yaren
SelamKendimde keşfettiğim bir durum bu, önemli bulduğum bilgileri her ne formatta olursa olsun (yazı ses resim video kitap vs) sahiplenmek ve biriktirip depolamak ihtiyacı. Buna resmen ihtiyaç duyuyorum ve eğer es geçersem yapmazsam çok rahatsız huzursuz hissediyorum. Mevzu sanırım kaybetme korkusu
Selam
Kendimde keşfettiğim bir durum bu, önemli bulduğum bilgileri her ne formatta olursa olsun (yazı ses resim video kitap vs) sahiplenmek ve biriktirip depolamak ihtiyacı. Buna resmen ihtiyaç duyuyorum ve eğer es geçersem yapmazsam çok rahatsız huzursuz hissediyorum.
Mevzu sanırım kaybetme korkusu ve güvensizlik hissi. Bu duygular bana her olumsuzluğu yaptırıyor, kilom da bunların marifeti mesela.
Yani şimdi bundan nasıl kurtulacağımı sormak abes, doktora psikoloğa gitmek lazım, vs vs vs. Biliyoz. Ama içimden atmak istedim, anlatmak boşaltmak istedim...
Eğer bu duyguları bir şekilde yenip tedavi eden varsa nasıl yaptığını öğrenmek isterim...
Kendimde keşfettiğim bir durum bu, önemli bulduğum bilgileri her ne formatta olursa olsun (yazı ses resim video kitap vs) sahiplenmek ve biriktirip depolamak ihtiyacı. Buna resmen ihtiyaç duyuyorum ve eğer es geçersem yapmazsam çok rahatsız huzursuz hissediyorum.
Mevzu sanırım kaybetme korkusu ve güvensizlik hissi. Bu duygular bana her olumsuzluğu yaptırıyor, kilom da bunların marifeti mesela.
Yani şimdi bundan nasıl kurtulacağımı sormak abes, doktora psikoloğa gitmek lazım, vs vs vs. Biliyoz. Ama içimden atmak istedim, anlatmak boşaltmak istedim...
Eğer bu duyguları bir şekilde yenip tedavi eden varsa nasıl yaptığını öğrenmek isterim...
0
Kilo ile alakası nasıl? Kilo kaybetme korkusu mu? Ya da güzel yiyecekleri kaybetme mi? Kilo vermemek için yapılan anlamsız hareketler olmasın yaptıkların?
0
@hasmet
Kilo kaybetme korkusu değil. Tokluk hissini kaybetme korkusu. Tokluğun bana ne ifade ettiğini araştırdım, tok olunca güvende hissediyormuşum meğer. Halbuki ne alaka dimi?
Kilo kaybetme korkusu değil. Tokluk hissini kaybetme korkusu. Tokluğun bana ne ifade ettiğini araştırdım, tok olunca güvende hissediyormuşum meğer. Halbuki ne alaka dimi?
0
bunu bende yapıyorum depolama ihtiyacım daha sonra arayınca bulamıyorum o yüzden elimin altında olsun diyorum. Mesela çok güldüğüm bir karikatür, video vs.
0
hayat prensibim : gereksizse at. biriktirilen her şey bir zaman sonra "çöp" oluyor.
0
En ilkel iç güdü değil mi zaten bu, buldun mu yemek? Yemekte sorun ayrıca, sorun yediklerinde, sağlıklı şeyler yiyerek de tokluk hissini sağlarsın. Spor yapıyor musun bilmiyorum ama sana disiplin sağlayacak yegane şey budur. İnsan hayatında her daim bi çeşit bağımlılığa yatkın oluyor. Seninki belli. Onu değiştirmen, birden fazla seçeneğe yayman lazım. Hayır bunlardan biri kanepeye yayılıp kitap okumak değil. Herhangi bir spor dalı ile uğraşıp sağlıklı beslenmek. Bilgi toplama işini spora sağlıklı beslenmeye yönlendirmek. Şekeri böreği ben de seviyorum ama haftada bi yiyorum. Sorunun öyle psikolokluk değil yani. Kıvılcıma ihtiyacın var sadece.
