''matematik'te'' bütün suçu ne güzel çevreye atmışsınız.
daha çok çalışsaydım, iyiydi.

edit : ''matematik'te''

"bütün suç" değil matematik.

Bazı önemli sınavlara az çalıştığım icin ve dikkat eksikliği yüzünden potansiyelimin altında kaldım, şimdi telafi etmeye çalışıyorum.

Hobi olarak ilgilendiğim seyde doğru kişilerle (bana yol gösterip ilgimin ve enerjimin doğru yere aktarilmasini saglayacak) tanışabilseydim ve biraz da aileden varlıklı olsaydım çok farklı bi hayat yaşıyor olurdum. Nasip değilmiş.

ağlatacaksın şimdi beni, neyse.

elbette olabilirdim ama gelişimimi engelleyen veya yolumu tıkayan öyle trajik veya büyük bir olay falan olmadı - başardıklarım gibi başaramadıklarım da büyük ölçüde kendi salaklıklarımdan oldu.

yalnız en BUTTHURT olduğum şey lisansı almanya'da okuyamamak. ben daha 11. sınıfta almanya'daki okullara mail atıyordum keko gibi, böyle böyle ben sizi çok seviyorum ama benim param yok sizin çocuğunuz olayım mı diye. ciddi ciddi leipzig üniversitesine falan "orada yaşamak kaç para, ben 16 yaşındayım geliyim mi" yazıyordum ajfjsks.

ve hepsine cevap veriyorlardı. burs sayfalarına yönlendiriyorlardı, vize almak için neye ihtiyacım olduğunu anlatıyorlardı vesaire.

o dönemde euro uçmamıştı böyle. çocuğunun üniversite eğitimine aylık 2000-2500 lira ayırabilecek bir ebeveyn oğlunu/kızını almanya'da okuturdu.

o ara babam battı. değil almanya'da okumak, lise sonu teyzemin yanında okurken (ailem başka yere taşınmıştı, ben teyzemin yanında kalmıştım düzenim bozulmasın diye) "üniversiteyi hangi parayla okuyacağım?" diye ağladığımı hatırlıyorum. kadın bana harçlık ya da yemek vermese direkt açım yani, üniversiteye mi hazırlanayım iş mi kovalayayım, öyle bir durumdaydım.

16 yaşında leipzig'e "size geliyim mi" diyen adam 24 yaşında üniversite hazırlığı yeni bitirdi aq. babamı ayrı, kendimi ayrı skeyim. ama inat ettim aga, geçen sene kafam yerine geldi, it gibi uğraşıyorum. lisansa gitme şansım yok artık da yüksek lisans için kafaya koydum. kader ağlarını örüyorsa ben de kendi ağlarımı örüyorum artık, ağzını burnunu kırıcam onun.

hedef 2022. gerekiyosa böbreğimi satıcam ama çıkarıcam o parayı. 4 sene var önümde, eşek değilsem giderim. 18'de gidemedim 28'de gidicem. gittikten sonra bi çay içip huzur içinde ölebilirim, koymaz. ama gidicem.

olabilirdim ama cok cok kotu yerlerde de olabilirdim. Dunyanin buyuuuk bir bolumune gore cok cok sansli bir hayat yasadim ve yasiyorum. zengin degilim, alt-orta ekonomik sinif, kirada, devlet okullarinda büyümüş siradan bir vatandasim. buna sahip olmak bile koca dunyada buyuk bir sans. o yuzden ben nedense hep sansli tarafini goruyorum. yoksa milyar dolari olan bir aile icine de dogabilirdim tabii ki ama dusun dusun nereye kadar? bir faydasi yok.

Klişe ama neye göre daha iyi? Genelgeçer başarı kıstaslarına göre evet, hatta kesinlikle. Beni tanıyıp da potansiyelimi gerçekleştiremediğimi düşünen insanlar çok ama ben olduğum noktadan mutluyum. "daha mutlu olmak" düşüncesi tehlikeli bir durum, her zaman daha mutlu olunabilir ama mutlu olma kriterlerimi sağlayabildiğim için öyle düşünmüyorum.

Tam da böyle düşündüğüm için o "daha iyi noktada" olamadım, bunun da farkındayım ama bir önemi yok.

Bazı şeyler farklı şekilde gelişseydi şu anki kafa yapımda ve alanımda olamazdım. Daha iyi yerde olabilirdim ama alanımı ve şekillendiğim insanı seviyorum mutluyum.

Arda Turan'ın transfermarkt grafiği gibiyim

Olabilirdim de olmayabilirdim de. Bu neyi değiştirecek ki? Çok kafa yormadım yoracağımı sanmıyorum.

Kesinlikle daha iyi bir yerlerde olabilirdim diye düşünüyorum. Hiperaktivitem oldugu farkedilseydi ve bir enstrüman çalmaya teşvik edilseydim engin deham ve inanılmaz müzikal yeteneklerim boşa gitmezdi.

Hayir, potansiyelimi canimi cikararak sonuna kadar kullandigim yerdeyim. Daha ustune kapasitem yok.

ben hedeflerime göre epey iyi bir yerdeyim diye düşünüyorum

yalnızca çocukken spora yönlendirilseydim iyi bir sporcu olabilirdim gibime geliyor
geçtiğimiz günlerde ajax erkek futbol takımının kamp yaptığı otelde konaklama fırsatım oldu
sabah taktik, öğlen kuvvet antrenmanlarını izledim, içim gitti, çok imrendim

kendim haftada 5 gün spor yapıyorum ama profesyonel seviyede bir sporcu olmak hep ukte kaldı içimde :)