teyzesidefterdarolanfaytonladamdadolasir
Herkese merhaba,Doktorların belirttiği teşhis olarak babam şu anda ileri derecede alzheimer hastası. sözlükte bununla ilgili entry girmiştim (bkz: #71918157). Bu duyuruyu yapma sebebim, olabildiğince fazla fikre ihtiyaç duyuyor olmam. çünkü artık 3 kişilik ailemizde aklı başında kalan 2 kişi olarak
Herkese merhaba,
Doktorların belirttiği teşhis olarak babam şu anda ileri derecede alzheimer hastası. sözlükte bununla ilgili entry girmiştim (bkz: #71918157). Bu duyuruyu yapma sebebim, olabildiğince fazla fikre ihtiyaç duyuyor olmam. çünkü artık 3 kişilik ailemizde aklı başında kalan 2 kişi olarak herhangi yeni bir fikir üretemez olduk.
başlıkta da belirttiğim gibi, alzheimer hastası babam ile yaşayan çok şükür ki sağlıklı bir annem var. ancak sağlığını kaybetmemesi veya psikolojik olarak çökmemesi için kendi özel hayatına da bazı zamanlar ayırması gerekiyor. ancak babam artık evde tek başına kalabilecek durumda değil. müthiş bir şekilde evden dışarıya adım atmama isteği var. evden çıkmaya biraz zorladığımızda müthiş bir öfke patlaması yaşıyor ki çok tehlikeli. bu annemi daha fazla yıpratıyor. ancak şu da bir gerçek ki, evden çıkıp programa dahil olana kadar bu öfkeler. programa dahil olduğunda, sanki 5 dakika önce küfürler yağdıran veya el kaldıran kişi o değilmiş gibi; hiçbir şey yokmuş gibi keyifli zaman geçirmeye başlıyor. ancak yıpranan yine annem oluyor. eğer ki dışarıya çıkılmazsa da sürekli uyuyor, uyumadığında da çok mutsuz. herhangi bir hobisi yok, arkadaşı da yok. aksi gibi eve kimsenin de gelmesini istemiyor. bu durumda da annemin kendi sosyalliğini tamamen rafa kaldırması gerekiyor. ancak bu, annemin de kaybedilmesi anlamına geliyor ki bu en olmaması gereken şey.
bir de, bir köpeğimiz var. aslında hayatta yaptığımız en iyi işlerden biri oldu özellikle bu süreç için. ancak gerek annem, gerek babam; köpeğimizi "kız çocukları" olarak görüyorlar ve bundan son derece mutlular. haliyle bunun en büyük zorluğu olarak da köpeğimizi evde yalnız bırakmaya kalktıklarında onun ağlamalarına dayanamayıp; onu da evde yalnız bırakamama yolunu tercih ediyorlar. şu anda en büyük dayanakları o çünkü neredeyse. köpeğimizin bu saatten sonra olmaması demek, onlar için en büyük yıkımlardan biri. bu da oluşabilecek fikirleri yönlendirebilecek ilave bir not.
gördüğünüz gibi birçok noktadan kilitlenmiş durumdayız. karşımızda konuşulanları, söylenenleri anlamayan, kabullenmeyen bir hasta var ve bir ton limitimiz var.
bir şekilde ayakta tutmam gerekiyor annemi. bu konuyla ilgili aklınıza gelen fikirleri paylaşabilirseniz, belki bir ışık olur bize. biz biraz tükendik...
teşekkürler herkese şimdiden.