0
kirada otur ve arada bi bi sebepten taşın. her taşınmada topladıkların gözüne daha da anlamsız gelecektir. en azından bende durum böyle. artık değer verdiğim hiç bir eşyam yok neredeyse.
veri depolamada da online çözümler ve teknoloji yardımcı oluyor sagolsun. oyun mu depolıcam steam var ne gerek var gblarca dosyaya. müzik mi spotifyda ne ararsam var. film, dizi? netflixte istediğim zaman açıp izliyorum. kitap? al bi kindle içine yükle kitapları. mutlaka istisnalar çıkar ama bu düşüncenden kurtulmaya başlarsın kullandıkça.
veri depolamada da online çözümler ve teknoloji yardımcı oluyor sagolsun. oyun mu depolıcam steam var ne gerek var gblarca dosyaya. müzik mi spotifyda ne ararsam var. film, dizi? netflixte istediğim zaman açıp izliyorum. kitap? al bi kindle içine yükle kitapları. mutlaka istisnalar çıkar ama bu düşüncenden kurtulmaya başlarsın kullandıkça.
0
Tam da üzerinde düşünüp düşünüp bi türlü yapamadığım ama en sonunda başardığım bişeyi sormuşsun. Fırından yeni çıktı sayılır, taze taze:)
Buna hastalık gibi bakma öncelikle. Kaynağı ne olursa olsun pek önemli değil bizim için. Hayatımızda olmasını istemediğimiz bir davranışımız var onu istediğimiz şekle döndüreceğiz. (istiyor olmak kısmını es geçme, tanımda olması başarıyı etkiler)
Biliyoruz ki bi davranışı düzeltmek karar vermeyle başlıyor ve küçük adımlar bizi yormaz. bu da yöntemim.
Örnekliyorum şimdi:
Ben liseden mezun olalı tam tamına 40 yıl oldu. Ben 40 yıldır lise anılarımın olduğu bi kutuyu muhafaza ettim. İçinde neler neler vardı. Birkaçının fotoğrafını çekip lise grubunda paylaştım. Onlar da dahil hepsini attım.
Sıra kızların ilkokul anılarına geldi. ilk yazı defterleri, resimleri.. Alan alsın dedim, bir iki parça bişiler aldılar gerisini attım.
Dikiş dikiyorum biliyorsundur. Hobilerimden biri. Kızlar bişi alıyorlar giymiyorlar,atamıyorum, çünkü kumaşı yeni, "aa ben bundan bişi yaparım" küt dolaba.
Kumaş.. aldığım kumaşın haddi hesabı yok. Her çıkışımda illa kumaşçıya bi uğrardım. Kanka olmuştuk kumaşçılarla. Dikiş dikmeyi seviyorum diye kumaş biriktirmeye başladım. Koyacak yer bulamadım sonrasında. Şimdi sıra onlarda. Parti partı onları da çıkarıyorum hayatımdan. Dikeceğim zaman gidip kumaşı alıp dikerim.
Evrak, anı temizliğinin üzerinden bir süre geçtikten sonra attıklarımı düşündüm. Bak burası çok önemli. Geçen zamanda hiç birinin eksikliğini hissetmemiştim. Hiç birinin. 40 yıldır kaç ev değiştirdim, her eve kedi enciğini taşır gibi o kutuyu taşıdım, her temizlikte kapağını açmasam da o kutuyu da temizledim...
Attıktan sonra kaç temizlik yaptım birinde bile kutuyu aramadım, aklıma geldi tabii ama aramadım, yokluğu beni rahatsız etmedi. Düşününce "ah keşke" demedim.
Kıyafet. Bi yazı çok az kıyafetle geçirebildim. Geçtiğimiz yaz rahatsızlık nedeniyle bir süre kardeşimde kaldım bir süre başka bi yakınımda refakat ettim. Yanıma miminum kıyafet almıştım, gayet de diğerlerinin eksikliğini hissetmeden yaşadım.
Ben biriktirmeyi böyle böyle bıraktım. Biriktirdiklerimi atmaya başlayarak. Hayatımdan çıkararak. Görüyorsun çünkü, onların yokluğunda bi eksiklik hissetmeyeceğini anlıyorsun.
Sen de biriktirdiğin şeylere sonradan dönüp bakmıyorsundur, çoğunu kullanmıyorsundur. Zaman içinde attıklarından lazım olan olursa gider temin edersin.
Dijital olanları buluta atabilirsin istersen. Şimdiden söyleyeyim onlara da dönüp bakmayacaksın büyük olasılıkla.
