[]
Bu Geçer mi? - Çocuk Sahibi Olduktan Sonraki Fil Oturması
Arkadaşlar merhaba.
1 yaşında tatlı mı tatlı bir sıpamız var. Doğumu çok sancılıydı, oksijensiz kaldı, küvezde 10 gün kadar kaldı. Sonrasında kavuştuk yavrucağa. Bayağı bir korktuk belirtileri iyi takip ettik, neyse ki herhangi bir sıkıntı yok, emekliyor koşuyor zıplıyor konuşmaya çalışıyor. Harika bir çocuk.
Ancak bende bu sancılı sürecin bir baba olarak inanılmaz etkisi kalmış olacak ki, nerede sağlığı tehlikede bir çocuk görsem, nerede bebek-çocuk hastalık haberi okusam, nerede üzüntülü bir anne-baba-çocuk görsem gözlerim doluyor, günüm mahvoluyor. İçime koca bir fil oturuyor, yüreğim patlayacak gibi oluyor. Dün yine SMA'lı bir çocuğun tedavi videosu denk geldi twitter feedime. Resmen oturup ağladım. O küçücük, melek gibi çocuk, hiç bir suçu olmadığı halde belki doktor hatasından, belki başka bir şeyden, hasta olmuş ve tedavisi sürecinde inanılmaz ağlıyor ve acı çekiyor. Bu adil mi, neye göre, nasıl? Sorgulayıp duruyorum.
Bu hissiyat beni çökertiyor, anın tadını yaşayamıyorum. Ne zaman geçer bu his, kalıcı mıdır arkadaşlar? Psikoloğa mı gitmeliyim, kendim mücadele edebilir miyim? Yorumlarınız nelerdir?
1 yaşında tatlı mı tatlı bir sıpamız var. Doğumu çok sancılıydı, oksijensiz kaldı, küvezde 10 gün kadar kaldı. Sonrasında kavuştuk yavrucağa. Bayağı bir korktuk belirtileri iyi takip ettik, neyse ki herhangi bir sıkıntı yok, emekliyor koşuyor zıplıyor konuşmaya çalışıyor. Harika bir çocuk.
Ancak bende bu sancılı sürecin bir baba olarak inanılmaz etkisi kalmış olacak ki, nerede sağlığı tehlikede bir çocuk görsem, nerede bebek-çocuk hastalık haberi okusam, nerede üzüntülü bir anne-baba-çocuk görsem gözlerim doluyor, günüm mahvoluyor. İçime koca bir fil oturuyor, yüreğim patlayacak gibi oluyor. Dün yine SMA'lı bir çocuğun tedavi videosu denk geldi twitter feedime. Resmen oturup ağladım. O küçücük, melek gibi çocuk, hiç bir suçu olmadığı halde belki doktor hatasından, belki başka bir şeyden, hasta olmuş ve tedavisi sürecinde inanılmaz ağlıyor ve acı çekiyor. Bu adil mi, neye göre, nasıl? Sorgulayıp duruyorum.
Bu hissiyat beni çökertiyor, anın tadını yaşayamıyorum. Ne zaman geçer bu his, kalıcı mıdır arkadaşlar? Psikoloğa mı gitmeliyim, kendim mücadele edebilir miyim? Yorumlarınız nelerdir?
iyi bir baba olun çocugunuza
- kveldulv
(08.12.17 12:02:23)
Çocuğunuzun maddi manevi sürekli bir sorunu illaki olacaktır.bence yavaş yavaş buna alışın. Gerekli goruyorsanız psikoloğa gidebilirsiniz. Ama zamanla bu duruma alışırsınız diye düşünüyorum.
- origse (08.12.17 12:52:12)
1 yıl olmuş, yaşamını etkileyecek kadar yoğun etkisi kalmaması lazım. Psikolojik yardım da alabilirsin tabii ama bence kendin de çözebilirsin.
Bebek - çocuk hastalık ölüm haberleri elbette hepimizi etkiliyor, yüreğimize fil oturuyor. Adil gelmiyor, isyan ediyoruz. Hayatın adil olmadığını biliyoruz yine de sorguluyoruz. Tepkimiz, hissiyatımız aslında gayet sağlıklı. Yalnız hayat acısıyla tatlısıyla olumlu olumsuz yönleriyle bir bütün. Acının, endişenin bizi ele geçirmesine çökertmesine izin vermememiz lazım. Yoksa hayatı kaçırırız.
Bir süre bu tür haberlerden uzak durman iyi olur. Karşılaştıkça çok içine girme, bütünü düşün. Çökmüş bir baba bebeğiniz için başka başka travmalar sorunlar yaratır. Çökmüşlük pekişmeden kendini toparlaman lazım.
Bebek - çocuk hastalık ölüm haberleri elbette hepimizi etkiliyor, yüreğimize fil oturuyor. Adil gelmiyor, isyan ediyoruz. Hayatın adil olmadığını biliyoruz yine de sorguluyoruz. Tepkimiz, hissiyatımız aslında gayet sağlıklı. Yalnız hayat acısıyla tatlısıyla olumlu olumsuz yönleriyle bir bütün. Acının, endişenin bizi ele geçirmesine çökertmesine izin vermememiz lazım. Yoksa hayatı kaçırırız.
Bir süre bu tür haberlerden uzak durman iyi olur. Karşılaştıkça çok içine girme, bütünü düşün. Çökmüş bir baba bebeğiniz için başka başka travmalar sorunlar yaratır. Çökmüşlük pekişmeden kendini toparlaman lazım.
- hayat aklini konusacak bir filozof uret (08.12.17 13:40:12)
1
