Evet. Gayet mutlu ve umutluyum.

Hayır, hiçbirini hissetmiyorum. Ömrüm boyunca da hissedebileceğimi düşünmüyorum. Övünç olarak söylemiyorum ama özgür değilim çünkü hep çevremi mutlu etmeye, kırmamaya, hep gönüllerini hoş tutmaya çalışıyorum. Bu bir noktadan sonra yük olmaya başlıyor, kendi hayatını kaçırıyorsun. Üstelik bu yaptıklarının da karşılığını göremeyince tüm motivasyonu yitiriyorsun. Parasız olmak da özgürlüğümü kısıtlayan, dört duvar arasında günümü geçirmeme sebep olan bir şey.


Yeterli değilim hiçbir konuda. Tutunacağım bir dalım, yeteneğim yok. "Şu konuda insanlığa katkım var." diyemiyorum. Bomboş biriyim.

Özgüven değişken bir şey bende; milletin utandığı şeyde hiç utanmam ama en gerekli anlarda ise kabuğuma çekiliyor, pasif pasif izliyorum olan biteni.

Genel olarak bu şekilde öleceğimi düşünüyorum.

Tam fenomenolijik hissedicem bi gülme geliyor. Diyorum ki olm kendine gel manyak mısın. Öz güvenim var ama. Yerine göre özgürüm de.

Fenomolojik = Kendine özgü, nevi şahsına münhasır.

Uf son derece. Son 1 yildir, her gun daha da artiyor bu.

Yani fenomoloji kavramı bu şekilde sıfatlaştırılabilir gibi geldi bana ama yanlış düşünmüş de olabilirim tabii. Agrasyonun çok çekici.

Yoo, hissetmiyorum. Hiç hissetmedim ama bunları da engel olarak düşünmedim. Özgür, yetenekli, vb. isem veya değilsem ne yapayım, kendimi mi keseyim. Ne yapacaksam yine onu yapıyorum, olduğu kadar. Tabii, sıfır yetenekle piyanist olmaya uğraşmadım. Oluyorsa oluyor, olmuyorsa çok güzel yere çakılıyorum. En fazla bunalıma girerim, arayışa girerim bir süre; o da olumluü. Başarısızlıktan ziyade eneğin yok sayılması rahatsız eder beni. Özgüven, mözgüven, fenomen, vb bana tırı vırı geliyor; çok da etkileyici faktörlermiş gbi gelmiyor. Neticeye bakmıyorum, Hatice’ye bakıyorum. Hatice neticeden daha önemli bence.

yeterince yeterli ve özgür hissetmiyorum fakat hissedebileceğim duruma gelmek için çaba gösteriyorum muhtemelen birkaç yıl içerisinde bu sorunun cevabı kısmi evetten tamamen evete dönecek benim için.

özgüven? hmm. şöyle böyle. kötü değil.
özgür? nalaka.
yeterli? ııı-ıhh.
fenomenonololo?? ilk kez duydum ama kendine özgü demek ise yes, ben oyum bebeğim.
:)

Ben hissediyorum hem de hepsini, elbette yer yer olaylar karşısında mutlaka sorguladığım düşüşlerim oluyor ama öyle günler aylar vermedim üzerine.

Özgür hissediyorum çünkü düşündüğüm şeyi kim ne der düşünür korkusu taşımadan söyleyebiliyorum, benim kırgınlığım üzerine saniye harcamayarak hareket etme özgürlüğüne sahip bi insan karşısında ben de onu kendi özgürlüğümle tanıştırıyorum, eh kaldırabiliyorsa ne ala ama ağlayacaklarsa oynamayalım :).

Yeterlilik ise şöyle elbette bir çok eksiğim var ama kapasitesine sahip olduğumu bilmek, gereklilik halinde o donanımı da edinirim diye bakmamı sağlıyor olaylara. bu yüzden hiç bi konu karşısında ben de bu var mı sorusunu bile sormadan bunu bilmiyorum ama atla deve değildir yapılır diye yaklaşıyorum.

Özgüven konusunda ise ilk başta bahsettiğim yer yer düşüşler var ya işte onlar elbet oluyor şuram şöyle mi olsaydı buram böyle mi dursaydı skjnk kendime herkesden daha acımasız davranırım bu konularda ama o kadar bunun altından çok istiyorsan öyle olmasını yap o zamanlarla, karar alışlarla ve en çokta beni ben yapan şeylerin ne kadar önemli olduklarını hatırlatmakla sıyrılıyorum. Sanırım özgüvenimi en çok destekleyen şey şahsına münhasır olduğuma inanmak ki ben herkesin öyle olduğuna inanırım. Herkes herkesle güler ama benle başka güler diye bakarım şunu o da yapar ama ben de bi başka yaparım diye bakarım. Çok egoist bi yaklaşım gibi durucak belki yalnızca okunduğu için ama o çiğlikte değil . bu benim yalnızca kendime olan yaklaşımım kimseye ben var yaa ne anasının gözüyümdür diye anlatmıyorum tabi :D bunu insanın yalnızca hissetmesi bile karşı tarafa bi şey söylemeye kalmadan geçer diye düşünmüşümdür ki bunun geri dönüşlerini de hep aldım.

arada böyle gücünü ve kim olduğunu unutabiliyor insan, eminim düştüğünden daha iyi kalkıcaksındır ki düşmelerin tek iyi yanı da bu sanırım ,sen sadece senden bi tane daha yok onu hiçbir şeyin unutturmasına izin verme gerisi çorap söküğü gibi gelir zaten.

Hiç kimse özgür olamaz. Özgürlük ulaşması modern hayatta imkansız olan bir ütopyadır, bunu geçelim. Dağdaki keçiler bizden daha özgür.

Yeterli: Değilim. Ben oldum demek büyük yanlışlık. Gelişime kapanmak demek. Genelde çocuğu olan insanlarda görülen bir yanılsama.

Özgüven sahibi: Evet ama hayır. Diz 1000 tane sapı samanı önüme Tyler Durden gibi rol keserim özgüvenden. Ama üçer dörder dil bilen, kapısından geçemeyeceğim kolejleri bitirmiş, yıllık bütçesi Türkiye'nin tamamının ekonomisinden büyük üniversitelerde ders veren bir adamın karşısında özgüven falan kalmaz, fındık formuna dönüşür içime kaçarım yalan yok.

Fenomenolijik olarak bize gelmez zati.

fenomenolijik nedir?

farenjit gibi bir sey. hissediyorum.