Ben. 8. Yilimi 1 nisanda devirdim. Yoksunluk icin yerine biseyler koydum ben, demli cay olabilir, soguk su olabilir veya bir sakiz...
Ama benin icin asil itici guc esim oldu, o donemde mustakbel esimdi tabi. Sigaradan daha fazla kiymet verdiginiz birsey bulun ve motivasyon olarak kullanin.

Bıraktım, başladım. Bıraktım, başladım. Kendime kızdım baya. Nasıl da iradesiz birisin sen diye. Yine bıraktım, başladım. Sonrasında dedim ki ulan bir tane daha içersen yazıklar olsun sana. Sonra bıraktım. 6 yıldan fazla oldu içmiyorum. Ama bir yıl önce de elektronik sigara aldım. Nikonsiz likitler yapıyorum ve buharlıyorum :) ara sıra nargileye giderdim şimdi onu da yapmıyorum.

Ya benim gibi inatçı olun ya da elektronik sigara ile bırakmaya çalışın. Birçok kişiye faydası oluyor duyduğum kadarıyla.

Allen Carr Sigarayı Bırakmanın Kolay Yolu isimli kitabı (internette pdf beleş dahi var) yatmadan evvel okumuştum. O dönemde domuz gibi kilolu olduğum için ayrıca spora (bisiklet) başlamıştım. Yardımcı bir ilaç, bir başka şey kullanmamıştım. Gerçekten hiç zorlandığımı hatırlamıyorum.
O sigarayı çok seven sigarası ile tanımlanan salaklardandım bu arada.

e sigara çözüyor ama onu nasıl bırakacağım onu bilmiyorum :) sigaradan daha güzel çünkü, daha da zararsız ama bunu da bırakmak lazım illa ki.

Sigaea bırakma polikliniğine giderek bıraktım. 1 yılı geçti ilk zamanlar canın istiyor ama engellenemez bi istek değil. Aklını başka birşeye verdiğin anda unutuyorsun. Polikliniği önerebilirim size.

aradığın cevap olmayacak belki ama en azından yapabileceğine olan inancını kuvvetlendirebilir diye söylüyorum: görebileceğin en ama en iradesiz insanlardan biri olarak (öyle ki şeker tüketmeyi bırakamadığım, basbayağı kola içmeden durmayı başaramadığım için hayvan gibi kilo aldım) birkaç denemeden sonra bırakmayı başardım. en azından şimdilik. 2 ay oldu.

kışın okuldaki sigara odası tarzı bi' kapalı alanda içiyorduk. ben orada öldüğümü hissetmeye başladım birkaç gün sonra. oradan çıktığımda temiz havayı ciğerlerime çekince "ulan ne güzel bi şeymiş bu aslında" diye düşünmeye başladım.

sonra eve geldim o gün. bok gibi kokuyor içerisi. yine yaktım. bir sürü yaktım o akşam üst üste. her yer duman. daralıyorum, doğru dürüst nefes alamyorum. akşam dışarı çıktım, parka gittim. göle karşı birkaç tane daha yaktım. baktım son dal.

dedim ki tamam, ben bu boku bugün kesinlikle bırakayım. üstüm, evim, ağzım leş gibi kokmasın. bu yoklukta ayda 300-350 lira bu iğrenç şeye vermeyeyim. aha böyle şu an yaptığım gibi (parkta) geniş geniş nefes alabileyim, ciğerlerime hava falan gitsin.

o akşam son sigaramı içtim. şansım şuydu: dönemin bitmesine birkaç gün vardı ve tatilde zaten yurtdışındaydım ve yanına gittiğim kişi evi geçtim bahçesinde bile sigara içirmezdi. gerçi o iç dese bile ben yine içmezdim. normalde okuldaki yakın arkadaşlarımın hepsi sigara içtiği için uzak durmam çok zor oluyordu. birkaç gün dişimi sıktım, sonrasında zaten çevrem değişmiş ve dikkatimi farklı şeyler çeker olmuştu. 20 gün kadar istesem de içemeyeceğimi bildiğim için (daha doğrusu kendimi buna şartladığım için) bıraktım gitti.

gittiğim yerde bir paket sigara 4-5 lira falandı bu arada :) defalarca önünden geçtim "tekel"in, birkaç kez "alsam mı lan" diye düşündüm ama kaçtım hemen. velhasıl bende bu şekilde gelişti - kötü kokmamak ve nefes alabilmek için bıraktım. daha 23 yaşında olduğumu düşündüm, yaşamak istediğime karar verdim. beklediğimden çok daha kolay oldu.

ha sigara içmeyi özlemiyor değilim bazen ama onsuz da gayet yaşanıyormuş, onu görmek işimi kolaylaştırdı. hatta "stresi alıyor" diyordum falan ama sigarayı bırakınca daha verimli olduğumu fark ettim. eskiden 10 dakikada bir yaktığım için her şey bölük pörçük oluyordu, kafamı verip de 30 dakika boyunca bir şeye odaklanamıyordum. şimdi daha iyi.