Daha bulutlar yokken ben dosya dosya sıkıştırıp mail hesabına yolluyordum. Kütüphane gibi mail adreslerim vardı. Nostaljiler, mangalar, yazılar... naruto var mesela. ilk çıktığı zamanda arşivlemeye başladım. 17 yıldır oradalar. attım kaldı attım kaldı. dönüp kullandım mı? Hayır.
Bilgi o kadar çok ki. milyarlarca gb yetmez. Bizim erişebildiklerimize terabaytlar yetmez, bizim bunun hepsine değil çok küçük miktarına bile ne aklımız yeter ne de vaktimiz.
Kiloyla ilişkisi görüşünde haklı olabilirsin. Bu yönde yapılmış bi çalışma var. Biriktirmeyle ilgili değil de güvensizlik hissiyle ilgili. İkinci dünya savaşında anne karnında olan, yeni doğan bebeklerde sonradan obezite görülme durumuna bakmışlardı. Sonuçta anlamlı şekilde obezite yatkınlığı çıkmış. Okuyalı çok oldu ama aratırsan bulabilirsin sanırım.
Belki şu anda farkında değilsindir ama bu senin için o kadar güzel bişey ki. Bu, yaşam enerjisi çok yüksek birisin demektir. Yapman gereken tek şey güvensizliğe prim vermemek onun yerine elindekinin değerini kıymetini anlayıp lehine çevirmek olmalı.
Buradan görebildiğim kadarıyla kendinle ilgili az yol katetmedin. Yaptıkların yapacaklarının teminatı, bunu da rahatlıkla başabilirsin biliyorum:)
Buna hastalık gibi bakma öncelikle. Kaynağı ne olursa olsun pek önemli değil bizim için. Hayatımızda olmasını istemediğimiz bir davranışımız var onu istediğimiz şekle döndüreceğiz. (istiyor olmak kısmını es geçme, tanımda olması başarıyı etkiler)
Biliyoruz ki bi davranışı düzeltmek karar vermeyle başlıyor ve küçük adımlar bizi yormaz. bu da yöntemim.
Örnekliyorum şimdi:
Ben liseden mezun olalı tam tamına 40 yıl oldu. Ben 40 yıldır lise anılarımın olduğu bi kutuyu muhafaza ettim. İçinde neler neler vardı. Birkaçının fotoğrafını çekip lise grubunda paylaştım. Onlar da dahil hepsini attım.
Sıra kızların ilkokul anılarına geldi. ilk yazı defterleri, resimleri.. Alan alsın dedim, bir iki parça bişiler aldılar gerisini attım.
Dikiş dikiyorum biliyorsundur. Hobilerimden biri. Kızlar bişi alıyorlar giymiyorlar,atamıyorum, çünkü kumaşı yeni, "aa ben bundan bişi yaparım" küt dolaba.
Kumaş.. aldığım kumaşın haddi hesabı yok. Her çıkışımda illa kumaşçıya bi uğrardım. Kanka olmuştuk kumaşçılarla. Dikiş dikmeyi seviyorum diye kumaş biriktirmeye başladım. Koyacak yer bulamadım sonrasında. Şimdi sıra onlarda. Parti partı onları da çıkarıyorum hayatımdan. Dikeceğim zaman gidip kumaşı alıp dikerim.
Evrak, anı temizliğinin üzerinden bir süre geçtikten sonra attıklarımı düşündüm. Bak burası çok önemli. Geçen zamanda hiç birinin eksikliğini hissetmemiştim. Hiç birinin. 40 yıldır kaç ev değiştirdim, her eve kedi enciğini taşır gibi o kutuyu taşıdım, her temizlikte kapağını açmasam da o kutuyu da temizledim...
Attıktan sonra kaç temizlik yaptım birinde bile kutuyu aramadım, aklıma geldi tabii ama aramadım, yokluğu beni rahatsız etmedi. Düşününce "ah keşke" demedim.
Kıyafet. Bi yazı çok az kıyafetle geçirebildim. Geçtiğimiz yaz rahatsızlık nedeniyle bir süre kardeşimde kaldım bir süre başka bi yakınımda refakat ettim. Yanıma miminum kıyafet almıştım, gayet de diğerlerinin eksikliğini hissetmeden yaşadım.
Ben biriktirmeyi böyle böyle bıraktım. Biriktirdiklerimi atmaya başlayarak. Hayatımdan çıkararak. Görüyorsun çünkü, onların yokluğunda bi eksiklik hissetmeyeceğini anlıyorsun.
