mutsuzum, yaşıyor olmaktan. aslında eksik yaşıyor olmaktan ve bir şeyleri tamamlamayı istememekten. varoluşumu bir hata olarak görüyorum. olmaması gereken bir şey. man that should not be.

Mutsuzum. Hoşlandığım kıza hoşlandığımı söyleyemiyorum. Aramızda maddi-manevi bir sürü engel var. Ya bu şekilde öleceğim ya da birkaç yıl içinde her şeyi düzene sokup, son derece mutlu olacağım. Şimdilik normal moddayım.

anket mi? mutlu değilim, sebebi yok.

@evde liyakat kalmamis : anket değil aslında, mutsuzlar gelip mutlu olsun diye sordum. bu arada sebebi yokken nasıl mutsuz olunabiliyor?

not : mutsuzum.

Değilim.
Biraz stresliyim ama mutsuz değilim.

mutsuzum, hayatımdaki belirsizlikler nedeniyle.

Degilim

@kleeberg abi mutsuzum demedim ki, mutlu değilim dedim. gri alandayım, tetikleyen bir şey olmadıkça da bu alanda kalırım herhalde.

Mutsuzum. Birçok sebepten.

"yalnızız"

mutluyum bütün hafta sonu f2, gp3 ve formula 1 izledim. analizde işime yarayacak notları alıyorum şimdi. sonra cuma gününe kadar yazımı gömer ve tezime devam ederim.

ha sigaram bitti o sıkıntı bak.

mutsuzuz. yaşıyoruz çünkü

Mutsuzum. İstediğim yerde değilim.

Mutsuzum. Cunku eski sevgilimden daha iyi birine denk gelebilecegime inancim gunden gune zayifliyor.

uzun yılların ardından bir 3 aydır falan bu soruya hayır cevabını verebilecek duruma geldi kafam. ama kış mevsimi korkutuyor. bir de gelecek yaz planlarımın içine edebilecek iş ihtimalleri.

www.youtube.com

bazi konularda mutsuzum ama genel bi mutsuzluk hali yok. o konulari dusununce (yalnizlik, maddi durum vb) mutsuzluk basiyor. dusunmemeye calisiyorum.

mutsuzum. istediğim şeylere erişimim yok, zamanımı potansiyel olarak en üst noktada değerlendirebildiğime inanmıyorum. ne en üstü hatta, neredeyse hiç değerlendiremiyorum. insanlar ve hayat çok sıkıcı, yetersiz, ilgi çekici değil.

mutsuzum hem de çok.

rahat batıyor muhtemelen.

mutsuz değilim ama mutlu da değilim.sadece hüzünlüyüm :(

Her zaman değil ama bazen evet, hem de çok. Tekrar tekrar yaptığım hatalar ve bu hataların sonuçları, kaçırdığım fırsatlar. Bazı şeyler beni çok yoruyor, pes edesim geliyor ama henüz erken olduğu için denemeye devam ediyorum.

aslında çok mutluydum. hala daha mutluyum ama büyük bir borca girdik. zorunda kaldık. yoksa sokakta kalacaktık. o borç benim mutluluğumu baltalıyor. aklıma geldikçe modum düşüyor. bütün borçlulara sabırlar diliyorum.

mutsuzum. erasmus stajımdan yeni döndüm, 10 ay kadar da geçen sene normal erasmus öğrenimi yapmıştım. staj sonrasında orada işe gireceğimle ilgili çok büyük umutlarım vardı, olmadı. kıçıma baka baka döndüm. 2 hafta oldu döneli, kendime gelemedim. sonsuza dek buraya kapatılmış gibi hissediyorum artık. hiçbir şey yapamıyorum, ne dizi izleyebiliyorum ne oyun oynayabiliyorum ne de kitap okuyabiliyorum. elim kalem kağıda gidiyor, anca orayı çizip ardından ağlıyorum. orası benim için özgürlüktü, huzurdu ve mutluluktu. her şeyi elimden kaçırdım ve şimdi bu ay içerisinde muhtemelen işe gireceğim. işim tam olarak mesleğimle ilgili değil ama üstümde olacak olan kadının çok büyük çevresi var, belki benim önümü açar diye girip para biriktireceğim. mezuniyet senem çok yoğundu, final haftamdan çıkıp staja gittim oradan döndüm işte 2 hafta geçti işe başlayacağım. muhtemelen bana sorulsaydı 2-3 ay boş takılıp sonra başlardım işe ama şu an kadın bana "gelince konuşalım :))))" diyince gidip başlamaktan başka şansım yok (konuşalım demiş neden zorunda olasın diyen olursa, ben burada biraz staj yaptım ve güya stajım için konuşmaya gittiğim günde bana "aa madem geldin hadi başla şimdi" dedi) biraz para kazanmak iyi olabilir çünkü 4 senedir kyk'ının yarısını harcayarak yaşıyordum ama yine de parasız bir şekilde evde 3 ay çürüyebilirdim.

olay sadece iş de değil. burada yaşamak istemiyorum.

kesinlikle ve fazlasıyla.

çünkü... maddi olarak bayağı batmış durumdayım. manen de başı ve kuyruğu dik tutmaya çalışıyorum halâ.

kimsenin bayramını kutlamadım ve bayram da değil zaten bana. ailemi bile aramadım. telefonum kapalı, iletişimim yok...

güzel günler göreceğiz çocuklar, diyorum... inşallah.