[]
İntihara kalkışan arkadaş
çok fazla arkadaş canlısı biri değilim. ali (diyelim ismine) ile tanıştığımızda ben lisedeydim, o üniversitede. ilk büyük aşk acımı yaşıyordum. benim okumak istediğim bölümde başarılı bir şekilde okuyordu. o dönem aşk acımı geçirmeme yardım etti. zaman geçti, ben de aynı bölüme girdim ve mezun oldum. evlerimiz yakın olduğu için ayda 3-4 kere görüşürdük. bu görüşmeler uzun saatler süren sohbetler olurdu, ikimiz de keyif alırdık. bazen 2 ay hiç konuşmaz, tekrar konuştuğumuzda da eskisi gibi olurduk. aramızda mesafe vardı ama ne zaman görüşsek o mesafe erirdi.
bir süredir ali, mesajlarıma cevap vermiyordu. dün kız arkadaşını aradığımda hastaneye yattığını söyledi. buhranlı bir anında intihara kalkışmış, çok da yaklaşmıştı. psikolojik sorunlarından ve buhranlarından bana hiç bahsetmedi. odağımız hep işimiz, fikirlerimiz ve insan yaşayışıydı. yine de bahsetmemesi tuhaf.
intihar çabasını kesinlik içerisinde gerçekleştirmiş, kalbi durmuş ve tekrardan hayata döndürülmüş.
bugün kendisini hastanede ziyaret ettim. bahçede oturduk, konuştuk. 'ne oldu sana abi' demedim. havadan sudan konuştuk. üzerindeki sorumluluğu biraz almak adına, okulda onun verdiği dersi bu dönemlik biriyle beraber üstlendik. ancak ben şu an ne yapacağımı bilemiyorum, elim kolum bağlı hissediyorum.
bu durumda ne yapmamı önerirsiniz? biraz daha hastanede kalacak gibi görünüyor. haftada 2-3 gün ziyarete gidip, geçmişte de oynarken zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bir satranç takımı mı götürsem? yoksa yeni bir proje yaratıp, onu da ortak edip birlikte yaratıcı bir sürece mi girsek?
ufak da olsa var mıdır bir öneriniz?
bir süredir ali, mesajlarıma cevap vermiyordu. dün kız arkadaşını aradığımda hastaneye yattığını söyledi. buhranlı bir anında intihara kalkışmış, çok da yaklaşmıştı. psikolojik sorunlarından ve buhranlarından bana hiç bahsetmedi. odağımız hep işimiz, fikirlerimiz ve insan yaşayışıydı. yine de bahsetmemesi tuhaf.
intihar çabasını kesinlik içerisinde gerçekleştirmiş, kalbi durmuş ve tekrardan hayata döndürülmüş.
bugün kendisini hastanede ziyaret ettim. bahçede oturduk, konuştuk. 'ne oldu sana abi' demedim. havadan sudan konuştuk. üzerindeki sorumluluğu biraz almak adına, okulda onun verdiği dersi bu dönemlik biriyle beraber üstlendik. ancak ben şu an ne yapacağımı bilemiyorum, elim kolum bağlı hissediyorum.
bu durumda ne yapmamı önerirsiniz? biraz daha hastanede kalacak gibi görünüyor. haftada 2-3 gün ziyarete gidip, geçmişte de oynarken zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bir satranç takımı mı götürsem? yoksa yeni bir proje yaratıp, onu da ortak edip birlikte yaratıcı bir sürece mi girsek?
ufak da olsa var mıdır bir öneriniz?
geçmiş olsun öncelikle.
birdenbire, bu intihar olayından sonra olağanüstü derecede olan ziyaretler ve muhabbetler sizi de sıkabilir, onu da. en iyisi iki tarafı da çok rahatsız etmeden arayıp sormalar, ziyaretler bence. tadında ilerleyen bir ziyaret süreciyle tavla da, yeni proje fikri de güzel.
biraz sheldon cooper gibi canlandırdım sizi gözümde. pek arkadaş canlısı olmamanıza ve muhabbetlerinizin de biraz entelektüel olduğu göz önüne alınınca.
geçmiş olsun tekrar. hastaya acil şifalar. dostluğunuz daim olsun.
birdenbire, bu intihar olayından sonra olağanüstü derecede olan ziyaretler ve muhabbetler sizi de sıkabilir, onu da. en iyisi iki tarafı da çok rahatsız etmeden arayıp sormalar, ziyaretler bence. tadında ilerleyen bir ziyaret süreciyle tavla da, yeni proje fikri de güzel.
biraz sheldon cooper gibi canlandırdım sizi gözümde. pek arkadaş canlısı olmamanıza ve muhabbetlerinizin de biraz entelektüel olduğu göz önüne alınınca.
geçmiş olsun tekrar. hastaya acil şifalar. dostluğunuz daim olsun.