Sen de biriktirdiğin şeylere sonradan dönüp bakmıyorsundur, çoğunu kullanmıyorsundur. Zaman içinde attıklarından lazım olan olursa gider temin edersin.
Dijital olanları buluta atabilirsin istersen. Şimdiden söyleyeyim onlara da dönüp bakmayacaksın büyük olasılıkla.
Daha bulutlar yokken ben dosya dosya sıkıştırıp mail hesabına yolluyordum. Kütüphane gibi mail adreslerim vardı. Nostaljiler, mangalar, yazılar... naruto var mesela. ilk çıktığı zamanda arşivlemeye başladım. 17 yıldır oradalar. attım kaldı attım kaldı. dönüp kullandım mı? Hayır.
Bilgi o kadar çok ki. milyarlarca gb yetmez. Bizim erişebildiklerimize terabaytlar yetmez, bizim bunun hepsine değil çok küçük miktarına bile ne aklımız yeter ne de vaktimiz.
Kiloyla ilişkisi görüşünde haklı olabilirsin. Bu yönde yapılmış bi çalışma var. Biriktirmeyle ilgili değil de güvensizlik hissiyle ilgili. İkinci dünya savaşında anne karnında olan, yeni doğan bebeklerde sonradan obezite görülme durumuna bakmışlardı. Sonuçta anlamlı şekilde obezite yatkınlığı çıkmış. Okuyalı çok oldu ama aratırsan bulabilirsin sanırım.
Belki şu anda farkında değilsindir ama bu senin için o kadar güzel bişey ki. Bu, yaşam enerjisi çok yüksek birisin demektir. Yapman gereken tek şey güvensizliğe prim vermemek onun yerine elindekinin değerini kıymetini anlayıp lehine çevirmek olmalı.
Buradan görebildiğim kadarıyla kendinle ilgili az yol katetmedin. Yaptıkların yapacaklarının teminatı, bunu da rahatlıkla başabilirsin biliyorum:)
0
yazin telefonum kayboldu. arsivlemeye usendigim icin ici fotograf doluydu. gitti hepsi. kahrolurum saniyordum. meh dedim gecti. bir sey olmuyor yani. kendini yapmazsan huzursuz hissetmeye sartladigin icin oyle o.
0
@femme vitale
O da var. Biraz kendimi gevşek bıraksam her şeyi biriktiririm. İsraf olmasın doğa kirlenmesin geri dönüştürülsün vs derken her şey kıymetli oluyor gözümde ama niyeyse bi ben kıymetli değilim.
O da var. Biraz kendimi gevşek bıraksam her şeyi biriktiririm. İsraf olmasın doğa kirlenmesin geri dönüştürülsün vs derken her şey kıymetli oluyor gözümde ama niyeyse bi ben kıymetli değilim.
0
@yaziliceviri
Hastalıkların psikolojik sebepleri listesine bakıyorum, sebepsiz ve şiddetli ağrılarımın "sevgi şefkat dokunulma ihtiyacı" olduğu ortaya çıkıyor...
@hayat abla
Sağ ol ablacım, dediklerini yapayım. O kumaşlara içim gidiyo şu an ama neyse gözümü alıcam ordan, hissizleştircem kendimi :/ kaybetme korkum yüzünden sevgililerimden ayrılmış insanım, nasıl oluyo hiç bişeyi atamıyorum anlamadım.
Ha anladım. O kadar kayıptan bıkmışım artık kaybetmemek için her şeyi tutuyorum yeter ki benim olsun :(
Hastalıkların psikolojik sebepleri listesine bakıyorum, sebepsiz ve şiddetli ağrılarımın "sevgi şefkat dokunulma ihtiyacı" olduğu ortaya çıkıyor...
@hayat abla
Sağ ol ablacım, dediklerini yapayım. O kumaşlara içim gidiyo şu an ama neyse gözümü alıcam ordan, hissizleştircem kendimi :/ kaybetme korkum yüzünden sevgililerimden ayrılmış insanım, nasıl oluyo hiç bişeyi atamıyorum anlamadım.
Ha anladım. O kadar kayıptan bıkmışım artık kaybetmemek için her şeyi tutuyorum yeter ki benim olsun :(
0
@yaren: okb (obsesif kompulsif bozukluk) olabilir. Istersen profesyonel yardım alabilirsin.
0
