkatini hayatında biri olmaması dışındaki noktalara kaydıracaksın.
nasıl geçer, uğraşarak geçer. hayata senin gibi bakan, motivasyonsuz ilişki arayan insanlar orada bir yerde varlar, onları bulmaya çalışacaksın. insanlarla sevgili olmak ya da sadece seks yapmak amaçlı değil, iki lafın belini kırıp güzel vakit geçirdiğin için takılacaksın; elbet bir tanesiyle bir şeyler olacaktır. buna paralel şekilde "olmuyor, ne yanlış, ne eksik" diye sormayıp güzel vakit geçirmeye odaklanacaksın.(sadece seks için takılmakta bir sorun yok ama istediğin bu değil gibi anlaşılıyor)
benzer yoldan geçiyorum uzun ilişki sonrası ve ben yukarıdaki yolu seçmedim çünkü bu durumla başa çıkabiliyorum. çok uzun süre yalnız kalmamışken ayrılık sonrası yalnızlığa adapte olabildim ve birinin eksikliğini hissetmiyorum. kaybolan alışkanlıklardan dolayı insan kendini boşlukta hissedebiliyor ama belirli bir noktayı aştıktan sonra herkesin the one'ı bulmak zorunda olmadığı düşüncesini benimseyince, bu gerçeği kabullenince ortada sorun kalmıyor. hatta bu noktaya eriştikten sonra eskisinden daha çok insan beliriyor etrafında çünkü bir şeyleri zorlamıyor oluyorsun, rahat oluyorsun, kendin oluyorsun ve bu da elbet birilerinin dikkatini çekiyor.
ikisinden birini seç ve ona göre davran, şu halinin sana faydası yok zararı var.
edit: datnet +1 ayrıca, "kendin ol" diyerek anlatmak istediklerimi güzel açıklamış.
nasıl geçer, uğraşarak geçer. hayata senin gibi bakan, motivasyonsuz ilişki arayan insanlar orada bir yerde varlar, onları bulmaya çalışacaksın. insanlarla sevgili olmak ya da sadece seks yapmak amaçlı değil, iki lafın belini kırıp güzel vakit geçirdiğin için takılacaksın; elbet bir tanesiyle bir şeyler olacaktır. buna paralel şekilde "olmuyor, ne yanlış, ne eksik" diye sormayıp güzel vakit geçirmeye odaklanacaksın.(sadece seks için takılmakta bir sorun yok ama istediğin bu değil gibi anlaşılıyor)
benzer yoldan geçiyorum uzun ilişki sonrası ve ben yukarıdaki yolu seçmedim çünkü bu durumla başa çıkabiliyorum. çok uzun süre yalnız kalmamışken ayrılık sonrası yalnızlığa adapte olabildim ve birinin eksikliğini hissetmiyorum. kaybolan alışkanlıklardan dolayı insan kendini boşlukta hissedebiliyor ama belirli bir noktayı aştıktan sonra herkesin the one'ı bulmak zorunda olmadığı düşüncesini benimseyince, bu gerçeği kabullenince ortada sorun kalmıyor. hatta bu noktaya eriştikten sonra eskisinden daha çok insan beliriyor etrafında çünkü bir şeyleri zorlamıyor oluyorsun, rahat oluyorsun, kendin oluyorsun ve bu da elbet birilerinin dikkatini çekiyor.
ikisinden birini seç ve ona göre davran, şu halinin sana faydası yok zararı var.
edit: datnet +1 ayrıca, "kendin ol" diyerek anlatmak istediklerimi güzel açıklamış.
0
Kardeş bir insan seni mutlu edemez. Her şey istemekle alakalı. Sen bunu istiyor musun istemiyor musun? Bir kadın gelecek seni pışpışlayıp mutlu edecek, söylemesi bile komik mk. Depresyon falan değil ya, can sıkıntısı. Mutlu olmak isteyen her şeyle mutlu olur. Orta-üst düzeyde bir bilgisayar, bedelli askerlik parasını kredisiz ödemek, canının istediğini yiyip-giyebilmek vs. Seçenekler çoğaltılabilir. Hiç sevmediğim şekilde ciddi yazdım haberin olsun.
0
düzeltme yapayım yanlış anlaşılmış. bir insanın beni mutlu etmesinden kasıtım birlikte mutlu olamayacağıma inanıyorum. sanki içimde aksi nalet bir insan var ve bunu atamıyorum.
0
düzeltme yapayım: mutlu olacağına inanmıyorsan birlikte olmazsın hocam. geceleri kendine zehir etme. :D
0