Doktorların belirttiği teşhis olarak babam şu anda ileri derecede alzheimer hastası. sözlükte bununla ilgili entry girmiştim (bkz: #71918157). Bu duyuruyu yapma sebebim, olabildiğince fazla fikre ihtiyaç duyuyor olmam. çünkü artık 3 kişilik ailemizde aklı başında kalan 2 kişi olarak herhangi yeni bir fikir üretemez olduk.
başlıkta da belirttiğim gibi, alzheimer hastası babam ile yaşayan çok şükür ki sağlıklı bir annem var. ancak sağlığını kaybetmemesi veya psikolojik olarak çökmemesi için kendi özel hayatına da bazı zamanlar ayırması gerekiyor. ancak babam artık evde tek başına kalabilecek durumda değil. müthiş bir şekilde evden dışarıya adım atmama isteği var. evden çıkmaya biraz zorladığımızda müthiş bir öfke patlaması yaşıyor ki çok tehlikeli. bu annemi daha fazla yıpratıyor. ancak şu da bir gerçek ki, evden çıkıp programa dahil olana kadar bu öfkeler. programa dahil olduğunda, sanki 5 dakika önce küfürler yağdıran veya el kaldıran kişi o değilmiş gibi; hiçbir şey yokmuş gibi keyifli zaman geçirmeye başlıyor. ancak yıpranan yine annem oluyor. eğer ki dışarıya çıkılmazsa da sürekli uyuyor, uyumadığında da çok mutsuz. herhangi bir hobisi yok, arkadaşı da yok. aksi gibi eve kimsenin de gelmesini istemiyor. bu durumda da annemin kendi sosyalliğini tamamen rafa kaldırması gerekiyor. ancak bu, annemin de kaybedilmesi anlamına geliyor ki bu en olmaması gereken şey.
bir de, bir köpeğimiz var. aslında hayatta yaptığımız en iyi işlerden biri oldu özellikle bu süreç için. ancak gerek annem, gerek babam; köpeğimizi "kız çocukları" olarak görüyorlar ve bundan son derece mutlular. haliyle bunun en büyük zorluğu olarak da köpeğimizi evde yalnız bırakmaya kalktıklarında onun ağlamalarına dayanamayıp; onu da evde yalnız bırakamama yolunu tercih ediyorlar. şu anda en büyük dayanakları o çünkü neredeyse. köpeğimizin bu saatten sonra olmaması demek, onlar için en büyük yıkımlardan biri. bu da oluşabilecek fikirleri yönlendirebilecek ilave bir not.
gördüğünüz gibi birçok noktadan kilitlenmiş durumdayız. karşımızda konuşulanları, söylenenleri anlamayan, kabullenmeyen bir hasta var ve bir ton limitimiz var.
bir şekilde ayakta tutmam gerekiyor annemi. bu konuyla ilgili aklınıza gelen fikirleri paylaşabilirseniz, belki bir ışık olur bize. biz biraz tükendik...
teşekkürler herkese şimdiden.
0
öncelikle çok geçmiş olsun, aynı illet rahmetli dedemde vardı.
dışarı çıkmaması ve eve kimseyi istememesi çok zorlaştırıyordur, aklıma şu geldi, eve iyi bir sinema sistemi ve duvara yansıtılan cinsten bir projeksiyon edinseniz, anne ve babanızın ilgisini çekecek filmler belgeseller yayınlasanız belki hem sürekli uyuma-hem de mutsuzluğu biraz önler.
ikinci olarak, evet bakımı ve ilgilenmesi var ama bir evcil hayvan daha edinseniz iyi mi olur kötü mü tam bilemiyorum, siz daha iyi bilirsiniz.
anneniz için babanızın uyuduğu saatlerde dışarı çıkarmak olur belki, babanız uyanıp sorarsa gelir şimdi mutfakta, balkonda filan dersiniz.
çok geçmiş olsun.
dışarı çıkmaması ve eve kimseyi istememesi çok zorlaştırıyordur, aklıma şu geldi, eve iyi bir sinema sistemi ve duvara yansıtılan cinsten bir projeksiyon edinseniz, anne ve babanızın ilgisini çekecek filmler belgeseller yayınlasanız belki hem sürekli uyuma-hem de mutsuzluğu biraz önler.
ikinci olarak, evet bakımı ve ilgilenmesi var ama bir evcil hayvan daha edinseniz iyi mi olur kötü mü tam bilemiyorum, siz daha iyi bilirsiniz.
anneniz için babanızın uyuduğu saatlerde dışarı çıkarmak olur belki, babanız uyanıp sorarsa gelir şimdi mutfakta, balkonda filan dersiniz.
