Valla 10 üzerinden 5-6 verirdim. Daha çok gezip daha çok farklı şeyler tatmak isterdim. Bundan sonrasında yapabilmeyi umuyorum.
24.

25 yaşıma kadar çok efsane geçti. Ordan sonra sert bir kırılma oldu, nasıl oldu, neden oldu, bunu çok uzun tartışmak lazım ama bu noktadan sonra öyle bir düşüşe geçti ki nolduğunu ben bile anlayamadım. Özellikle son 2 senem artık ölsem de bitse modunda geçiyor.

Geçirdim diyebilirim. Sevdiğim kadınla 23 ülke gezdim. Kendim şu ana kadar 30 a yakın ülke gezdim. Sevdiğim işi yapıyorum. Sevdiğim kadınla evlendim. Bir çocuğumuz var.

Sevdiğin şey ne olursa olsun onu yapıyorsan iyi bir gençlik geçirmişsin demektir bence bu...
İş ve eş çok önemli. Gençlik döneminde işe hazırlanıyorsun işe başlıyorsun o dönemde geleceği kurmak istediğin insanla bir adım atıyorsan ve olaylar o çerçevede gerçekleşiyorsa dahası mutluysan gerisi Fasa fiso.

O ülkeleri boş boş instagramda paylaşma mantığı ile gezmedik bu arada. Doya doya yaşadık.
Yaş:27

ailemden ayrı yasamadıgım icin, yasayabileceklerimin %30-40'ını yasamısımdır ancak.

hayır geçirmedim. bütünlemeye ihtiyacım var.

hayat tecrubesi eksikliginden olmasi gerekenden daha salak ve daha ozguvensiz gecirdim. bu da hayatimi uzun sure etkileyecek konularda yanlis kararlar vermeme sebep oldu kariyerle ilgili olarak. maddi acidan da borcsuzdum belki ama kit kanaat gecindim hep. bu da cogu istegimi gerceklestirmeme engel oldu. 10 ustunden 5 diyeyim.

bi kere 22 yaşına kadar müslümandım. karanlık dönem. kendime gelip neyin ne olduğunu anlayana kadar geç olmuştu.

risk almadım, çok insan tanımadım gençliğimde. rahat olmayı seçtim ve kendimle zaman geçirdim genel olarak. bu hem iyi hem kötüydü. iyi yanı; varoluşumu düşünecek, neden diye soracak, anlamaya çalışacak çok zamanım oldu. kötü yanı; dediğim gibi asosyaldim.

çılgın partilerde deli gibi dans edebilen yırtık bir tip olup çılgınlar gibi düzüşmek isterdim. yine çılgınlar gibi düzüşüyorum ama sosyal hayatımda hiç öyleymişim gibi bir izlenim bırakmıyorum :))

blablabla konu nerelere geldi:d uzar bu hacı.

yaş 29.

Bu sanirim hayatimin ne tarafindan baktigima, bakis acima gore degisir. Ogrencilik hayatima bakarsak, guzel bir ogrencilik hayati gecirdigimi dusunuyorum, cunku kendime uygun ve sevdigim bir bolumde okuyorum, bunda da aslinda gorece bilincli bir tercih yaptiysam ailem degil, o donem hayatimdaki insanin etkisi var(iyi ki). Ben hep aileden yana sikintiliyim aslinda, keske daha bilincli ve daha ilgili bir ailem olsaydi. Daha kucuk yaslarda yurtdisina acilamamis olmak ve egitimin onemi konusunda yeterince yetistirilememis olmak icimde ukde. Kendimi tam kapasite kullanamamis hissediyorum bu yuzden. Bunun yaninda, aileyi secemiyorsun ama arkadaslari secebiliyorsun, iyi kilerimden biri de bu, arkadaslarimi iyi sectigimi dusunuyorum cunku.

Sacma bir keske olabilir belki ama bir de donup bakinca keske universitenin baslarinda bir puba veya cafeye girip calissaymisim diyorum. Maddi acidan degil ama ne bileyim, sanki o zaman yapilmasi gereken bir seymis ve ben yapmamisim gibi.

He bir digerinden de cok emin degilim ama keske genc yasta bir insana takilip kalmasaymisim diyorum. Kendimi cok kapatmisim yeni insanlara, gunluk iliskiler yasamayayim diye cok kasmisim sanki. Donup bakinca akisina mi biraksaymisim diye dusunmuyor degilim. Simdi acma dugmesini bulamiyorum.

Totalde bakinca elimde olarak yaptigim seyler guzel gorunuyor, bu sartlarda yapabilecegimin en iyiye yakinini yapmis gibiyim, degistiremeyecegim ve elimde olmayan seyleri goz onunde bulundurursak bayagi asagi cekiyor ama.