Bir kadın düşün; üniversite okumuş veya okumamış fark etmez, 23 yaşında evlenmiş, 2 çocuk yapmış, evlilik boyunca koca çalışmasını istememiş zaten kocanın kazandığı yetmiş o da çocuklarına bakmış, okulları sınavları derken yıllar geçmiş. Bu kadın ve adam boşandı, adam gitti başkasıyla evlendi, çocuklar büyük, okumuyorlar. Bu kadının iş deneyimi yok, nasıl ve ne şekilde hayatta kalacak?
Adama mı güvendi evlenirken diye soracaklara cevabım, evet güvendi. Adamın da o yönde teşvik etmesi ile eviyle, kocası ve çocuklarla ilgilendi, iş hayatına girmedi, girmesine izin verilmedi. Paylaşacak kayda değer mal da yok ki kadın bundan sonrasını garantilesin.
Kadın hem adamın ondan boşanmış olması, hem iş bulamayacak olması, bulsa bile eski standardında (ki villadan filan bahsetmiyorum, kira ödeyecek belki artık, asgari ücret alacak vs) yaşamayacak olmasının her birini en ağırından yaşamalı mı? Koca her kararı alırken iyi de, boşanma sonrası sorumluluk alma konusunda neden elini taşın altına sokmasın?
Bir de lütfen artık sadece kadına nafaka ödemiyormuş gibi ifade etmeyin şunu; nafaka eşe ödenir, kadın veya erkek.
Ha, sırf nafaka alıp yan gelip yatanları desteklemiyorum, o da arsızlık artık ama zaten bahsettiğim ilk koşullarda eşe ödenen nafaka 500-600 tl'yi pek geçmez. Kadın adamın sırtından geçiniyor gibi algılanması can sıkıcı. Ha gönül ister ki her kadın ekonomik özgürlüğe sahip olsun, çalışsın. Yoksa gururlu bir insanın boşandığı eşinin parasını almaya pek istekli olacağını sanmam.
0