mitolojide, gizcilikte, kendi kuyrugunu isirmis yilan sonsuz donguyu, yeniden dogusu, kisir donguyu filan simgeler.
kumlarda ilerleyen yilanin ucsuz, araliksiz izleri "uzayip giden, sonu nerede basi nerede belirsiz" durumlara ornek, yahut imge teskil edebilir.
yilanlarla ilgili halk soylencelerinde cok oyku vardir. ama konuya ozel "yilan hikayesi" diye anilan ve icinden cikilamaz, uzadikca uzayan bir oyku bilmiyorum. aslinda kadim hint-ortadogu genelindeki oykuleme teknikleri (beydeba filan) cok da uygun duser, ama yilana ozel degil, her turlu hayvanat var orada.
0