Ekşi Duyuru

şu an daha az imkana sahip olsan daha mutlu olacaktın? ufak bir köyde de bi ton problem var sosyo ekonomik olarak alt sınıf olarak aklına gelmeycek dertlerin olacaktı. üste tırmanmak için çalışıyoruz. bekleme yapma devam et :)

Yani benzer gibi geldi. Ben de sik sik “ne icin” diye soruyorum kendime. Yani iyi bir is, daha cok para kazanmak, ne bileyim surayi burayi gormek vs gibi seyler bazen cok anlamsiz geliyor. Acikcasi bende bazi seyler eksik ve butun bunlar bu eksik seyler varken neye yarar diye dusunuyorum. Ya da bazi seyler icin de “bunlari biriyle paylasamadigimda (mutluluk, yiyecek vs) neye yarar bu” diye dusunuyorum. Ve mutlu olmak hep biraz abarti bir kavram gibi geliyor. Cunku uzun suren bir sey degil gibi.

Bilmiyorum cok toparlayip da yazamadim dusuncelerimi ama karmasik ve uzerine fazla dusunulmemis hali bu sekilde.

@kelepir Köyde yaşamak, sosyo-ekonomik olarak alt sınıfa dahil olmak anlamına mı geliyor, anlamadım? Köy hayatı, bahsettiğim farklı yaşam biçimlerinden bir örnek sadece. Son zamanlarda daha sık konuşulan bir olay var hani, her şeyi bırakıp bir köye yerleşip, tarım yapmak falan. Bunu yapan arkadaşlarım da var, benim gibi İstanbul'da üniversite okuduktan sonra üç beş kişi toplanıp gittiler ve şehirde üç-beş kuruşa kölelik yapan tanıdıklarımdan çok daha mutlular. Bahsettiğim toplumun bize dayattığı başarılı insan profili. Buna ulaşmak için mi çabalıyoruz acaba diye soruyorum.

köyde yaşayıp bu kadar para kazanacağım ve gelecekte de kazanma ihtimali şimdiden fazla olsa bir nebze 2. bir seçenek olabilirdi ama şu an çoğumuz için durum tek seçenekten ibaret. her şeyi bırakıp köye yerleşmek orda tutunmaya çalışmak paraşütsüz uçaktan atlamaya benziyor ilk 45 saniyesi çok zevkli.

orta sınıfın şu köy ütopyası bana çok garip geliyor. bunu başaran insanlar var, onlara saygım sonsuz. ki zaten yusuf atılgan gibi bir örnek de var elimizde ama açık konuşayım ömür boyu şehir yaşantısının getirdiği kültürel ve sosyal aktivitelere katılmış, günlük hayatın köy yaşamına göre lüks sayılabilecek klima, 24 saat sıcak su, merkezi sistem yada benzeri ısıtma avantajıyla yaşamış insanların ömür boyu köy yaşantısına dayanabileceğini zannetmiyorum.

bir de kelepirin yanlış ifade ettiği olay var tabi. sosyo-kültürel olarak farklı bir sınıfa ait toplulukla beraber yaşayacaksın. arkadaşların eğer çanakkale taraflarında bir yere gittiyse o çok farklı bir durum. okudupum kadarıyla çanakkale taraflarına böyle gözünü karartıp şehirden kaçan insanlar çok fazla. haliyle bu insanlar fazla olunca yaşadıkları toplulukta da olumlu değişikliklere sebep oluyor. ama farklı bir yerde orada yaşanan dedikodu, insanların sana bakışı vs seni bunalıma sokup şehre geri dönmene sebep olabilir. küçük bir örnek; babam ve ortağı bir iş için egenin bir köyündeydiler. tarla gibi bir yere gidecektik, köylü kadınların çalıştığı. üzerimde dizime gelen bir şort vardı. rahmetli babam "git bir pantolon giy bu şekilde gelirsen köylü kadınları kıkır kıkır güler sana" demişti. benim şort giymemi kimbilir nasıl anlayacaktı köylü kadınları, peki ya senin şort giymeni köylü erkekleri nasıl anlar? bunun gibi bir çok şey var hafife alınmayacak.

bahsettiğin "varoluşsal sıkıntılar" içinde yaşadığımız ekonomik sistemin getirdiği şeyler. varolmak için sürekli çalışmak, önüne konan hedefleri gerçekleştirmek için uğraşmak ve bu esnada da tüketmek zorundasın. aksi takdir de asalak olarak görülüyorsun toplumda eğer ki aileden gelen bir zenginliğin yoksa. insanın bu yaşam biçiminde diretmesinin bence en büyük sebebi "çevre ne der?" baskısı. eminim bu şekilde düşünen büyük bir çoğunluk radikal bir değişiklik yapmayı düşündüğünde farkında bile olmadan "aileme nasıl açıklayacağım? arkadaşlarım ne olacak? akrabalar var bir de" diye geçirip kendi kendini strese sokar. bu çevre ne der olayını küçümseme, insan farkında bile değil aslında bunun yarattığı baskının, çünkü sürekli bununla yaşadığımız için artık normal bir şey olarak kabul ediyoruz.

