Ama her yerde ve her zaman da sıcak olmak zorunda değil ki insanlar? Yani biri markette domates alırken yakın ve sıcak olup ne diyeceksiniz, ne yapacaksınız? Kaldı ki herkesin hayatının kendince dinamikleri var, bir sürü sebepten soğuk davranıyor, keyifsiz hissediyor, bir sosyal iştiraktan kaçınmak istiyor olabilirler, bunu da anlamak gerek.
Ayrıca illaki sizde bir sorun olacak diye bir şey yok. Karşınızdaki de garip biri olabilir. Misal ben hiç insanları tanıyayım, onların hikayelerini duyayım, her yeni insan yeni bir macera falan diye düşünen biri değilim. Haliyle bir kafede oturup kitabımı okurken biri gelip merhaba dese merhaba derim, atıyorum, "ne okuyorsunuz" dese kitabın ismini söylerim, "nasıl peki" falan diye sohbeti sürdürmeye çalışsa "kusura bakmayın, ben hiç konuşmak istemiyorum. size süper günler ama" der kitabımı okumaya dönerim. Bunu da olabildiğince kibarca yapmaya çalışırım. Karşımdaki Kıvanç Tatlıtuğ da olsa, at hırsızı da olsa %99 vereceğim tepki bu olur.
Yani, kaba davranmadığımız, gereksiz sertlikte tepkiler vermediğimiz, "erkek arkadaşımın birasını döktün ve şimdi gelecek" diye herkese potansiyel sapık muamelesi yapmadığımız sürece, birinin ihtiyaç halinde olduğunu fark ettiğimizde ona yardıma koşmaktan imtina etmediğimiz sürece sevgi kelebeği olmaya da gerek yok diye düşünüyorum. (Adres soranı da terslemeyelim tabii, tanışma niyetiyle yaklaşanları kastediyorum.) Keza mesela bazı insanlar da "karşındakine bir şans vermek" diyorlar buna. Niye şans verelim ki?
Benimle aynı fikirde olan kimse çıkmaz muhtemelen de ben yine de kendi fikrimi söylemek istedim.
0