çok geçmiş olsun.
0
Allah sabır versin öncelikle.
1 alzheimer anneaneyi huzurgahına yollamıs biri olarak ne kadar dengesiz olduklarını biliyorum.
Artık dengeli bir davranış aramamalısınız. Anneye gelince yıpranması normal. Kocası sonucta.
Tamamen kişisel dusuncem olarak bir yere yatırmayı dusunebilirsiniz babayı, bu gibi durumlar ıcın özel rehabilitasyon merkezleri var. Anne ve sizler istediğiniz an ziyaret edebilirsiniz...
Acımasızca görünüyor vefakat öyle değil.
Bu rehabilitasyon merkezlerine yatmış bir tanıdıgım var, biraz pahalı oluyor ama cok iyi bakılıyorlar. gerçekten çok iyi, hastalar kendi aralarında sosyallesiyorlar.
tuzla civarında böyle bir yer dusunurseniz bana ulaşın.
1 alzheimer anneaneyi huzurgahına yollamıs biri olarak ne kadar dengesiz olduklarını biliyorum.
Artık dengeli bir davranış aramamalısınız. Anneye gelince yıpranması normal. Kocası sonucta.
Tamamen kişisel dusuncem olarak bir yere yatırmayı dusunebilirsiniz babayı, bu gibi durumlar ıcın özel rehabilitasyon merkezleri var. Anne ve sizler istediğiniz an ziyaret edebilirsiniz...
Acımasızca görünüyor vefakat öyle değil.
Bu rehabilitasyon merkezlerine yatmış bir tanıdıgım var, biraz pahalı oluyor ama cok iyi bakılıyorlar. gerçekten çok iyi, hastalar kendi aralarında sosyallesiyorlar.
tuzla civarında böyle bir yer dusunurseniz bana ulaşın.
0
Alzheimer derneğini duydunuz mu bilmiyorum. İzmir'de çok verimli çalışmaları var. Bi arkadaşın eşi alzhemer, hasta yakını olarak destek alıyor, çok memnun.
Bazı belediyelerin hasta yakınlarına yönelik destek birimleri oluyor. İzmir'de var, belki bulunduğunuz yerde de vardır, bi soruşturun isterseniz.
Annenin kendine kalabileceği zaman dilimi için yardımcı bulmak iyi olur. Arkadaş toplantıları, kurs gibi yerler, ilgi duyduğu uğraş, sinema/film, konser, sergi, tiyatro... annenin zihnini babandan uzaklaştıracak herhangi bişey yapması iyi olur.
köpeğin ağlamasını durdurmak için köpeği almadan çıktığınız her sefer çıkmadan önce köpekle konuşun. "Bizim şimdi bi işimiz var, onu yapıp geleceğiz, sen güzel güzel bekle" tarzı şeyler söyleyin. gülümseyerek tabii. dönerken de hediye bişeyler getirebilirsiniz.
baban dışarı çıkma stresi yaşarken bu zor olacak farkındayım. bence babana da olumlu katkısı olabilir. o andaki evdeki enerji olumluya dönebilir. denemekte fayda var en azından.
Limitler aşılır, göğüslenir vs. Esas olarak önce siz kendi zihninizde durumu kabullenin. Bu bir hastalık durumu ve siz hastalıkla mücadele etmeyeceksiniz sevdiğiniz birine yardımcı olacaksınız.
Onu zihinsel durumundan çıkarmaya, yalnışlarını düzeltmeye çalışmayın. Zaman zaman siz onun zihinsel durumuna ayak uydurun. Mesela olmamış bişeyi olmuş gibi anlattığında düzeltmeyin, siz de olmuş gibi yorumlar yapın. Bu onu rahatlatır.
Bazı belediyelerin hasta yakınlarına yönelik destek birimleri oluyor. İzmir'de var, belki bulunduğunuz yerde de vardır, bi soruşturun isterseniz.
