İkisi de kabus gibi.
10 yaşıma Albert Einstein'ın bilgisini verseler gitmem. O bilgi olmadan bile, şimdiki kadayla ne yapacağım o yaşta. Çok yalnız kalırım. Arkadaşlar daha agucuk gugucuk, senin kafa dengin insanlr seninle çocuk diye konuşmaz. En az bir 20 yıl yalnızlık var orada, kafayı yerim. Üstelik eğitim, öğretim, yeniden ortaokul-lise-üniversite ile uğraşmak ne kadar zor. Çalışmak açısından değil. Öğretmenin olacak, günde 7 saat okulda sıkılacaksın bol bol. Düşün, din öğretmeni yeniden dua ezberlettirecek, tırnak kontrolün olacak, 10 yaşında annensiz ve babansız gidebildiğin tek yer kapının önü olacak. Efkarlansan rakı içemezsin bir süre en wz. Kiminle sevgili olabilirsin ki mesela lisede, üniversitede. Herkesin konuştuğu ayrı gerizekalıca gelir. Düşünsene, birkaç yıl sonra millet eegen ve sana "Şu hayatta şöyle şöyle yapacaksın" ya da "Büyükler aptal, hiçbir şey bilmiyorlar ya da sistemin çarkı olmuşlar" diye "hayatı anladım ve okeye dönüyorum" muhabbeti yapıyor, ıyyy! Ya da erkeksen aynı sınıftaki erkek arkadaşın "Gözde'nin g.te bak" dyecek, sen 13-14 yaşındaki sınıf arkadaşına bakılır mı yeniden. Pedofili sayılır bence. Yabancı madde kafası ile bile yeniden çekilmez.
45'ime 11 yol var ama 11 yılı hiçbir paraya satmam. Bir anda ölüme hayayının 6'da,7'de biri kadar yaklaşmak herhangi bir parayla ölçülemez.
Kafama silah dayalarsa, büyük olasılıkla 45 yaş ama son anda fikrim değişebilir.
0