Ekşi Duyuru

yaş 25 , lise mezunuyum üniversite özeldi yarısında bıraktım , 1. sınıftan beri ders çalışmak benim için eziyetti lisede de aynısı oldu üni'de de o işi geçtim artık, yetiştirilme tarzımla mı alakalı bilmiyorum 22 yaşıma kadar çok şiddetli sosyal fobi geçirdim, isim olarak artık anksiyete sosyal fobi pibolar falan çok bişey ifade etmmiyor ama bir profesörün üzerimde araştırmalar yapması gerekecek kadar ağır bir sosyal fobi vakasıydım gençliğimi resmen elimden aldı , 22 yaşıma kadar nefes alan her canlı ile konuşmak selamlaşmak birşeyler paylaşmak en basit eylemleri dahi gerçekleştirmek benim için işkenceydi, tam 3 üniversite değiştirdim, sorun okullarda değil bendeydi, hiç kız arkadaşım olmadı , şansıma ilkokul arkadaşlarım garip birşekilde hiç birbirinden kopmadı 2. sınıfta serviste pastel boya mı ağzına atan adamlarla dostluğumda bir sıkıntı yok tabi ilkokul tayfa dışında ama hiç arkadaşım olmadı , bu psikolojik kanser annem ile babam ile de konuşturmuyordu, babam benim için hep yaratık gibiydi , evde hiç karşı karşıya gelmemeye çalışırdım annemden de kaçardım, zamanımın çoğu evde odamda geçerdi ,3. üni'de kullandığım madde* sayesinde kendi kafamda bir kişi buldum , aynı zamanda bu okulu yarım bırakmamak için kendi isteğimle tedavi olmaya başladım, ailemde kimse benim hasta olduğumu kabul etmiyordu ben hastanın kralıydım geç bile kalındı benim için artık acı çektiğim için kendim hasta olduğumu anladım, belki geç anladım ama 22de okulun ilk döneminde bir kamyon antidepresan kullandım, artık derslere girebiliyordum , insanlardan korkmamaya başladım , iyi kötü arkadaşlarım oldu , ama hala aşamadığım şeyler var , 25 oldum, hala kız arkadaşım yok sevgilim yok , olmadı da olmayacak diye korkuyorum, sorun temelde hala eskiden kalan bazı psikolojik yıkımlar, kendimi beğenmiyorum kendim hala herhangi birinin hoşlanabileceği biri değilmiş gibi geliyor, ki yok öyle birşey her malın alıcısı vardır ama ben bu şekilde hareket edemiyorum, kızlarla iletişime geçmek hala zor geliyor, göz göze gelmekten utanıyorum hala, hastalığı %65 yendim işime gidiyorum paramı kazanıyorum , 30 kişilik büyük bir mağazada her biriyle muhabbetim olan belkide mağazanın en sevilen kişisiyim ama yok, sorun kızlar onlarla hala istenilen seviyeye gelemedim, mağaza bazlı değil hiçbir şekilde kız arkadaşım olmuyor ulan, eski duyurularımda bir almancı kız mevzusu vardı , kız hala ara ara arıyor mesaj atıyor ben bu sefer yanaşamıyorum, ya gerçekten hoşlanıyorsa benden diye , ben kızlardan değil birinin benimle duygusal bir ilişki yaşama aşamasından korkuyorum, ben aslında başka bişey soracaktım buraya konu buralara geldi garip bir şekilde