bir de tabi bu şekilde basitçe yaşamak için dahi paraya ihtiyacımız var.

onun haricinde her şey gözünü karartıp ipleri koparmaya bakıyor.

yakın bir arkadaşım var türkiyenin sayılı üniversielerinden birinden derece ile mezun, yurtdışında gene en iyilerden birinde master yaptı. geçenlerde bana "biliyor musun biz kandırıldık" dedi. çok iyi okullar bitirmek, çok iyi fırsatların sürekli önüne gelmesi başarı için yeterli değil üstüne bu eğitimin ve çabanın getirdiği hem kişisel hem de çevresel beklentiler kişiyi yoruyor, harap ediyor.

@ıssız karga, Öncelikle köy ve köy insanı gerçekliğinden, bahsettiğin durumlardan fazlasıyla haberdarım. Annem de babam da Anadolu'nun ufak bir köyünde yetişmiş insanlar ve ailelerini ziyarete gittiğimiz zamanlarda maruz kaldığım bağnazlık yüzünden köye dair her şeyden çocukluğum boyunca nefret ettim, nefret yani. Ayrıca bahsettiğim köy, illa Türkiye'de olmak zorunda değil, dünyanın herhangi bir yerinde de olabilir, kasaba olabilir, ufak şehir de olabilir; köy sadece burada yalın bir yaşamın metaforu. Yaşayabileceğimiz farklı hayat biçimlerinden yalnızca bir tanesi. Ayrıca illa köy üzerinden değerlendireceksek de, günümüz şartlarında o kadar da ütopik bir fikir olduğunu düşünmüyorum. Tek başına hiçbir şey bilmeden, elini kolunu sallaya sallaya ben köye yerleşicem diye gidersen, eh tabii sosyal, maddi, kültürel vs. anlamda sıkıntı yaşarsın. Ben belirli bir bilince ulaşmış bir insanı kastediyorum. Benim bahsettiğim mesele senin daha çok son paragrafta değindiğin konu aslında. Kesinlikle bu "çevremiz ne düşünür" baskısının yaşamlarımızda çok etkili olduğunu düşünüyorum. Sanki toplumca belirlenmiş standartların dışında yaşamaya başlarsak "başarısız" olarak etiketlenecekmişiz gibi bir durum var ve buna karşı koyamıyoruz. Ama işte bazen bu çarktan kurtulup farklı bir şey yapmak istiyorum, olay bu. Bütün gün yatayım, keyfime bakayım da değil; elbette çalışmak, para kazanmak gerek. Ama bu daha farklı, daha keyifli bir uğraş biçimi ile mümkün.

@orpheus, işte tam olarak bundan bahsediyorum, aynı durumdayım.

daha fazla para kazanma savaşı

köy örneğinde; köydekiler zannediyor musunuz ki şirin baba eşliğinde şarkı söyleyerek çalışıp her akşam nefis mahsüllerini yiyorlar, hayır, onlar da daha fazla para peşinde ve bu hayale-kandırılmaya uymak için zengin oldukları anda daha iyi okullara daha iyi işlere yöneliyorlar.
İnsan doğası gereği daha fazla lüks ve konfor peşinde. Şahsen ben köye yerleşenlerin bu yaptıklarını ufak zengin şımarıklıkları olarak görüyorum.

Ama bu düşüncem sana katılmıyorum demek değil, kandırıldık. evet. Kendimizi gerçekleştirmemize izin vermediler, bir kutuya hapsettiler bizi. filden ağaca çıkmasını, balıktan karada yürümesini beklediler. Kimse mutlu değil. Metrobüste ter kokusunu mu seviyor yoksa insanlar da katlanıyor :)

Bence çıkış insanın paraya olan ihtiyacını azaltmakta, lükslerini azaltmakta. Ne kadar az lüksle minimalist yaşarsak o kadar mutlu olabileceğini bilmesinde. Tabi bunu ben yapabiliyor muyum? hayır.. malesef.. içimdeki hırs beni de kemiriyor.

Her neyse, evet kandırıldık. Bizleri ölmeden kalıba-tabuta soktular.

hayatın anlamını sorgulamaya götüren cinsten bu tür soruların kolay bir cevabı yok maalesef. insan ve yaşamın kendisi çok girift, bu hepimizin malumu. öyle küçük şeylerden mutlu olabilmek de keşke o kadar kolay olabilse. hele ki günümüzdeki gibi başka yaşantıların kendi yaşantımıza bu kadar etki yapabildiği zamanlarda. Ayrıca yaşamımızın hedefi ne olmalı, mutluluk mu, o da başka bir tartışma.
Bu karmaşada yol bulmak zor, ama sorgulamak güzel bir şey.

Diyorum. Sonra bi seks yapıyorum geçiyor.