Yolda yürürken insanlardan tatlı tatlı ilgi/yemek bekleyen hayvanlar olunca en başta uzaktan bakıyorum. Sonra okşayınca peşime takılıyorsa ya da diğer insanların peşinden gidiyorsa hemen oradaki bakkala gidip aç bitir salamlardan alıyorum ve az da olsa karınlarını doyurmaya çalışıyorum. Daha bugün, yağan yağmur altında kenarda bekleyen bir kedi vardı. Aşırı tatlıydı, gittim yanına hemen miyavlamaya başladı. Okşadı kafasını, elimi koklamaya, tatmaya çalıştı. Anladım ki acıkmış. Hemen salam aldım ve önüne koydum, yedirdim. O tatlı bakışları omzundaki tüm yükleri, dertleri alıyor gibi. Gönül istiyor ki hep sıcak yerlerde kalsınlar ama aklıma getirince böyle bir şeyin imkansızlığını, daha çok üzülüyorum. Kediler en başta "Ee, karnımı doyurdun diye sana mı minnet edeceğim yani?" der gibi bakıyorlar sanki ama köpeklere göre eve alınma ihtimali daha yüksek. Bu yüzden köpeklere daha çok üzülüyorum bu noktada.
0