ateistanbul
istiyorum ama olmuyor. her seye kizan huysuz ihtiyar gibi hissediyorum kendimi. nasil kurtulunur ki bundan? ofkesini yenebilen var mi aramizda? varsa onun ben... *_*
istiyorum ama olmuyor. her seye kizan huysuz ihtiyar gibi hissediyorum kendimi. nasil kurtulunur ki bundan? ofkesini yenebilen var mi aramizda? varsa onun ben... *_*
0
Ofkeli olmayan yeni insanlarla tanismaya, onlarla takilmaya calis. Mutlaka bir sey kaparsin.
0
Öfkelenmemek mümkün değil, zira öfke doğal bir duygu ama öfkeyi kontrol etmek mümkün. Bunun için bir öfke günlüğü tutmakla başlayabilirsiniz. Öfkelendiğiniz anları ayrıntılarıyla yazmak, ne oldu, ne yaptınız, aklınızdan gecen düşünce neydi, bedeninizde neler oldu, öfkenin altında başka bir duygu var mıydı, olay anından sonra ne hissettiniz vb. Bir süre sonra olaylar arasındaki benzerliği ve temel problemi göreceksiniz. O sorununuza eğilebilirsiniz. Bilişsel çarpıtmalarınızı ya da altta yatsn başka duyguları yakalarsanız, bunları farkedip düzeltirseniz öfkeniz git gide kontrollü hale gelecektir
0
olmayacak da. yaygın olarak kabul gören öfke kontrol edilmeli tezine de katılmıyorum.
öfke duygusunda pişmanlık doğuran, olmasaydı olmamalı diye düşündüren öfkenin isabetli ve kabul görür olup olmaması ile ilgili. ve öfkeye mukabil tepkileri/davranışları gösterdikten sonra sizde bıraktığı hisle alakalı bir tarafı da var. ikisi birleşip sizde ya memnuniyet/tatmin merkezli; ya da pişmanlık merkezli bir hisse dönüşür.
sizi rahatsız eden ne tabii ve daha da önemlisi kendinizi neden öfkeli biri olarak algılıyorsunuz? buna illa bana bir cevap verin diye demiyorum, bir düşünün yani.
@jrr tolkien'e de katılıyorum. öfke duygusunu, ya da öfkenin kontrolünü size/bundan şikayetçi olan kişiye bir sorun hale getiren; onu tam anlamıyla hiç dışavurmamış, göstermemiş ve kaçınmış olması/olmanız olabilir. "tam anlamıyla" kısmı önemli yazdıklarımda; mesela hiç birine kızıp bağırmamışsınız, terslenmemişsinizdir demiyorum; ama bunu yarım bırakmış olmanız mümkün. zaten rahatsızlık veren kısımlarından biri de bu öfke duygusunun.
bir de pasif agresyon var. o da apayrı bir mevzu.
öfke duygusunda pişmanlık doğuran, olmasaydı olmamalı diye düşündüren öfkenin isabetli ve kabul görür olup olmaması ile ilgili. ve öfkeye mukabil tepkileri/davranışları gösterdikten sonra sizde bıraktığı hisle alakalı bir tarafı da var. ikisi birleşip sizde ya memnuniyet/tatmin merkezli; ya da pişmanlık merkezli bir hisse dönüşür.
sizi rahatsız eden ne tabii ve daha da önemlisi kendinizi neden öfkeli biri olarak algılıyorsunuz? buna illa bana bir cevap verin diye demiyorum, bir düşünün yani.
@jrr tolkien'e de katılıyorum. öfke duygusunu, ya da öfkenin kontrolünü size/bundan şikayetçi olan kişiye bir sorun hale getiren; onu tam anlamıyla hiç dışavurmamış, göstermemiş ve kaçınmış olması/olmanız olabilir. "tam anlamıyla" kısmı önemli yazdıklarımda; mesela hiç birine kızıp bağırmamışsınız, terslenmemişsinizdir demiyorum; ama bunu yarım bırakmış olmanız mümkün. zaten rahatsızlık veren kısımlarından biri de bu öfke duygusunun.
bir de pasif agresyon var. o da apayrı bir mevzu.
0
