whatdreamsnevercome
eşimle ayrıldık. daha doğrusu ayrılıyoruz.gırtlağıma değil, dişlerimin ucuna kadar borcun içine batmış durumdayım.onunla ayrıldıktan sonra bu şehirde kalmayı düşünmüyorum, çünkü zaten burada herhangi bir arkadaşım yok, yalnızca onun sayesinde burada yaşayabiliyordum.haliyle eski şehrime dönmek için
eşimle ayrıldık. daha doğrusu ayrılıyoruz.
gırtlağıma değil, dişlerimin ucuna kadar borcun içine batmış durumdayım.
onunla ayrıldıktan sonra bu şehirde kalmayı düşünmüyorum, çünkü zaten burada herhangi bir arkadaşım yok, yalnızca onun sayesinde burada yaşayabiliyordum.
haliyle eski şehrime dönmek için yeniden borçlanmam gerekecek.
işimden pek memnun değilim, yarın "ya remote çalışmayı sürdürelim ya da ben istifa etmek zorundayım" diyeceğim sanki istifa etmek zorunda kalıcam gibi.
yaptığım iş ile sahip olduğum üniversite diplomam aynı değil, haliyle yaşım ilerledikçe iş bulma ihtimalim düşüyor.
aslında özet geçecek olursak; sıfır olarak geldiğim bu şehirden, eksilerde hatta belki de dip noktada ayrılıyorum.
çok yorgun hissediyorum, yalnız olarak ölecek huysuz bir insan olduğumu biliyorum ve bunca şeyi toparlayıp yeniden nasıl başlayacağımı bilmiyorum.
hiç kimseye ayrıldığımızı söyleyecek güce bile sahip değilim. bu haftasonu gidişimi ayarlamam gerekiyor.
sanki biri üstüme yüzlerce kiloluk bir çuval attı gitti gibi hissediyorum.
bu motivasyonu nasıl sağlayabilirim.
gırtlağıma değil, dişlerimin ucuna kadar borcun içine batmış durumdayım.
onunla ayrıldıktan sonra bu şehirde kalmayı düşünmüyorum, çünkü zaten burada herhangi bir arkadaşım yok, yalnızca onun sayesinde burada yaşayabiliyordum.
haliyle eski şehrime dönmek için yeniden borçlanmam gerekecek.
işimden pek memnun değilim, yarın "ya remote çalışmayı sürdürelim ya da ben istifa etmek zorundayım" diyeceğim sanki istifa etmek zorunda kalıcam gibi.
yaptığım iş ile sahip olduğum üniversite diplomam aynı değil, haliyle yaşım ilerledikçe iş bulma ihtimalim düşüyor.
aslında özet geçecek olursak; sıfır olarak geldiğim bu şehirden, eksilerde hatta belki de dip noktada ayrılıyorum.
çok yorgun hissediyorum, yalnız olarak ölecek huysuz bir insan olduğumu biliyorum ve bunca şeyi toparlayıp yeniden nasıl başlayacağımı bilmiyorum.
hiç kimseye ayrıldığımızı söyleyecek güce bile sahip değilim. bu haftasonu gidişimi ayarlamam gerekiyor.
sanki biri üstüme yüzlerce kiloluk bir çuval attı gitti gibi hissediyorum.
bu motivasyonu nasıl sağlayabilirim.
0
Ağırlıklarından kurtuldun belki de, nereden bilebilirsin? Eski şehrinde hiçbir şey yapamasan part time bi iş bulur çalışırsın. Korkma.
0
bu durumu bir son olarak değil yeni bir hayata başlangıç olarak düşünmelisin.
kısa bir süre sıkıntı çeker sonra alışırsın sonra da tamamen düze çıkar gülümseyerek hatırlarsın bu yazdıklarını.
kendi şehrine geri dön yeni bir iş bul ve sıfırdan başla.
bir de yeniden evlenmemeye çalış.
kısa bir süre sıkıntı çeker sonra alışırsın sonra da tamamen düze çıkar gülümseyerek hatırlarsın bu yazdıklarını.
kendi şehrine geri dön yeni bir iş bul ve sıfırdan başla.
bir de yeniden evlenmemeye çalış.
0
şu anda üstünüze atılmış olan çuvalı, eski şehrinize donup yeniden başladıktan bir süre sonra elinizdeki küçük bir sepetmiş gibi hissedeceksiniz.
insan için en önemli olan sey psikolojik olarak rahatlamak bence.
su an içinde bulunduğunuz durum nedeniyle, doğal olarak, bin tane mevzu var aklınızda.
fakat, dediğiniz gibi, bir başka yere gittiğinizde, kendinize yepyeni bir pencere, bembeyaz bir sayfa acmis olacaksiniz.
o sayfada nelerin olmasini da ancak ve sadece siz belirleyebilirsiniz ve belirlemelisiniz.
insan, bir varlık olarak, cok esnek ve her koşulda hayatta kalma isteğiyle doludur.
bunu, bir sure sonra siz de anlayacaksiniz.
elinizde, hemen her yerde geçerli bir is var.
o is sayesinde, yeniden bir hayat kurmak mumkun.
yeter ki kafanızdaki dusunceleriniz pozitif olsun.
hic asilmazmis gibi duran sorunlar bile, zaman ve biraz cabayla asilabilir.
aklinizi geride, eskide birakmayin. kendinize ve geleceğinize bakin. mutluluk orada bir yerde cunku.
onumuzdeki pazartesi gunu, yeni yasaminizin ilk gunu olsun.
insan için en önemli olan sey psikolojik olarak rahatlamak bence.