Annenin kendine kalabileceği zaman dilimi için yardımcı bulmak iyi olur. Arkadaş toplantıları, kurs gibi yerler, ilgi duyduğu uğraş, sinema/film, konser, sergi, tiyatro... annenin zihnini babandan uzaklaştıracak herhangi bişey yapması iyi olur.
köpeğin ağlamasını durdurmak için köpeği almadan çıktığınız her sefer çıkmadan önce köpekle konuşun. "Bizim şimdi bi işimiz var, onu yapıp geleceğiz, sen güzel güzel bekle" tarzı şeyler söyleyin. gülümseyerek tabii. dönerken de hediye bişeyler getirebilirsiniz.
baban dışarı çıkma stresi yaşarken bu zor olacak farkındayım. bence babana da olumlu katkısı olabilir. o andaki evdeki enerji olumluya dönebilir. denemekte fayda var en azından.
Limitler aşılır, göğüslenir vs. Esas olarak önce siz kendi zihninizde durumu kabullenin. Bu bir hastalık durumu ve siz hastalıkla mücadele etmeyeceksiniz sevdiğiniz birine yardımcı olacaksınız.
Onu zihinsel durumundan çıkarmaya, yalnışlarını düzeltmeye çalışmayın. Zaman zaman siz onun zihinsel durumuna ayak uydurun. Mesela olmamış bişeyi olmuş gibi anlattığında düzeltmeyin, siz de olmuş gibi yorumlar yapın. Bu onu rahatlatır.
0
iyi dilekleriniz ve yorumlarınız için tümden teşekkür ederim.
@firemanjonny başınız sağolsun sizin de. sinema sistemi güzel fikir fakat annemin evden dışarıya çıkması gerekiyor zaman zaman ki bu negatif ortamdan bir süre uzak kalıp kafasını dağıtsın. her gün olmayacağının bilincinde ancak haftada 2 hadi olsun 3 sefer çıkabilse gündüz 4 5 saat, yeterli bir süre onun için.
ikinci bir evcil hayvanı düşündük biz de. doktorumuza sorduk bunu, almayın dedi. babamın evde ilave bir evcil hayvana alışmasının çok daha zor olacağını ve onun için iyi olmayacağını belirtmişti. fakat 4 ay önce falandı bu. şu an bir şeyler daha ilerlediği için, yakın zamanda doktora tekrar danışabilirim bunu.
son olarak annem zaten babam uyuduğunda çıkabiliyor ancak babam bazen uyanıp kontrol edip tekrar yatıyor falan. tam bir bağımlılık var anlayacağınız. ben de çalışıyorum hafta içi gündüz yokum evde. zaten ben olduğumda sorun olmuyor. ikisi evde başbaşayken derdimiz var.
@binder dandet, size de geçmiş olsun. yatırma işi hep aklımda ancak acımasızca gözüken bu düşünceyi henüz makul karşılayamıyoruz. bilmiyorum belki biraz daha zamanı var bunu karşılamamız için. bu olmadan neler yapabilirizi kovalıyoruz hep. ihtiyaç halinde sizi rahatsız edeceğim, teşekkürler.
@mor bembombom, her geçen gün biraz daha bahsettiğiniz "anlama"yı gerçekleştirebiliyoruz güç de olsa. bu süreç de bizi yıpratıyor ve bu yüzden özellikle annemin bu süre zarfında minimum etkilenmesi tek isteğim. sakinleştirici veya gece rahat uyumasını sağlayan ilaçlarını veriyoruz, gece sorunlarımız iyice minimuma indi. bakıcı da seçeneklerden biri ancak onu kabullenmesi ne denli mümkün olacak ciddi bir soru işareti. sanıyorum zaten şu an her şeye negatif bir yaklaşımı olduğu için bu yaklaşımı baz alarak değil de, biraz mecburiyet olarak görüp aksiyon almamız gerekiyor gibi hissediyorum. teşekkür ederim fikirleriniz için.
