Ekşi Duyuru

İyi ki elimde değil, çünkü elimde olsaydı gerçek kifayetsizlik o zaman yaşanırdı, hiçbir yeri beğenmezdim. Burada var diye saydıkların her yerde var. Ayrıca herkes ekonomik kültürel vs vs vs alanda gayet yüksek yerlerde yaşamayı ve oralara hizmet etmeyi ister. Kendi muhtaç ülkene ve halkına yardım etmek omuz vermek elinden geleni ardına koymadan var gücünle çalışabilmek bence hayatı daha anlamlı kılıyor. Madem doğduk yaşıyoruz ı xaman bizden sonra doğup yaşayacak olanlara bırakacağımız güzel bişeyler olmalı, niye çabalamadın diye üstümüze gelmemeliler ahrette.

Ben genelde bu tarz varsayımlar üzerine hiç düşünmüyor çünkü anlamsız geliyor.

İstanbul'da yaşayanların geneline söylüyorum, İstanbul'da yaşamak zorunda değilsiniz. Türkiye'nin herhangi bir yerinde yaşayabilirsiniz. İsterseniz Türkiye'de de yaşamak zorunda değilsiniz. Bunun üzerine kafa yormak yerine sürekli şikayet edip, İstanbul yaşamaz yea deyip hala İstanbul'da yaşamaya devam etmek bana çok ama çok anlamsız geliyor.

Bak ne güzel seni seven biri de var. Oturun düşünün, bu şehirden ya da bu ülkeden başka nerede ve nasıl yaşayabiliriz diye, varsayımlar üzerine kafa yormak yerine.

ya manyak mısın tabi ki her türlü yaşamayı seçerdim.

ülkeyi beğenmiyor değilim. saçma politikasını ve politikacısını beğenmiyorum. o politikacısını seven çomarını beğenmiyorum çünkü biraz izin versem gelip bana da karışacak. ne yapıyorum, izin vermiyorum. o adama yaklaşmıyorum. o adamın oturduğu semtte oturmuyorum. (bu çok önemli.) politikayı Gezi'den beri takip etmiyorum. kendim gibi insanlarla kendi dünyamda mutlu mutlu yaşıyorum.

onun dışında çoğu insan farkında değil ama ülkemiz gerçekten şahane. o kadar güzel yaylaları var, sahilleri var, ormanları var, mevsimi güzel, yediğin sebzenin meyvenin tadı güzel, sokakta kedisi köpeği var geliyor sırnaşıyor. neredeyse her aktiviteyi yapabilirsin. sıkılmadan hayatının sonuna kadar yaşayabileceğin bir ülke, tabi bu olanakları keşfedersen. sonra benim daha tanımadan sevdiğim insanların buluştuğu toplulukları var. İstanbul'da yaşadığım için bu insanlara ulaşmam kolay oluyor. kendimi sevmediklerimden soyutlayarak ve onları biraz yok sayarak sadece sevdiklerime vakit ayırıyorum. bu bana yetiyor.

dediğin aşk mevzusu da var tabi, doğmasam onu nasıl tanıyabilirdim ki.

ayrıca, ülkeye bu kadar ait hissetmiyorsan yurtdışına gitmek atla deve bir olay değil. benim şu an keyfim yerinde, ama baktım ileride işler daha da boka sardı, o zaman sevgilimi de alır çeker giderim nedir yani. ama "hiç yaşamasam da olur" demek çok abartı bence. hayatımda o kadar güzel anılarım oldu, çok büyük mutluluklarım oldu, elin çomarı saçıma başıma cıkcık dedi diye tüm bu mutluluklardan ne diye vazgeçiyormuşum? beğenmiyorsa o vazgeçsin :)

Hayati boyunca Turkiye'de yasamis kisiler bunu anlayamaz.

hayır.

yurtdışında yaşamayanlara burası cennet gibi geliyor. en basitinden dün canımı sıkan bir örnek üzerinden gideyim. türkiyede komşuluk varmış da çok güzelmiş de almanyada amerikada bu yokmuş lanet pislik yermiş(gitmeyenler diyor bunu).. iyi ki de yok açık ara iyi ki de yok. 3 yıl kaldım almanyada tek bir komşumun evine dahi girmedim ki iyi ki girmemişim. biz burada insanlara kucak açıyoruz sonunda elde ettiğin ya arkandan laf edilmesi ya dedikodu ya da pislikten başka bişe değil. hani demişin ya ait hissetmeyenler için, işte o tam olarak benim. azınlığım, ne kadar denediysem de ait hissedemedim çünkü hissetmemem için zamanında sokakta bıçak bile çektiler. o yüzden burası benim değil. olmayacak da. ülkeye dair sevdiğim ve gurur duyduğum şey atatürk. gerisini artık takip bile etmiyorum.

kararsızım. hiç yaşamamış olmak, kötü koşullarda yaşamış olmaktan daha mı iyi olur emin değilim. şimdi de isteyen hayatını sona erdirebilir? türkiye istemedim, bangladeş çıktı daha kötü.

Hayır, kesinlikle burada yaşamayı seçmezdim.

Yurtdışında yaklaşık iki sene yaşadım, dönmek için can atıyorum.
Türkiye'de İstanbul dışında başka yerde yaşayamıyorum çünkü iş bulamıyorum başka yerde, çok denedim-denedik. Yurt dışı derken tabii ki ortadoğu çukurunda değil, gelişmiş ve medeni toplumlarda doğup yaşamak isterdim.