su an içinde bulunduğunuz durum nedeniyle, doğal olarak, bin tane mevzu var aklınızda.
fakat, dediğiniz gibi, bir başka yere gittiğinizde, kendinize yepyeni bir pencere, bembeyaz bir sayfa acmis olacaksiniz.
o sayfada nelerin olmasini da ancak ve sadece siz belirleyebilirsiniz ve belirlemelisiniz.
insan, bir varlık olarak, cok esnek ve her koşulda hayatta kalma isteğiyle doludur.
bunu, bir sure sonra siz de anlayacaksiniz.
elinizde, hemen her yerde geçerli bir is var.
o is sayesinde, yeniden bir hayat kurmak mumkun.
yeter ki kafanızdaki dusunceleriniz pozitif olsun.
hic asilmazmis gibi duran sorunlar bile, zaman ve biraz cabayla asilabilir.
aklinizi geride, eskide birakmayin. kendinize ve geleceğinize bakin. mutluluk orada bir yerde cunku.
onumuzdeki pazartesi gunu, yeni yasaminizin ilk gunu olsun.
0
her şey yoluna girecek demeye geldim.
kendini nerde huzurlu hissedeceksen, orda yaşamak üzere "plan" yap. bodoslama hareket etme, plan yap, en önemlisi bu şu anda. anlık duygusal iniş çıkışların olacak süreçten dolayı, gaza gelme böyle durumlarda. mesela iş bulmadan işten sakın ama sakın ayrılma. şu an piyasalar çok kötü. kimseyi tanımadığın bir şehirde bir süre daha idare edebilirsin, kendine meşguliyetler yaratabilirsin falan ama parasız pulsuz, işsiz, bunca borçla psikolojini iyice göçertmekten başka bir şey yapmazsın. sakin olacaksın, soğukkanlı davranacaksın. derin nefes alıp, yoluna devam edeceksin. bir süre sonra bu günler sana acı vermemeye başlayacak, sabahları daha umutla uyanacaksın, başka başka hayaller kuracaksın.
ne dedik. sakin ve soğukkanlı.
kendini nerde huzurlu hissedeceksen, orda yaşamak üzere "plan" yap. bodoslama hareket etme, plan yap, en önemlisi bu şu anda. anlık duygusal iniş çıkışların olacak süreçten dolayı, gaza gelme böyle durumlarda. mesela iş bulmadan işten sakın ama sakın ayrılma. şu an piyasalar çok kötü. kimseyi tanımadığın bir şehirde bir süre daha idare edebilirsin, kendine meşguliyetler yaratabilirsin falan ama parasız pulsuz, işsiz, bunca borçla psikolojini iyice göçertmekten başka bir şey yapmazsın. sakin olacaksın, soğukkanlı davranacaksın. derin nefes alıp, yoluna devam edeceksin. bir süre sonra bu günler sana acı vermemeye başlayacak, sabahları daha umutla uyanacaksın, başka başka hayaller kuracaksın.
ne dedik. sakin ve soğukkanlı.
0
size bir "bir demet tiyatro" repliğiyle destek olmak istiyorum;
"Bir sabah uyanırsın bir bakarsın kız gibi bir pazartesi. Çıkarsın sokağa bir vesile biriyle karşılaşırsın, bir bakarsın ki pazartesi gibi bir kız. Ulan hayata başlamak için bundan iyi pazartesi mi olur be."
"Bir sabah uyanırsın bir bakarsın kız gibi bir pazartesi. Çıkarsın sokağa bir vesile biriyle karşılaşırsın, bir bakarsın ki pazartesi gibi bir kız. Ulan hayata başlamak için bundan iyi pazartesi mi olur be."
0
öncelikle sakin ol
zaman herşeyi çözecek
bi abimin lafı vardı "rezillik gelip geçici ,allah can sağlığı versin"
her şey düzelecek
zaman herşeyi çözecek
bi abimin lafı vardı "rezillik gelip geçici ,allah can sağlığı versin"
her şey düzelecek
0
Borçlar neden oldu, hanım çok mu masrafçıydı? Öncelikle nafaka vermemek için uğraş şayet erkek tarafıysan. Sonra işinden illa hemen ayrılmak zorunda mısın? Yeni bir iş bulamazsan daha da yıpranırsın. Tek kişinin masrafi olmaz. Borçlarını öde. Masrafçı karıdan da kurtulmuşsun. Ne mutlu sana. Ama borçları sen yaptıysan tedavi al. Kontrollü olmak çok önemli.
0
nafaka vs gibi durumlar veya onun yüzünden borçlanma gibi bir şey söz konusu değil.
0
işin açıkçası şuan ne ypacağımı bilmiyorum. gerçekten. aklıma geldikçe bastırmaya çalışyorum, nreeye kadar bastırabileceğimi bilmiyorum. bir daha asla aklıma gelmesin diye bildiğim heryerden engelledim, sildim. fotoğrafları bile engelledim. görmemek için. ama nereye kadar buna dayanabileceğimi bilmiyorum.
bugün bir annemlerin yanına uğrayacağım, onlra nasıl söyleyeceğimi de bilmiyorum. söylemek de istemiyorum aslında, gerçekten uğraşacak gücüm yok kimsenin sorgulamasıyla.
bugün bir annemlerin yanına uğrayacağım, onlra nasıl söyleyeceğimi de bilmiyorum. söylemek de istemiyorum aslında, gerçekten uğraşacak gücüm yok kimsenin sorgulamasıyla.
0
neden ayrıldığınızı tam olarak anlatsaydınız, daha çok fikir alabilirdiniz? tamamen maddiyat mıydı geçimsizliğiniz?
0