- runagain
(20.11.17 00:33:39)
bu cinsten bir ilgi azcık da olsa hissettirilirse suçlu ve daha kötü hissettirebilir arkadaşınıza. şimdiden paranoyaklaşmış alınganlaşmıştır bile zaten insanlar ne düşünüyolar ailemi sevgilimi de üzdüm bana acıyorlar mı acaba gibisinden. her napıcaksanız bunu da hesaba katın; hissettirmeden yapmak önemli. ölümüne ramak kalmış diyosunuz demek ki ilgi çekme amacı güden bir intihar teşebbüsü değil bu.
- dafaisss (20.11.17 00:45:04)
yukarıdaki ilk iki cevaba katılıyorum. biraz zaman verin, arada tabii ziyaret edin ancak o konuşmadan siz zorlamayın. sadece beraberken isterse konuşabileceği bir zemin yaratın ki mod değiştirerek moralinizi bozduğunu düşünmesin. bence o nedenle açık olun: "ben bu durumu seninle konuşmak isterim. tabii ki senin tercih ettiğin bir zamanda ve şekilde. yani konuşmak istediğinde, yalnız hissettiğinde yanında olduğumu hatırla ve bunu benimle paylaş. diğer zamanlarda da ortak aktivitelerimizi sürdürelim, kopartma kendini." gibi şeyler diyebilirsiniz bence baştan.
aslına bakarsanız sizin arkadaşınızla paylaştığınız şeyler benim samimi arkadaşlarımla paylaştığım şeyler. aylarca konuşmayıp buluştuğumda belli konulardaki fikirler, insan yaşayışı vs konuşabildiğim ama bunu yaparken de özel şeylerimi konuşabilecek kadar güvenilir ve dürüst olduğunu düşüdüğüm insanlar daha yakın geliyor ve çoğu durumda da herhalde biraz böyle olduğunu varsaydığımdan yukarıda yazdığım mealdeki şeyleri istediğiniz bir samimiyet derecesinde de söyleyebilirmişsiniz diye düşünüyorum. insan yaşayışını saatlerce konuşmuşsanız siz arkadaşınızla mesafe kırarak ilgilenebilirsiniz diyorum yani. tabii bu bahsettiğinizden anladığım doğru şeyse. siz zaten insanı ne x'e iter, ne y'ye iter... güdü ve saiklerle ilgilenen birisiniz çıkarımı yaptım kısacası.
edit: ziyaretiniz belki hislerini etkilemez. bu bir duygudurumu sorunu zaten biraz da. ancak dış kapının dış mandalı değilseniz ve gitmezseniz daha kötü hissedebilir. durum korumak da durumu iyiye götürmek kadar hatta ondan önemli olabiliyor. türkçe hataları için üzgünüm, biraz anlaşılmaz olmuş, gördüklerimi düzelttim.
aslına bakarsanız sizin arkadaşınızla paylaştığınız şeyler benim samimi arkadaşlarımla paylaştığım şeyler. aylarca konuşmayıp buluştuğumda belli konulardaki fikirler, insan yaşayışı vs konuşabildiğim ama bunu yaparken de özel şeylerimi konuşabilecek kadar güvenilir ve dürüst olduğunu düşüdüğüm insanlar daha yakın geliyor ve çoğu durumda da herhalde biraz böyle olduğunu varsaydığımdan yukarıda yazdığım mealdeki şeyleri istediğiniz bir samimiyet derecesinde de söyleyebilirmişsiniz diye düşünüyorum. insan yaşayışını saatlerce konuşmuşsanız siz arkadaşınızla mesafe kırarak ilgilenebilirsiniz diyorum yani. tabii bu bahsettiğinizden anladığım doğru şeyse. siz zaten insanı ne x'e iter, ne y'ye iter... güdü ve saiklerle ilgilenen birisiniz çıkarımı yaptım kısacası.
edit: ziyaretiniz belki hislerini etkilemez. bu bir duygudurumu sorunu zaten biraz da. ancak dış kapının dış mandalı değilseniz ve gitmezseniz daha kötü hissedebilir. durum korumak da durumu iyiye götürmek kadar hatta ondan önemli olabiliyor. türkçe hataları için üzgünüm, biraz anlaşılmaz olmuş, gördüklerimi düzelttim.
- godoşu beklerken (20.11.17 01:19:13 ~ 19:21:38)
1
