Ekşi Duyuru

Turkiye'de erkekler o islerle ilgilenmiyor ki, birkac tane istisnasi vardir o kadar.

Hasta olunca da, altina sisinca da, gece uyumayinca da anne bakar.

geçici sıkıntılar bunlar en fazla 5 sene
18 ve 19 yaşındayken anne oldum daha ben çocuk sayılacak yaştayken üstüste 2 çocuk sorumluluğu aldım 20 yaşımda boşandım . evlenmiş olmaktan pişman olsam da çocuklarım olmasından hiç pişman olmadım .iyi ki yapmışım . en iyi arkadaşlarımı kendim doğurmuş oldum . hemen büyüyor bebeler merak etme
hayatı bir süre altüst ediyor olabilir çocuklar ama durgun su olmaktansa hayatına heyecan ve hareket katıyorlar

İstemeyen yapmasın zaten. Sonra çocuğun da hayatının içine sıçıp mahvediyorsunuz onları da. Sevgi göstermeyecek kimse yapmamalı.

bütün sıkıntı ilk 3-4 sene. sonrası evde bol bol goygoy eglence makara.

Bunlar iyi günlerin deyip önce moralini dibe indireyim sonra da "şimdi zorlansan da ilerde bu günleri özlemle gülümseyerek anacaksın, tadını çıkarmaya bak" deyip ben de görevimi yapayım.

Çocuk sahibi olmak geri dönüşü olmayan bir karar. Üzerinde çok da düşünmeden verdiğimiz bir karar çoğunlukla. Sonrasında ne kadar zorlansak da bütüne bakınca "iyi ki" diyoruz.

Şimdi emek yoğun dönemdesiniz belli.. Yeni doğan bakımı fiziken zordur, uykusuzluk, yorgunluk, kendine zaman kalmaması... Anne için çok çok daha zor bir zaman dilimi. Bunlar geçecek. Geriye anılarınızda gülüşü, kokusu, elinize sıkı sıkı tutunması kalacak.

O el büyüyecek başkalarının eline de tutunmaya başlayacak. Daha büyüdüğünde eskilerin deyimiyle ele karıştığınızda başka ailelerin elleri ile de paylaşacaksınız o eli. Hastalandığında ateşine bakıp çorba pişiremeyeceksiniz, eşi iyi baksın diye umacaksınız. Hazır çorbasını pişirebiliyorken tadını çıkarın.

Şimdi üzerine sinek kondurmuyorsunuz, kolluyorsunuz. Herşeyden sakınabiliyorsunuz. Sonraları kontrol edemeyeceksiniz. Yeri gelecek üzecekler, ağlatacaklar, ses bile edemeyeceksiniz, çelme takan olacak engelleyemeyeceksiniz. Zaman gelecek yapabileceğiniz tek şey göğsünüze yaslanıp sıkıntısını dinlemek, hüngür hüngür ağlamasını izlemek olacak. Çaresizliğin ağa babası durumlara da hazırlıklı olun yani.

Taa ki erişkin olup kendi ayakları üzerinde durana dek. O yetişkin olunca siz tamamıyla olmasa da çok büyük oranda kendinize kalabileceksiniz. Şimdi benim olduğum aşama bu.

İşin püf noktası ne biliyor musunuz? Kendine kalamamak demenin hayatın bittiğini sanıp hayattan vazgeçmek olmadığını anlamak. Ona hayatın nasıl yaşanacağını kendin yaşayarak göstermek.
Ebeveyn olmak çocuk bakıcılığı demek değil, evlat sahibi olmak demek de değil, ebeveyn olmak; bir insan yetiştirmenin sorumluluğunu almak demek.
İnsan emek verdiği konuda ve emek verdiği oranda başarılı oluyor. Altını almak, mama yedirmek, deliksiz uyuyamamak durumları hava civa. Esas zorluklar ve tadlar sonradan gelecek. Evet ikisi birlikte olacak sürekli. Buna kendinizi alıştırın.
Zorluklarla başederken güzelliklerin tadını çıkarmaya odaklanın. Başka türlüsü eziyet olur hem sizin hem onun için.

Zaman ilerledikçe herşeye önceden hazırlıklı olmak isteyeceksiniz, öngörebilmeyi isteyeceksiniz. Donanımlı olmanız lazm. Hemen her konuda. Okurken, arkadaş çevresi edinirken, meslek edinirken, hayat arkadaşını seçerken... Önündeki yanlış sapakları görebilmek için , saparsa ne yapacağınzı bilebilmek için donanımlı olmanız lazım ve her daim uyanık, tetkte. Mecazi anlamdaki uyanıklığı tadınca uykusuz günlerinizi hasretle anabilirsiniz. Zira şimdi her şey kontrolünüz altında, sonra olmayacak. Tadını çıkarın.

Olumsuz bir tablo çizmiş gibi oldu ama kimse bizi uyarmamıştı dediğin için nelerle karşılaşabileceğinizi yazmak istedim. Olur veya olmaz bilemem. Hayat yoruma açık bişey. Herkes yorumladığı gibi yaşıyor.
İyi haberi de yazayım; evlat sahibi olup da "keşke olmasaydım" diyen sayısı "iyi ki olmuşum" diyenlere oranla devede kulak kalır. Memnuniyet garantili sayılır yani :)

+1 devione
+1 bordeaux

2 sene sonra görürüm ben seni :D cennet, cennet.

sırf bakkala göndermek için bile yapılır.

ben çok istiyorum. gece uyutmaması, altını temizlemek filan hiç sorun değil. ilk yeğenimle hepsini, bir kısmını da diğer yeğenlerle yaşadım zaten.