@firemanjonny başınız sağolsun sizin de. sinema sistemi güzel fikir fakat annemin evden dışarıya çıkması gerekiyor zaman zaman ki bu negatif ortamdan bir süre uzak kalıp kafasını dağıtsın. her gün olmayacağının bilincinde ancak haftada 2 hadi olsun 3 sefer çıkabilse gündüz 4 5 saat, yeterli bir süre onun için.
ikinci bir evcil hayvanı düşündük biz de. doktorumuza sorduk bunu, almayın dedi. babamın evde ilave bir evcil hayvana alışmasının çok daha zor olacağını ve onun için iyi olmayacağını belirtmişti. fakat 4 ay önce falandı bu. şu an bir şeyler daha ilerlediği için, yakın zamanda doktora tekrar danışabilirim bunu.
son olarak annem zaten babam uyuduğunda çıkabiliyor ancak babam bazen uyanıp kontrol edip tekrar yatıyor falan. tam bir bağımlılık var anlayacağınız. ben de çalışıyorum hafta içi gündüz yokum evde. zaten ben olduğumda sorun olmuyor. ikisi evde başbaşayken derdimiz var.
@binder dandet, size de geçmiş olsun. yatırma işi hep aklımda ancak acımasızca gözüken bu düşünceyi henüz makul karşılayamıyoruz. bilmiyorum belki biraz daha zamanı var bunu karşılamamız için. bu olmadan neler yapabilirizi kovalıyoruz hep. ihtiyaç halinde sizi rahatsız edeceğim, teşekkürler.
@mor bembombom, her geçen gün biraz daha bahsettiğiniz "anlama"yı gerçekleştirebiliyoruz güç de olsa. bu süreç de bizi yıpratıyor ve bu yüzden özellikle annemin bu süre zarfında minimum etkilenmesi tek isteğim. sakinleştirici veya gece rahat uyumasını sağlayan ilaçlarını veriyoruz, gece sorunlarımız iyice minimuma indi. bakıcı da seçeneklerden biri ancak onu kabullenmesi ne denli mümkün olacak ciddi bir soru işareti. sanıyorum zaten şu an her şeye negatif bir yaklaşımı olduğu için bu yaklaşımı baz alarak değil de, biraz mecburiyet olarak görüp aksiyon almamız gerekiyor gibi hissediyorum. teşekkür ederim fikirleriniz için.
0
@shezo çok geçmiş olsun. henüz erken seviyedeyken olabildiğince sosyalleştirmeye gayret edin. nacizane tavsiyem.
ilaçları bırakmadık, gittiğimiz nörologlardan birinin bir süre önce alzheimer'dan sebep kaybettiği babasının son dönemlerinde vazgeçtiği bir yöntemdi, bunu örneklemiştim. boyama kitapları, mandala gibi hobileri çok koyduk önüne ama hayatı boyunca hiç haz etmediği için bilmiyorum hala etmiyor sanırım :)
@hayat aklini konusacak bir filozof uret, İstanbul'daki alzheimer derneğine 2 gün önce annem gitti, konuştu. haftaya randevu aldık. ancak onu, oraya nasıl götüreceğimiz hakkında hiçbir fikrimiz yok. evden çıkmamız çok büyük dert çünkü. zorlama, öfkeye dönüşüyor. annem aslında çok sosyal bir kadın babamın aksine. birçok arkadaşı, sevdiği hobileri var. ancak bunların limitlenme ihtimali onu çok yıpratıyor haliyle. köpeğimiz için belirttiğiniz yöntemleri denemelerini söyleyeceğim. umarım etkisi olur. teşekkürler çok.
ilaçları bırakmadık, gittiğimiz nörologlardan birinin bir süre önce alzheimer'dan sebep kaybettiği babasının son dönemlerinde vazgeçtiği bir yöntemdi, bunu örneklemiştim. boyama kitapları, mandala gibi hobileri çok koyduk önüne ama hayatı boyunca hiç haz etmediği için bilmiyorum hala etmiyor sanırım :)
@hayat aklini konusacak bir filozof uret, İstanbul'daki alzheimer derneğine 2 gün önce annem gitti, konuştu. haftaya randevu aldık. ancak onu, oraya nasıl götüreceğimiz hakkında hiçbir fikrimiz yok. evden çıkmamız çok büyük dert çünkü. zorlama, öfkeye dönüşüyor. annem aslında çok sosyal bir kadın babamın aksine. birçok arkadaşı, sevdiği hobileri var. ancak bunların limitlenme ihtimali onu çok yıpratıyor haliyle. köpeğimiz için belirttiğiniz yöntemleri denemelerini söyleyeceğim. umarım etkisi olur. teşekkürler çok.