@Kidlazer'in dediği gibi bu ülke ile ilgili sevdiğim tek şey Atatürk.

@mr sherlock 1 ay önce işe girdim ve ilk işim. Türkiye çapında "tekstil" denince ilk akla gelen firmalardan birisindeyim. Burada tecrübe kazanmak zorundayım. Başka şehirde de olmaz çünkü hiçbir yerde bana bu tarz referans olabilecek büyüklükte bir firma yok. Biraz tecrübeden sonra bizim de planlarımız var.

Henüz tam maaş almadım ama 2.ayımdan (ilk maaş aldığım 2.ay) itibaren kenara para koymaya/euro/dolar almaya başlayacağım. 2-3 sene sonra yüksek lisans için (Estonya falan ucuz mesela) para biriktirmiş olurum. Ayrıca sevgilimin de parayı bastırıp Kanada'da post graduate programlarından birine girmek ve orada vatandaşlık kovalamak gibi bir niyeti var. Partner kontenjanından gidebiliyorum ben de. Uzun vadede planlar güzel. Ama şu an ilk adımım olan "tecrübe kazanmak" kısmının tam 1. ayında,(aslında yarın tam 1.ayım olacak.) her şeyin çok başında olduğum için geleceğe doğru sabredip bekleyemiyorum.

He sabretsem de sabretmesem de aynı muhabbet sonuçta bir şekilde yapılması gerekeni yapacağım -_-

işin yürüse gelirin iyi olsa her yeri seversin. Türkiyeyi sevmiyorumcuların geneli istediğini elde edememiş kişiler. Bir de abazan kitle var onlar da avrupada seks var heyoo kafasında.

Kısacası senin menfaatini karşılamıyor bu ülke.

@empedokles bu ülkede kadın olarak nefes alamıyorsam, 2016da "topuklu giymeyeyim patlama olursa koşamam" diye düşünerek giyeceklerime karar verdiysem, istediğim etek elbiseyi giyince tecavüze uğrama riskim artıyorsa, gece istediğim saatte, istediğim karşı cinsten (gerek arkadaş gerek sevgili) bekar evime gidemiyorsam, adım hemen orospu oluyorsa, evet burası benim "menfaatlerimi" karşılamıyor. Barbaros'çuğum çok haklı <3

ayçacığım seni severim ama bu tarz yakınmalarına üzülüyorum. daha önce de istediğini giyememekle alakalı böyle bir soru sormuştun. yani hayattan nasıl zevk alınacağını biliyor ama korkundan o zevkleri alamıyor gibisin. son mesajında dediklerin biraz hastalıklı düşünceler. "topuklu giymeyeyim çünkü patlamada koşamam" ile "balkona çıkmayayım, deprem olur da tutunamazsam düşerim" aynı kafa. hayatta her şey olur, kaza olur, saksı düşer, tüm tanıdıkların bir anda ölebilir; ya da tam tersi muhteşem şeyler de olur, harika bir yaz tatili, sevgiliyle baş başa bir dağ evi, çok ihtiyacın olduğu anda en ihtiyacın olan kişiden gelen bir mesaj falan. hayat dediğin bunların toplamı zaten. ama sen manyak gibi bütün yapmak istediklerinin risklerini düşünüp yapmaktan vazgeçersen hayattan soğumamanın imkanı yok. herkesi boşver, eğlenmene bak. istediğin saatte canın nereye gitmek istiyorsa git. bırak elalem orospu desin. kişi kendinden bilir işi :)

para biriktirmek yurtdışında yaşamak falan bunlar güzel hayaller, gidebiliyorsan şimdi git tabi. elbette ki yaşam kalitesi olarak Melbörn'lü ile, Vankuvır'lı ile bir olamayız. ama sen de farkındasın ki bugün yarın gidemeyeceksin. piyangodan para çıkmadıkça belki 3 belki 5 yıl daha buradasın. istesen de istemesen de bu böyle. o yüzden gidene kadar "madem bu ülkede kadın olarak doğmuşum, madem istediğimi giyemiyorum, istediğim saatte çıkamıyorum, o zaman hiç çıkmam" diyip somurtup oturacağına hayatın tadını çıkar bence.
yani ben öyle yapıyorum.

Menfaatlerini karşılamıyorsa gayet normal burada yaşamak istememen. Ancak genel anlamda kalite düşük türkiyede. Eğitim süresi kısa tatil bol, memursan full yatış.. mesela bir almanyada köpek gibi çalışıyor insanlar.

biz biliriz ki bir yerde mutlu mesut olmanın ilk şartı orayı sevmektir. Burayı seversen, burası Dünya'nın en güzel yeridir. Ama Dünya'nın en güzel yerini sevmezsen, orası Dünya'nın en güzel yeri değildir.

türkiyenin iyi ve kötü yanları oldugu gibi yurtdışının da iyi ve kötü yanları var. keşke herkesin imkanı olsa da bir ayağı yurtdışında bir ayağı türkiyede olsa

soruna cevap: eğer istediğim ülkeyi seçebilseydim muhakkak amerikayı isterdim, ancak afrika veya asyada doğmadığım için çok şanslıyım