0
Çok geçmiş olsun, Allah kolaylık versin.
Annemi bu sebeple kaybedeli neredeyse bir sene oluyor. Aynı sorunlar, aynı üzüntüler.
sizin annenize destek vermeniz çok önemli. Benim ablam ve babam bakıyorlardı anneme, ki ben son aylarda annemden ziyade ablamın hayatından endişelenmeye başlamıştım. Aynı evde değilsiniz diye anlıyorum. Muhtemelen çalışıyorsunuzdur. Annenin sosyal hayattan kopmaması lazım, yoksa bir değil iki hastayla uğraşmaya başlarsınız çok uzak olmayan bir gelecekte. Ya siz kendi vaktinizi ayırıp anneye gün içinde / hafta içinde boş zaman yaratacaksınız ya da bunu eve alacağınız bir bakıcıyla yapacaksınız. Çok özür diliyorum, umarım sizin başınıza gelmez ama bir süre sonra temel ihtiyaçlarını kendileri halledemez hale geliyorlar. 45 kiloluk annemi tuvalete oturtmak için iki kişi uğraştığımızı biliyorum. Dolayısıyla yardımcı arayışına şimdiden başlamanızı öneririm.
Annemi bu sebeple kaybedeli neredeyse bir sene oluyor. Aynı sorunlar, aynı üzüntüler.
sizin annenize destek vermeniz çok önemli. Benim ablam ve babam bakıyorlardı anneme, ki ben son aylarda annemden ziyade ablamın hayatından endişelenmeye başlamıştım. Aynı evde değilsiniz diye anlıyorum. Muhtemelen çalışıyorsunuzdur. Annenin sosyal hayattan kopmaması lazım, yoksa bir değil iki hastayla uğraşmaya başlarsınız çok uzak olmayan bir gelecekte. Ya siz kendi vaktinizi ayırıp anneye gün içinde / hafta içinde boş zaman yaratacaksınız ya da bunu eve alacağınız bir bakıcıyla yapacaksınız. Çok özür diliyorum, umarım sizin başınıza gelmez ama bir süre sonra temel ihtiyaçlarını kendileri halledemez hale geliyorlar. 45 kiloluk annemi tuvalete oturtmak için iki kişi uğraştığımızı biliyorum. Dolayısıyla yardımcı arayışına şimdiden başlamanızı öneririm.
0
Alzheimer derneğinin bakım evleri hem babanıza hem kendinize yapabileceğiniz en büyük iyilik olur. Misal olarak Mersin deki bakım evi oldukça iyi.
0
@SiyamkedisiZorro, Başınız sağolsun. Hiçbir şekilde müdahale edemediğimiz bir süreç, çok zor gerçekten. Dikkate alacağım önerinizi. Zaten düşündüğümüz bir şeydi ama ne gibi seçeneklerimiz var, bütçeyi uydurabilecek miyiz..
@for day to break, koltuğundan kaldırmak mümkün olursa, haklısınız olabilir. ama işte şu an en büyük sıkıntımız annemin nefes alabilmesi zaman zaman..
@cursor, önümüzdeki hafta İstanbul'daki alzheimer derneği ile randevumuz var. oraya annem nelerle mücadele edip götürebilecek babamı büyük muamma. bakalım...
@for day to break, koltuğundan kaldırmak mümkün olursa, haklısınız olabilir. ama işte şu an en büyük sıkıntımız annemin nefes alabilmesi zaman zaman..
@cursor, önümüzdeki hafta İstanbul'daki alzheimer derneği ile randevumuz var. oraya annem nelerle mücadele edip götürebilecek babamı büyük muamma. bakalım...
0
